Απειλές εξαπέλυσε ο πρόεδρος του Αποέλ, Πρόδρομος Πετρίδης, κατά των δημοσιογράφων στην παρουσίαση του Τεχνικού Διευθυντή και του προπονητή. Δε θελήσαμε σκόπιμα να σχολιάσουμε το θέμα, ωστόσο ένα άρθρο του Χρίστου Ζαβού στο 24sports.com.cy μας αναγκάζει να κάνουμε αναφορά.
Ο Πετρίδης ούτε λίγο ούτε πολύ, τα έχωσε στους δημοσιογράφους που τον τελευταίο καιρό ασκούν κριτική στον ίδιο και ανέφερε χαρακτηριστικά: «Φίλοι δημοσιογράφοι αν μπορώ να σας αποκαλέσω έτσι και διερωτώμαι για κάποιους, γιατί μερικοί έχετε ξεφύγει. Θα τα πούμε άλλη φορά αυτά».
Βλέπετε ο Πρόδρομος έχει μάθει αλλιώς τα Μέσα, και με την παραμικρή κριτική προς το πρόσωπο του αρχίζει τις απειλές. Είναι λες και ήθελε να τους στείλει το μήνυμα «Μην δαγκώνεις το χέρι που σε ταΐζει». Εννοείται ότι τα πιο πάνω δεν ισχύουν για όλους τους δημοσιογράφους. Ο κόσμος έχει μάτια και βλέπει ποια Μέσα και ποιοι δημοσιογράφοι βρίσκονται κάτω από την ομπρέλα του… Προδρομή!
Στα Μέσα που επιτρέπουν τέτοιες συμπεριφορές, στα «κρύψε να περάσουμε», αλλά και για την υποκρισία που ενδέχεται να υπάρχει στην περίπτωση του προέδρου του Αποέλ, αναφέρθηκε ο Ζαβός.
Πιο κάτω το άρθρο-απάντηση του Χρίστου Ζαβού:
Ξεκαθαρίζουμε, ευθύς εξ’ αρχής ότι το πιο κάτω κείμενο χωρίζεται σε δύο μέρη τουλάχιστον ως προς τη σημασία του. Εξ’ ου και τα δύο ερωτήματα που τίθενται στον τίτλο.
Βασική όμως αφορμή και για τα δύο μέρη, αποτελεί η συμπεριφορά του προέδρου της εταιρείας ΑΠΟΕΛ και η αρχική τοποθέτηση του στη συνέντευξη τύπου που έγινε για να παρουσιαστούν ο νέος ποδοσφαιρικός διευθυντής και προπονητής, την προηγούμενη εβδομάδα.
Ως γνωστό, ο κύριος Πρόδρομος Πετρίδης με ύφος μπλαζέ λίγο πολύ καταφέρθηκε άμεσα κατά των δημοσιογράφων, φροντίζοντας να δώσει και κάποια απειλητική χροιά στο λόγο του.
«Φίλοι δημοσιογράφοι αν μπορώ να σας αποκαλέσω έτσι και διερωτώμαι για κάποιους, γιατί μερικοί έχετε ξεφύγει. Θα τα πούμε άλλη φορά αυτά» ήταν ακριβώς τα λόγια του όπως τουλάχιστον μεταφέρθηκαν στον γραπτό λόγο.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Εάν τούτη η δημόσια τοποθέτηση γινόταν σε κάποια άλλη χώρα που ανήκει σ’ αυτό που λέμε «δυτικός πολιτισμός» θα έψαχνε τρύπα για να κρυφτεί. Γιατί ακριβώς, η αντίδραση θα ήταν καθολική, ομόψυχη και σύσσωμη και θα πήγαζε από τη δύναμη που διαθέτουν τα ΜΜΕ ως η άτυπη «τέταρτη εξουσία».
Διαθέτουν δηλαδή μια ισχύ που δύσκολα τίθεται υπό αμφισβήτηση ακόμη αν πολέμιος τους είναι ο ισχυρότερος πολίτης του κόσμου, όπως δηλαδή ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ.
Αυτά μπορεί να συμβαίνουν σε κάποιες άλλες χώρες. Στην Κύπρο, δυστυχώς οι δημοσιογράφοι έχουν προ πολλού αποδείξει ότι συμπορεύονται με την επικρατούσα αντίληψη της κοινωνίας. Την υποτακτικότητα δηλαδή απέναντι σε όποια μορφή εξουσίας. Τα παραδείγματα δεκάδες και σχετίζονται με θέματα πολύ πιο σοβαρά απ’ ότι το ποδόσφαιρο.
Όπως διαπιστώσαμε και σ’ αυτή την περίπτωση οι μηχανισμοί αντίδρασης των εγχώριων ΜΜΕ απέναντι στην επίθεση Πετρίδη είναι απλά ακρωτηριασμένοι.
Με εξαίρεση κάποιες απειροελάχιστες περιπτώσεις κανείς και κανένα Μέσο δεν έθεσε τον πρόεδρο του ΑΠΟΕΛ ενώπιον των ευθυνών του. Αντιθέτως η πλειοψηφία λάνσαρε τη συνήθη τακτική του τύπου «σκάσε να περάσουμε». Η απόλυτη δηλαδή υποταγή.
Για να είμαστε όμως ειλικρινείς, ο κύριος Πετρίδης ενδεχομένως να έπραξε έτσι, γιατί ακριβώς του το επιτρέπει η πραγματικότητα.
Ευφυής και γνώστης, όσο λίγοι στο χώρο του ποδοσφαίρου απλά επέβαλε την ισχύ του απέναντι σε ένα άψυχο και άβουλο τομέα, όπως είναι αυτός των ΜΜΕ στην Κύπρο. Γνώριζε δηλαδή εκ των προτέρων ότι κανείς και τίποτα δεν θα του χαλάσει τη ζαχαρένια του. Και όπως εύκολα συμπεράναμε μάλλον προέβλεψε τα γεγονότα ωσάν και είναι απόγονος του μάντη Κάλχα. Δεν είναι όμως μάντης, ξαναγράφω είναι απόλυτος γνώστης του χώρου. Και ως τέτοιος αποδείχθηκε μέσα από τα δεδομένα που προέκυψαν.
Να στο πω και πιο κυπριακά. Ο κάθε Πρόδρομος του τόπου τούτου απλά «βρίσκει και κάμνει». Δεν θα μπούμε σε περαιτέρω ανάλυση ως προς το δημοσιογραφικό σινάφι και τους ανύπαρκτους μηχανισμούς αντίδρασης. Άμα οι ίδιοι δεν απαιτούν σεβασμό τότε ο κάθε Πρόδρομος καλά μας/ τους κάνει. Και καταλήγουμε στο πρώτο ερώτημα του τίτλου.
Ως πότε θα παρουσιάζονται ως οι απόλυτοι υποτακτικοί; Την απάντηση δεν τη γνωρίζω. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι καθένας εργαζόμενος πρέπει να απαιτεί το σεβασμό που του αναλογεί. Πόσο μάλλον όταν δημοσιογραφεί. Ακόμη περισσότερο δε, όταν η φυσική του θέση είναι ανάμεσα στο κοινό και την εξουσία. Είναι και θα έπρεπε να λειτουργούν ως «σκυλιά της δημοκρατίας». Ως πότε; Δεν γνωρίζω.
Πάμε, σιγά, σιγά και στο δεύτερο σκέλος του κειμένου. Το οποίο ενδεχομένως να μην είναι και τόσο ακαδημαϊκό ή αν θες ρητορικό. Έχει άμεση σχέση με τα δεδομένα/γεγονότα.
Ο κύριος Πετρίδης χρησιμοποίησε τον πληθυντικό αριθμό για να εκφράσει την δυσαρέσκεια του ως προς τους δημοσιογράφους. Μια μέρα αργότερα ο εκπρόσωπος τύπου της εταιρείας ΑΠΟΕΛ, περιέλαβε στην κουβέντα και την ΕΑΚ, το συνδικαλιστικό δηλαδή όργανο των αθλητικογράφων.
Η οποία όμως ΕΑΚ, ξεκαθαρίζει ότι ο ΑΠΟΕΛ στην επιστολή που απέστειλε προς την Ένωση, αναφέρεται σ’ έναν και μόνο επαγγελματία και δεν αφορά δημοσιογραφικό του κείμενο αλλά προσωπική ανάρτηση σε Μέσο Κοινωνικής Δικτύωσης.
Άρα μάλλον και σ’ αυτή την περίπτωση, ενδείκνυται η δύναμη που διαθέτει ο πρόεδρος του ΑΠΟΕΛ, που δεν τον περιορίζει σ’ έναν και μόνο επαγγελματία αλλά σ’ όλον τον δημοσιογραφικό χώρο. Ο ισχυρός δηλαδή δεν έχει κανένα ενδοιασμό να τα βάλει με όλους και όλα για να πραγματοποιήσει τον σκοπό του.
Μεταξύ άλλων στην επιστολή του ΑΠΟΕΛ προς την ΕΑΚ, που παρεμπιπτόντως υπογράφεται από τον πρόεδρο του ΑΠΟΕΛ, γίνεται κατανοητή η ανησυχία του ιδίου ως προς την διαφύλαξη της αθλητικής δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Δεδομένο μάλλον θετικό, που κρύβει όμως κάποιες παγίδες με δόσεις υποκρισίας.
Επί τούτου θα θέλαμε να θέσουμε κάποια ερωτήματα στον πρόεδρο ως ενδιαφερόμενο για την δεοντολογία που πρέπει να επικρατεί ανάμεσα στα δημοσιογραφικά κείμενα ή πρόσωπα.
Προσωπικά ή ως εταιρεία, έχει ποτέ παρέμβει στη δουλειά του όποιου επαγγελματία; Υπάρχουν τελικά φίλοι προσωπικοί ή όχι, δημοσιογράφοι; Και αν ναι, μήπως υπάρχουν και εχθροί; Είναι ή όχι γνώστης, των απειλών που γίνονται κατά καιρούς σε δημοσιογράφους, όταν αυτοί «ενοχλούν» την ομαλή λειτουργία της εταιρείας ή της ομάδας του γενικότερα; Έχουν ποτέ χρησιμοποιηθεί επαγγελματίες προκειμένου η ομάδα/ εταιρεία να περάσει τις θέσεις της; Μήπως γνωρίζει αν κάποιοι δημοσιογράφοι, λειτουργούν ως «παπαγάλοι» αναλαμβάνοντας παρασκηνιακά την επικοινωνιακή πολιτική της ομάδας του; Μήπως ποτέ ο πρόεδρος σήκωσε το τηλέφωνο για να επικοινωνήσει με τον όποιο εργοδότη προκειμένου να παρέμβει εμμέσως στο έργο του δημοσιογράφου; Μηπως καμιά φορά ζήτησε ακόμη και την απόλυση του; Γνωρίζει ή όχι ότι κάποιοι δημοσιογράφοι αποτελούν «μαύρο πρόβατο» για κάποιες ομάδες και συγκεκριμένα της δικής του επειδή απλά και μόνο εξέφρασαν την άποψη που μάλλον δεν ήταν σύμφωνη με του ιδίου; Και στην τελική, αφού επικαλείται τη δεοντολογία, πόσο δεοντολογική κρίνει τη συμπεριφορά του στη συνέντευξη τύπου που έγινε για την παρουσίαση των κυρίων Τέτι και Τραμενζάνι.
Είναι από τη μια θετικό ότι ο ίδιος ο πρόεδρος ανησυχεί για τον «κιτρινισμό» που επικρατεί στη δημοσιογραφία και όντως επικρατεί.
Εάν όντως τα πιο πάνω ερωτήματα δεν απασχόλησαν ποτέ τον κύριο Πετρίδη, τότε απλά έχει όλο το σεβασμό μου. Εάν όμως έστω και ένα απ’ αυτά έχουν ανταπόκριση στις πράξεις και τις μεθόδους του, κατά το παρελθόν ή ακόμη και το παρόν ας μου επιτραπεί να παρατηρήσω κάποιου είδους υποκρισίας εκ μέρους του.
Μακάρι να ισχύει το πρώτο και να βοηθήσει το σινάφι να μπει στον ίσιο δρόμο όπως ο ίδιος βοηθά την ομάδα του να παίρνει τα πρωταθλήματα και να διακρίνεται στην Ευρώπη.
Εάν όμως ισχύει το δεύτερο, ας μου επιτραπεί μια μόνο ερώτηση που σχετίζεται με τον τίτλο του κειμένου. Πόση πια υποκρισία;
