Είναι δεδομένο ότι όταν ξηλώνεις μια ομάδα και προσπαθείς να την χτίσεις από το μηδέν, υπάρχει το ρίσκο να καθυστερήσει το σύνολο να γίνει…ομάδα και η αποτυχία κάποιων παικτών-κλειδιών να στοιχίσει όλη τη χρονιά. Στην ΟΜΟΝΟΙΑ, έχουμε χάσει το λογαριασμό πόσες φορές έχουμε εφαρμόσει το ράβε-ξήλωνε τα τελευταία χρόνια.
Πάντως, αυτή η χρονιά ίσως να είναι από τις λίγες που η αποχώρηση σχεδόν όλου του ρόστερ, είναι απαραίτητη για δυο κυρίως λόγους. Ο πρώτος έχει να κάνει με τη ξεφτίλα που μας πρόσφεραν στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, με την αδιαφορία των πλείστων να χτυπά κόκκινο. Αποτέλεσμα των πιο πάνω, ήταν η χειρότερη και πιο εξευτελιστική χρονιά στην ιστορία μας, που συνοδευόταν από όλα τα αρνητικά ρεκόρ. Ο άλλος λόγος είναι αγωνιστικός και συνυφασμένος με την προσφορά τους στην ομάδα. Ελάχιστοι είναι αυτοί που είτε πρόσφεραν, είτε έδειξαν ότι μπορούν να το κάνουν παίζοντας σε ένα πιο ποιοτικό σύνολο.
Ρίσκο αλλά απαραίτητο λοιπόν, το χτίσιμο της ομάδας από την αρχή και ας ελπίσουμε ότι είναι η τελευταία φορά που θα φτάσουμε σε τέτοιο σημείο…
