Ο Αντώνης Τζιωνής, στην ομιλία του απόψε στο πλαίσιο της πρώτης εκδήλωσης για τα 70χρονα του συλλόγου, προέβη σε μια ιστορική αναδρομή της ένδοξης πορείας του Συλλόγου στα αθλητικά και κοινωνικά δρώμενα του τόπου, σημειώνοντας ανάμεσα σε άλλα:
«Με πυξίδα την αξιοπρέπεια, την πρόοδο και τη δημοκρατία, οι αποβληθέντες αθλητές βαδίζουν περήφανα προς την ημέρα ορόσημο, που έμελλε να αλλάξει οριστικά και αμετάκλητα τον ρουν της ιστορίας του κυπριακού αθλητισμού. Στις 04 Ιουνίου του 1948, με πρωτοβουλία του ιατρού και δημοτικού συμβούλου Λευκωσίας, Ματθαίου Παπαπέτρου, συγκαλείται στον Παρνασσό ευρεία σύσκεψη αθλητών και φιλάθλων, όπου αποφασίζεται η ίδρυση ενός νέου αθλητικού σωματείου. Το όνομά του: Αθλητικός Σύλλογος ΟΜΟΝΟΙΑ Λευκωσίας. Ο Ματθαίος Παπαπέτρου, επιλέγει τη λέξη ΟΜΟΝΟΙΑ, η οποία δείχνει την αντίθεσή της προς τον διχασμό και τη διάσπαση. Επιλέγεται, επίσης, ως έμβλημά το πράσινο τριφύλλι, το οποίο συμβολίζει την αντίσταση. Ως επίσημα χρώματα, επιλέγονται το πράσινο, το χρώμα της ελπίδας και το λευκό, το χρώμα της χαράς».
Ο Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑ ευχαρίστησε, μεταξύ άλλων, «τους πρωτοπόρους θεμελιωτές του Σωματείου μας, τους μαχητικούς και επίμονους πρωτεργάτες των πρώτων δύσκολων χρόνων, τους ποδοσφαιριστές της πρώτης εντεκάδας, τους Προέδρους που ηγήθηκαν αυτού του σωματείου και ιδιαίτερα: Τον Τάκη Νικολαΐδη, τον Κώστα Λυμπουρή, τον Κώστα Κωνσταντινίδη, τον Πανίκο Νεοφύτου, τον Λάκη Πολυκάρπου, τον Δώρο Σεραφείμ, τον Άγη Ιακωβίδη και τον Στέλιο Μυλωνά. Τα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων και όλα τα μέλη μας, τους αθλητές που έγραψαν την εβδομηντάχρονη ιστορία του σωματείου μας, τους επώνυμους και ανώνυμους δημιουργούς και συμπαραστάτες του μεγάλου έργου που επιτεύχθηκε. Τους χιλιάδες ανθρώπους, φιλάθλους και μη, που αγάπησαν και αγκάλιασαν με θέρμη το Σωματείο από τα πρώτα του βήματα μέχρι σήμερα. Τους χορηγούς του σωματείου, σε όσους στάθηκαν συμπαραστάτες και οικονομικοί αιμοδότες του σε όλα τα στάδια της ιστορίας του».
Καταλήγοντας, ο Αντώνης Τζιωνής ανέφερε: «Εκφράζω εκ μέρους του ΔΣ την απέραντη ευγνωμοσύνη μας για του κόπους και τις θυσίες τους, διαβεβαιώνοντας τους ότι θα συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό τις προσπάθειες μας ώστε το σωματείο μας να παραμείνει ένα από τα λαμπρότερα στην Κύπρο. Όσες και αν είναι οι δυσκολίες, όσες και αν είναι οι αντιξοότητες που συναντούμε, θα αντλούμε θάρρος και δύναμη, σκεπτόμενοι τις θυσίες που αυτοί έκαναν για να φτάσει το σωματείο μας στην κορυφή».
