Όσο σκληρός κι αν είναι ο τίτλος, δυστυχώς είναι η αλήθεια. Ο χτεσινός αποκλεισμός από την ομάδα του Απόλλωνα, δεν εξέπληξε κανένα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπήκε σε αυτές τις αναμετρήσεις ως αουτσάιντερ, γι’ αυτό και το αποτέλεσμα ήταν από πολλούς αναμενόμενο.
Πρώτα από όλα, είναι το τι έχεις δείξει μέσα στην σεζόν, με αγωνιστικά κριτήρια. Η ΟΜΟΝΟΙΑ παρουσιάζει από την αρχή της χρονιάς χτυπητές αδυναμίες, όπως την ευκολία με την οποία δέχεται γκολ, αλλά και την δυσκολία με την οποία σκοράρει. Πέραν τούτου, υπάρχει αστάθεια γενικά στο οικοδόμημα, καθώς είδαμε να φεύγουν από παίκτες μέχρι και άνθρωποι σε σημαντικά πόστα μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα.
Από την άλλη, βλέπεις μια ομάδα που έχει πετύχει είσοδο σε ευρωπαϊκό όμιλο, διατηρεί μια σταθερότητα εντός και εκτός γηπέδου και παίζει όμορφο ποδόσφαιρο. Ο Απόλλωνας επίσης, διαθέτει την καλύτερη άμυνα αλλά και επίθεση στο πρωτάθλημα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η ομάδα της Λεμεσού πέρασε στην επόμενη φάση με δύο μέτριες εμφανίσεις, που όμως ήταν αρκετές.
Τα πιο πάνω δε σημαίνουν σε καμία περίπτωση ότι ανεχόμαστε τον αποκλεισμό. Άλλο είναι να παραδέχεσαι την ανωτερότητα του αντιπάλου και να αναγνωρίζεις τα δικά σου λάθη για να τον φτάσεις, και άλλο να δέχεσαι τον αποκλεισμό ή την ήττα γιατί έχεις συμβιβαστεί. Και το τελευταίο αφορά και τους δικούς μας οπαδούς…
