Η ΘΥΡΑ 9 Λεμεσού εξέδωσε μια μακροσκελή ανακοίνωση και αναφέρεται σε όσα διαδραματίστηκαν στην ΟΜΟΝΟΙΑ το τελευταίο διάστημα. Αναλυτικά:
Είναι η πρώτη και η τελευταία φορά που εκδίδουμε ανακοίνωση σαν κλιμάκιο για όσα κωμικοτραγικά συνέβησαν όλους αυτούς τους μήνες. Το κάνουμε τώρα για αυτονόητους λόγους.
Αυτές οι μέρες ήταν οι πιο δύσκολες και οδυνηρές για όλους μας. Ακόμα πολλοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει και αποδεχθεί το τι έχει συμβεί. Ξαγρυπνήσαμε και κλάψαμε, όπως δεν το κάναμε ακόμα και στις μεγαλύτερες χαρές και λύπες που ζήσαμε σαν Ομονοιάτες.
Λένε πως όταν κάποιος πεθαίνει, βλέπει την ζωή του να περνά από μπροστά του σαν ταινία. Έτσι νιώσαμε και μεις με όσα βιώσαμε σαν οπαδοί του ΑΣΟΛ.
Γιατί αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Με το ξεπούλημα του σωματείου, την πλήρη εκχώρηση του ποδοσφαιρικού τμήματος σε κάποιον Παπασταύρου, έκλεισε ο ιστορικός κύκλος του ΑΣΟΛ. Στην θέση του μπήκε ένα ψευδεπίγραφο, κάτι ξένο και άγνωστο στο όνομα του, τους ιδρυτές του, τον κόσμο του.
Έχει μετατραπεί σε έρμαιο ενός μεγιστάνα που δεν έχει καμιά σχέση με την ιστορία και τις αξίες της ομάδας, σε μια εταιρία που θα λειτουργεί με αποκλειστικό γνώμονα το προσωπικό κέρδος του ιδιοκτήτη της (που μεταξύ άλλων θα έχει όλα τα έσοδα αλλά δεν αναγνωρίζει το συνολικό χρέος) που ο λαός της θα είναι παθητικός θεατής και χειροκροτητής. Όπως κυνικά ομολόγησε ο εντεταλμένος του επενδυτή, Λώρης Κυριάκου, οι Ομονοιάτες είναι πλέον οι πελάτες του Παπασταύρου. Πελάτες κάποιου που θα μπορεί κιόλας όταν θέλει, να μεταβιβάσει ή καλύτερα να πουλήσει με την σειρά του στον οποιοδήποτε την εταιρία.
Αυτή η δήλωση έγινε λίγες μόνο ώρες μετά από μια καταστατική συνέλευση φιάσκο, όπου μόλις 400 άτομα ψήφισαν να μετατραπεί η ΟΜΟΝΟΙΑ σε εταιρία (ούτε καν οι μισοί απ αυτούς που συμμετείχαν στην εκλογική συνέλευση) εντελώς παράτυπα και αντικαταστατικά, με 50%+1 αντί 75% που προνοεί το καταστατικό. Μια καταστατική που μας έλεγαν τόσο καιρό ότι δεν χρειάζεται να γίνει, αλλά όταν διαπίστωσαν ότι η συμφωνία τους με τον επενδυτή είναι παράνομη, σύρθηκαν σε αυτή τελευταία στιγμή, δύο μέρες μόνο πριν την προθεσμία για τα κριτήρια, καλλιεργώντας κλίμα πανικού και εκβιάζοντας ότι αν δεν περάσει η πρόταση τους θα παραιτηθούν αφήνοντας την ομάδα να μην περάσει τα κριτήρια.
Δεν είναι λοιπόν το μόνο προβληματικό ότι το λαοφιλέστερο σωματείο της Κύπρου είναι πλέον υπό την ιδιοκτησία ενός αποκλειστικού μετόχου, ο οποίος εμφανίστηκε από το πουθενά. Είναι η όλη διαδικασία που ήταν σαθρή από την αρχή. Κάποιοι χωρίς καμιά εξουσιοδότηση διαπραγματεύτηκαν και κατέληξαν σε μια συμφωνία με τον επενδυτή, με όρους που κανένας δεν έχει ρωτηθεί αν συμφωνεί. Μια συμφωνία που ουδέποτε έχουμε δει το βασικό της περιεχόμενο, ούτε καν στην εκλογική συνέλευση (για την καταστατική που ακολούθησε ούτε λόγος).
Δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα, αφού αρνήθηκαν να συζητήσουν οποιαδήποτε άλλη επενδυτική πρόταση, αναγκάζοντας τους όποιους ενδιαφερόμενους να αποσυρθούν, για να τεθεί σαν η μόνη πρόταση και επιλογή στη στημένη καταστατική, αφού πρώτα εξέλεξαν το συμβούλιο που ήθελαν μέσα από μια ελεγχόμενη εκλογική συνέλευση και διαδικασία. Εκεί όπου ενέργησαν ξανά αυθαίρετα και παράτυπα (όπως το ότι έλεγχαν αποκλειστικά τα μητρώα των μελών) αλλά παρόλο που εξέλεξαν σύσσωμο τον συνδυασμό τους, το 45% της Συνέλευσης, ψήφισε την Πορεία Αλλαγής και τους Ανεξάρτητους, οι οποίοι έθεσαν θέμα λανθασμένης διαδικασίας.
Κι αντί να σεβαστούν και να αφουγκραστούν ένα μεγάλο μέρος της λαϊκής βούλησης που εξέφραζε ανησυχίες, προβληματισμούς και διαφωνίες, αντί να μπουν σε διάλογο και διαβούλευση με αυτό τον κόσμο, αμέσως μετά τις εκλογές διόρισαν στο συμβούλιο τους δύο άτομα που είχαν θητεύσει για χρόνια στα προηγούμενα συμβούλια και δεν ήταν καν στους πρώτους επιλαχόντες σε ψήφους. Έτσι αντιλαμβάνονται την ενότητα και την δημοκρατία αυτοί οι κύριοι.
Έτσι τα εγκληματικά λάθη αυτών που διόριζαν τα συμβούλια και των φερέφωνων τους που διοικούσαν τόσα χρόνια, οι απαράδεκτες διαδικασίες, τα προσωπικά συμφέροντα κάποιων και οι αποφάσεις που επέβαλαν αυταρχικά, μας έφεραν σε αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Μας έφεραν υπό το καθεστώς μιας νέας τάξης πραγμάτων όπου όμως υπάλληλοι και αυλικοί του νέου ιδιοκτήτη, αυτοί που εμφανίζονται πίσω από τον επενδυτή, είναι οι ίδιοι που διοικούσαν τόσα χρόνια, που οδήγησαν τον ΑΣΟΛ στην καταστροφή και τελικά του έδωσαν την χαριστική βολή. Αυτοί που έφεραν και επέβαλαν τον επενδυτή και το νέο καθεστώς ιδιοκτησίας, το έκαναν για να καλύψουν τα δικά τους εγκλήματα, αλλά και για να συνεχίσουν το ξέπλυμα, μέσω άλλου αντιπροσώπου αυτή τη φορά.
Εμείς δεν πρόκειται ποτέ να υποταχτούμε σε αυτό το καθεστώς, όπως αρνηθήκαμε τόσα χρόνια να συναινέσουμε και να συμβιβαστούμε με όσους διέλυσαν το ιστορικότερο σωματείο στην Κύπρο.
Με συνέπεια και επιμονή πάντα πολεμούσαμε ανιδιοτελώς για το μεγαλείο αυτού του σωματείου, για το καλώς νοούμενου συμφέρον του, χωρίς όμως να έχουμε ή να εκπροσωπούμε άλλα συμφέροντα. Ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία που κάποιοι με τους χειρισμούς τους οδήγησαν την ΟΜΟΝΟΙΑ σε ένα ασταμάτητο κατήφορο, ήμασταν οι μόνοι που παλέψαμε ενάντια σε κάθε μηχανισμό για να έρθουν καλύτερες μέρες.
Δεν προσκυνήσαμε ποτέ κανένα και δώσαμε σκληρό αγώνα ώστε να μπορέσει αρκετός κόσμος να γίνει μέλος στο σωματείο, να σπάσει η φίμωση και η τρομοκρατία που ασκούσε ο γνωστός μηχανισμός σε όσους διαφωνούσαν, παλέψαμε για να μπορεί ο κόσμος να εκφράζεται ελεύθερα και να έχει λόγο στα του σωματείου.
Ήμασταν αυτοί που ακόμα και τώρα μέχρι την τελευταία στιγμή τονίζαμε την ανάγκη για ενότητα, για σωστές διαδικασίες, ώστε η ΟΜΟΝΟΙΑ να απαλλαγεί από νοοτροπίες και καταστάσεις που την οδηγούσαν στον μαρασμό, αλλά και την κρατούσαν δέσμια άλλων συμφερόντων και μηχανισμών, για πραγματικό και προοδευτικό εκσυγχρονισμό με ιδιοκτήτη τον λαό.
Δυστυχώς όμως οι αγώνες που δώσαμε δεν αρκούσαν ώστε να ανατραπεί η καταστροφή και η ΟΜΟΝΟΙΑ να συνεχίσει να βαδίζει περήφανα όπως προστάζει η ένδοξη της ιστορία μας. Ούτε εισακουστήκαμε ποτέ έστω και την υστάτη, απ αυτούς που φόρτωσαν στο σωματείο ένα ασύμφορο χρέος και μας έφεραν σταδιακά σε όλο και μεγαλύτερες αποτυχίες με αποκορύφωμα φέτος να έχουμε αγωνιστικά την χειρότερη μας χρονιά.
Έτσι τα όσα έγιναν και μας έφεραν ως εδώ δεν μας άφησαν άλλη επιλογή. Γυρίζουμε τις πλάτες μας στο μέλλον που φτιάχνουν όπως θέλουν και χαράζουμε τον δικό μας δρόμο όπως μας έμαθε το περήφανο 1948, τα ιδανικά που γέννησαν την ΟΜΟΝΟΙΑ. Όπως οι ιδρυτές μας δεν έσκυψαν το κεφάλι στον φασισμό και έφεραν την επανάσταση στο κυπριακό ποδόσφαιρο, έτσι και μεις πάμε να γράψουμε την δική μας ιστορία, αυτή που συνεχίζει και τιμά τα 70 χρόνια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που κάποιοι πούλησαν σε τιμή ευκαιρίας. Γυρνάμε στις αλάνες, εκεί που έκανε τα πρώτα της βήματα και μεγαλούργησε με τον λαό στο πλευρό της η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Με την συνείδηση μας ήσυχη, το μέτωπο καθαρό, το κεφάλι ψηλά για τις μάχες που δώσαμε τόσα χρόνια, πάμε να δώσουμε μια διαφορετική μάχη, ίσως την πιο δύσκολη όλων των εποχών από το 1992 που γεννήθηκε η ΘΥΡΑ 9. Να κρατήσουμε ζωντανά τα ιδανικά και τις αρχές της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Στηρίζοντας παράλληλα το σωματείο και δηλώνοντας ταυτόχρονα ξεκάθαρα ότι αν μια μέρα επιστρέψει και το ποδοσφαιρικό τμήμα πίσω στον πραγματικό του ιδιοκτήτη θα είμαστε οι πρώτοι που θα επιστρέψουμε στα γήπεδα, δίνοντας ότι περιουσία και ότι χρήματα έχει η νέα ομάδα στον Α.Σ.Ο.Λ.
H ΘΥΡΑ 9 ΛΕΜΕΣΟΥ την νέα χρονιά θα είναι ακόμα πιο δυνατή και συσπειρωμένη, θα δώσει όλες της τις δυνάμεις να στηρίξει το νέο εγχείρημα ως αναπόσπαστο και σημαντικό κομμάτι της Θ9 παγκύπρια. Μαζικά και αποφασιστικά περισσότερο από ποτέ άλλοτε, με λεωφορεία κάθε βδομάδα, θα γυρίσουμε όλη την Κύπρο μαζί με τα αδέρφια μας και τον περήφανο λαό που θα είναι στο πλευρό μας για να συνεχίσουμε να διαδίδουμε και να πολεμάμε για όσα ζήσαμε και μάθαμε από την ΟΜΟΝΟΙΑ, για όσα έφεραν την ΘΥΡΑ 9 στην κορυφή του οπαδικού στερεώματος, για όσα την έκαναν γνωστή και αναγνωρίσιμη σε όλο τον κόσμο κερδίζοντας τον σεβασμό, την εκτίμηση και την αλληλεγγύη από τους μεγαλύτερους συνδέσμους παγκόσμια.
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΕΡΗΦΑΝΟ 1948
ΖΗΤΩ Η ΟΜΟΝΟΙΑ – ΖΗΤΩ Η ΘΥΡΑ 9
ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΔΕΝ ΞΟΦΛΗΣΑΜΕ
Υ.Γ: Σαν σήμερα γεννήθηκε ο μεγάλος επαναστάτης Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Είμαστε πολύ μικροί μπροστά του, αλλά θα παλέψουμε όπως και όσο μπορούμε για να κρατήσουμε ζωντανό το παράδειγμα του και στους κοινωνικούς αγώνες, αλλά ακόμα και στο ποδόσφαιρο, γιατί όπως έλεγε κι αυτός:
“Το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα απλό παιχνίδι. Είναι όπλο της επανάστασης”…
