Τι θέλει ο κόσμος στο τέλος της ημέρας; Όμορφη μπαλίτσα να βλέπει, στρωτό ποδόσφαιρο, μπόλικα γκολ, να περνάει καλά. Ή μήπως όχι; Όλα όσα προαναφέραμε ισχύουν, για μια ομάδα χωρίς προοπτική και στόχους. Από την περσινή ΟΜΟΝΟΙΑ του β’ γύρου, όταν έγινε σαφές πως δεν είχε ότι χρειαζόταν για να δει ψηλά, μπορεί και να τα ανεχόμαστε. Από τη φετινή όμως της ποιότητας, της ελπίδας και του δυνατού τεχνικού επιτελείου σε καμία απολύτως περίπτωση.
Είναι καλό το θέμα, καλή η διασκέδαση, αλλά πολύ καλύτερα τα αποτελέσματα. Πρέπει να καρφωθεί στο μυαλό και του τελευταίου ποδοσφαιριστή πως δεν μας αρκεί η ηθική ικανοποίηση ότι είμαστε καλύτεροι από τους αντιπάλους μας. Πρέπει αυτή να συνοδεύεται και με τρίποντα στο σακούλι. Η βαθμολογική συγκομιδή είναι αυτή που μετράει και τίποτα περισσότερο. Ειδικά όταν πετάμε βαθμούς στον κάλαθο των αχρήστων με δική μας ευθύνη, η “χώνεψη” γίνεται ακόμα πιο δύσκολη.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να μπαίνει στο γήπεδο με τη σκέψη πως πρέπει να κερδίσει με τον ένα τρόπο ή τον άλλο. Το καλό ποδόσφαιρο είναι φυσικά άλλη μια επιθυμία, παράλληλα όμως πρέπει να κτιστεί και η κατάλληλη νοοτροπία. Η νίκη είναι κάθε εβδομάδα αυτοσκοπός, η αναρρίχηση στη βαθμολογία υποχρέωση. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, χαμόγελα και αισιοδοξία μόνο μετά από νίκες.
