Άλλη μια απώλεια χτες για την ΟΜΟΝΟΙΑ που αγνοεί τη νίκη εδώ και τρεις αγωνιστικές. Άλλο ένα στραβοπάτημα από ομάδα που βρίσκεται στα χαμηλά στρώματα του βαθμολογικού πίνακα από την αρχή της σεζόν και έχει καταγράψει μια μόνο νίκη και έντεκα (!) ήττες. Μια ομάδα που μετρά μόλις επτά βαθμούς και έχει μείνει κολλημένη, σχεδόν από την αρχή της σεζόν, στην τελευταία θέση.
Πολλοί θα διερωτώνται πως είναι δυνατόν αυτό να συμβαίνει; Ακόμα και αν περνάμε τις δυσκολότερες στιγμές στην ιστορία μας, εξακολουθούμε να έχουμε πολλαπλάσιο μπάτζετ από αυτές τις ομάδες, μεγαλύτερο εκτόπισμα και περισσότερη ποιότητα. Και όμως δεν μπορούμε να κερδίσουμε τις πιο μικρές ομάδες του πρωταθλήματος. Δεν παίρνουμε τους τρεις βαθμούς από διάφορα χωριά και γειτονιές της Κύπρου. Η απάντηση στο ερώτημα υπάρχει και είναι η έλλειψη επαγγελματισμού και η επιμονή σε απαρχαιωμένους τρόπους εκλογής διοίκησης.
Όταν τα κάνεις όλα λάθος, ξεκινώντας από το ποιοι διοικούν και το πως χειρίζονται αυτό το καράβι, είναι φυσικό επακόλουθο να γινόμαστε ο περίγελος της Κύπρου και μάλιστα επανειλημμένα. Το διοικητικό συμβούλιο είναι το άλφα και το ωμέγα μιας ομάδας. Οι επιτυχίες ή οι αποτυχίες ξεκινούν πάντα από ένα καλό ή κακό διοικητικό συμβούλιο, από την ηγεσία του οργανισμού. Καλά κάνουμε να απαιτήσουμε αλλαγές και εκσυγχρονισμό μέχρι να τα πετύχουμε αλλιώς θα βλέπουμε το ίδιο έργο κάθε χρόνο σε επανάληψη. Το ίδιο έργο που βλέπουμε τις τελευταίες δυο και πλέον δεκαετίες δηλαδή…
υ.γ. Τονίζουμε για άλλη μια φορά, δεν έχει να κάνει με τα ονόματα των ατόμων που υπάρχουν στα συμβούλια, αλλά διαχρονικά η δομή τους, οι αρμοδιότητες, το γεγονός πως πρόκειται για ανθρώπους που το επάγγελμα τους δεν έχει καμία σχέση με αυτό που κάνουν στην ΟΜΟΝΟΙΑ ή ακόμα και αν έχει δεν μπορούν να προσφέρουν άλλο, τον τρόπο που εκλέγονται που οδηγεί στην αμφισβήτηση τους από την πρώτη μέρα.
