Συνέδεσε το όνομα του με τη «χρυσή» εποχή της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, όπου ο ένας τίτλος διαδεχόταν τον άλλον. Πήρε μεταγραφή στο «τριφύλλι» από τον ΑΣΙΛ Λύσης το 1972 και αγωνίστηκε ανελλιπώς μέχρι το 1979. Κατέγραψε 111 συμμετοχές, πανηγύρισε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα και ένα κύπελλο.
Ήταν από τους στυλοβάτες της αμυντικής γραμμής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στις περισσότερες από τις κορυφαίες στιγμές της δεκαετίας του ‘70: Στην πρώτη συμμετοχή στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα, στο δεύτερο νταμπλ του 1973-74, στα άλλα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα που ακολούθησαν (1974-75, 1975-76), αλλά και στο πρωτάθλημα με το ρεκόρ βαθμών της σεζόν 1976-77.
Έμαθε τα «μυστικά» της θέσης δίπλα σε έναν πολύ σπουδαίο συμπαίκτη του, τον Ρουμάνο κεντρικό αμυντικό Μιχαήλ Μοκάνο, ο οποίος του πρόσφερε πολύτιμες βοήθειες στην αρχή της θητείας του στην ΟΜΟΝΟΙΑ. Διακρινόταν για τη δύναμη και το πάθος στις προσωπικές μονομαχίες, τόσο εναέριες όσο και στο έδαφος. Είχε σπουδαία αντίληψη στον αγωνιστικό χώρο, ήταν διορατικός και είχε την ικανότητα να κλείνει τους κενούς χώρους. Σε καταστάσεις πίεσης, είχε την ικανότητα να διατηρεί καθαρό μυαλό και ψυχραιμία. Πολλές φορές τέθηκε αντιμέτωπος με σπουδαίους επιθετικούς της εποχής και κατάφερνε να βγει νικητής. Προσέφερε ασφάλεια στα μετόπισθεν.
Μετά το τέλος της καριέρας του παρέμεινε κοντά στο ποδόσφαιρο και διετέλεσε για 15 χρόνια προπονητής στις μικρές Εθνικές ομάδες της Κύπρου. Επίσης, αποτέλεσε εκ των ιδρυτών του Ομίλου παλαιμάχων ποδοσφαιρστών Λευκωσίας, τον οποίο υπηρετεί από το πόστο του Προέδρου. Ακόμη, κατέχει θέση Αναπληρωτή Προέδρου και στο Διοικητικό Συμβούλιο των παλαίμαχων ποδοσφαιριστών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Γεννήθηκε στις 28/9/1951.
