Από την αρχή της χρονιάς γράφουμε πως η ΟΜΟΝΟΙΑ αδικεί συστηματικά τον εαυτό της. Κάνει ένα καλό διάστημα, μετά ένα καταστροφικό την διαλύει. Παίρνει μια σημαντική νίκη, μετά ένα κακό παιχνίδι την ρίχνει ξανά. Σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια ήταν καλύτερη των αντιπάλων της. Αλλά είναι ισόβαθμη με κάποια Πάφο, δέκα ολόκληρους βαθμούς από την κορυφή κι ας έχει ένα παιχνίδι λιγότερο. Μπροστά της τώρα έχει τέσσερα ματς ως τη διακοπή που μπορεί να καθορίσουν την χρονιά.
Η ομάδα μας παίζει με ΑΕΚ, Απόλλωνα, Εθνικό Άχνας και Πάφο. Με τέσσερις νίκες, μπορεί να πάει και για πρωτάθλημα. Με τέσσερις ήττες (ή έστω απώλειες βαθμών) ακόμα και η υπόθεση Ευρώπη θα μοιάζει δύσκολη. Η ΟΜΟΝΟΙΑ σαν μεγάλη ομάδα, οφείλει να κτυπήσει ρέστα στα επόμενα ματς, ειδικά τα δυο πρώτα ντέρμπι με ΑΕΚ και Απόλλωνα. Δεν είναι υπερβολή, αποτελούν τα πιο σημαντικά παιχνίδια της χρονιάς. Αν θα είναι “μέχρι τα επόμενα” θα δείξουν τα αποτελέσματα της.
Για να μπορέσει πάντως να κτυπήσει με αξιώσεις το τρίποντο κόντρα σε ΑΕΚ και Απόλλωνα, ξεκάθαρα πρέπει να αποβάλει το άγχος. Στο χθεσινό παιχνίδι με τη Δόξα, το άγχος οδήγησε σε τακτική ασυνέπεια με αποτέλεσμα ο μικρός αντίπαλος να μας βάλει πίεση. Φανταστείτε τι μπορεί να κάνει σε παιχνίδια με μεγάλους αντιπάλους όπως η ΑΕΚ και ο Απόλλωνας. Για να έρθουν τα τρίποντα θα χρειαστεί για δυο παιχνίδια η ΟΜΟΝΟΙΑ να είναι συγκεντρωμένη σε όλο το 90λεπτο και να αποφύγει τα λάθη. Το πρώτο βήμα προς αυτή τη κατεύθυνση, είναι να διαχειριστεί την πίεση και το άγχος.
