Το πιο κάτω κείμενο δεν ανήκει σε μας, αλλά στη σελίδα στο Facebook Τριφύλοβιτς 1948. Εκφράζει μια άποψη που κάποιοι θεωρούν τραβηγμένη και ακραία, άλλοι τη θεωρούν απόλυτα σωστή. Είτε συμφωνεί κάποιος είτε όχι, είναι κάτι που συζητιέται συνεχώς τις τελευταίες μέρες μεταξύ ΟΜΟΝΟΙΑΤΩΝ. Άλλοι συστήνουν υπομονή θεωρώντας πως τα πράγματα είναι φέτος διαφορετικά, άλλοι δεν τη διαθέτουν και αντιδρούν ακραία στη κερκίδα, κάποιες φορές μεταφέροντας το άγχος και στην ομάδα…
Διαβάστε το κείμενο:
“Τα κανονικά παιδιά”
Στον δρόμο για το γήπεδο ο Junior μονολογούσε μες την παιδική του αθωότητα.
-“Εύκολο το ματς με τον Ολυμπιακό σήμερα παπά.”
Δεν του απάντησα. Ένιωθα παράξενα που τα άλλα αρρωστάκια, οι κολλητοί, δήλωσαν κώλυμα τελευταία στιγμή και με άφησαν να πάω γήπεδο μόνος με τον Τζούνιορ από το χίλια εννιακόσια…τίποτε.
Σε κάποια στιγμή αφηρημένος καθώς ήμουν τον άκουσα να προβλέπει και το σκορ. 4-0 ή 5-0. Σταμάτησα στην Σταυρού να πάρω καφέ και μπαίνοντας στο αυτοκίνητο τον ρώτησα γιατί τόση αισιοδοξία. Όχι ότι φανταζόμουν ότι οι 230 σερβιτόροι του Τορναρίτη θα έφευγαν στο τέλος με ένα βαθμό, αλλά επειδή μου αρέσει να τον κοντράρω στο φιλικό Πατέρας-Γιος.
-“Πόσες ευκαιρίες θα χάνουμε?Κάποτε θα τις κάνουμε γκολ όπως με την ΑΕΚ και θα καθαρίζουμε εύκολα τα παιχνίδια”
Λογικό, του απάντησα, και ξεκινήσαμε ακούγοντας στο ράδιο Τρύπες “Τα κανονικά παιδιά γεννιούνται κανονικά,μεγαλώνουν κανονικά,ονειρεύονται κανονικά, ερωτεύονται κανονικά
και πεθαίνουν κανονικά…”
Φτάνοντας στο ΓΣΠ μια παγωμάρα με διαπέρασε και δεν την έχω ξεπεράσει ακόμα. Έμεινα έτσι σκυθρωπός μέχρι την ώρα που γράφω τούτες τις γραμμές. Οι κατάμεστες κερκίδες της πρώτης αγωνιστικής άδειασαν πολύ νωρίς και ο ενθουσιασμός έδωσε τη θέση του στην γνωστή Ομονοιατικη μεμψιμοιρία. Ακόμα και η περήφανη ΘΥΡΑ9 μουδιασμένη φαινόταν.
Δεν θα αναλύσω το παιχνίδι με τον Ολυμπιακο. 5 χιλιάδες προπονητές όλο και κάποιος κάτι περισσότερο θα ξέρει από τον Πάμπο. Τον κάθε Πάμπο δηλαδή.
Θα σχολιάσω όμως πως η πίεση και η ένταση που μεταφέρεται στους ποδοσφαιριστές είναι υπερβολική. Θα μου πείτε “όποιος δεν αντέχει την πίεση δεν έχει θέση στην ΟΜΟΝΟΙΑ” Σωστά.
Για αυτό οι πρώτοι που πρέπει να φύγουν από το γήπεδο είναι οι οπαδοί μας. Όχι όλοι βέβαια. Αλλά αυτοί που δεν μπορούν να διαχειριστούν την πίεση του να είσαι ΟΜΟΝΟΙΑΤΗΣ στις μέρες μας.
Για να μην παρεξηγούμαι δεν είμαι κανένας που αρέσκεται στην μετριότητα πόσο μάλλον στην ξεφτίλα. Ούτε έχω μάθει να χάνω. Ούτε ακόμα και από τον ίδιο μου τον γιο.Δεν μου χαρίστηκε τίποτα και δεν πρόκειται να χαριστώ σε κανέναν.Έχω μάθει στη ζωή, να αντιμετωπίζω τα προβλήματα και να κοιτάζω στα μάτια τους φόβους μου. Σιχαίνομαι την παθητικότητα και τον ωχαδερφισμό.Για την κατάντια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ κατηγορώ πρώτα ΕΜΕΝΑ. Γιατί τους πίστεψα και τους μπιστευτηκα έτσι απλά.Γιατί αποδέχτηκα τα ψέματα, και έφαγα αμάσητο το παραμύθι, γιατί δεν αντέδρασα όσο μπορούσα όταν έπρεπε, και το χειρότερο γιατί υπήρξα χειροκροτητής των καταστροφέων μας….
Αυτοί λοιπόν (για να επιστρέψω στην Δυτική) που δεν μπορούν να διαχειριστούν τον εαυτό τους εντός του γηπέδου δεν έχουν θέση στο γήπεδο. Αυτοί που δεν μπορούν να δουν ποδόσφαιρο μετά το 20αλεπτο αν δεν κερδίζουμε, όχι γιατί τους εμποδίζει κανένας, απλά γιατί έχουν ήδη ξεφύγει. Το άγχος, τους έχει ήδη κυριεύσει. Πονάει το μυαλό αν καθίσεις και ακούσεις με πόσους τα βάζουν. Αυτοί οι οπαδοί μας δεν έχουν θέση στα δύσκολα χρόνια που διανύουμε. Σκύψτε το κεφάλι και πηγαίνετε σπίτι σας κύριοι.Έρχεστε πίσω όταν θα ανατείλει ο πράσινος ήλιος και πάλι. Δεχτείτε το.Είναι απλό. Χάσατε. Είστε για τα εύκολα. Για τα 10-0 και για τα 11-1. Ζείτε, για να κατηγορείτε όλους τους υπόλοιπους για να κρύψετε την αρρώστια σας. Ναι, είσαστε άρρωστοι. Όχι οι άρρωστοι που θέλει η ΟΜΟΝΟΙΑ για να την σπρώξουν στο αύριο. Όχι οι άρρωστοι που τους τρέχουν τα σάλια τραγουδώντας για το μεγαλείο Της.
Είσαστε η αρρώστια της ομάδας. Ο καρκίνος της. Οι μόνιμα κλαμένοι. Δεν έχετε θέση στην ιστορία της ομάδας κύριοι. Απλά θα την διαβάζετε.
Μόνο 20 λεπτά. Τόσα χρειάζεστε για να μετατρέψετε το ΓΣΠ από πράσινο ηφαίστειο έτοιμο να καταπιεί τον κάθε αντίπαλο, σε μουρμουρητό απο κοτζιακαρες Κυριακή πρωί στην εκκλησία.
Τι εν τούτα τα νεύρα ρε? Τζιαι στο κάτω κάτω γιατι να τα βγάζετε εναντίον της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Εκτονωθείτε φωνάζοντας κανένα σύνθημα τραγουδώντας με τη ΘΥΡΑ9 και μην μεταφέρετε το άγχος σας στους παίχτες μας, στους προπονητές μας, στον δίπλα σας, στην ομάδα μας. Φάτε φυστούτζια, φάτε γλυσταρκές, φάτε κούπες φάτε την καττίνα ούλλη. Κάμετε οτι θέλετε φτάνει να κρατάτε το στόμα σας μπουκωμένο αφού δεν μπορείτε να το κλείσετε. ‘Γιατί γίνεστε αυτοκαταστροφικοί? Δεν βλέπετε ότι είστε και εσείς μέρος του προβλήματος της ομάδας? Δεν ξέρετε τη λέξη νοοτροπία?
Δεν έχει κανονικά παιδιά τούτη η ομάδα???
Ψυχίατρος να γίνεις είπα στον μικρό φεύγοντας απο το γήπεδο. Όχι συνηθισμένος βέβαια. Αποκλειστικά για ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ”
