Άνοιξε την καρδιά του ο Νεντίμ Τούτιτς στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Αθλητικογράφο Κώστα Καλλή για λογαριασμό της ιστοσελίδας Goalnews.
Αναλυτικά:
Πίκρα, πόνο αλλά κυρίως περηφάνια, έβγαλε ο Νεντίμ Τούτιτς για την παρουσία του στην Ομόνοια ως ποδοσφαιριστής αλλά και προπονητής. Πίκρα που δεν τον γύρεψε κανείς από το 2009 που έφυγε από την ομάδα στην οποία ήταν προπονητής, πίκρα για τον τρόπο που χάθηκε το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν και παράλληλα περηφάνια για τη μεγάλη πρόκριση επί της ΑΕΚ Αθηνών, τα ματς με τη Σίτι αλλά και για την κατάκτηση του πρωταθλήματος ως ποδοσφαιριστής το 1993. Ο «Νέτο» αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στο πρωτάθλημα που κατέκτησε η Ομόνοια το 2010, τονίζοντας πως «ήταν το πιο ακριβοπληρωμένο» αλλά και αυτό που την οδήγησε στην οικονομική καταστροφή. «Με τόσα λεφτά… έπρεπε να παίξει τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ!», είπε χαρακτηριστικά, θέλοντας να τονίσει με αυτό τον τρόπο πως δαπανήθηκαν πάρα πολλά λεφτά. Ακόμη, ο Τούτιτς που πλέον είναι προπονητής του Οθέλλου, αναφέρθηκε στην παρουσία του ως συνεργάτης του Όκουκα στην Κίνα.
Είσαι στον Οθέλλο, στη Β’ Κατηγορία. Έχεις βλέψεις να δουλέψεις σε ομάδα Α’ Κατηγορίας;
«Είμαι ικανοποιημένος στον Οθέλλο. Δούλεψα και πριν από δύο χρόνια και πέρασα πάρα πολύ καλά. Με τον πρόεδρο και γενικά με τη διοίκηση είμαι ευχαριστημένος, είχαμε καλή ομάδα, παίξαμε και καλό ποδόσφαιρο. Θα δούμε για του χρόνου. Εάν έχουν όρεξη να φτιάξουμε μια ομάδα για να διεκδικήσει την άνοδο στην Α’ Κατηγορία γιατί όχι. Θέλω να μείνω. Εάν όμως δεν έχουν τέτοιες βλέψεις, τότε θα προσπαθήσω να βρω ομάδα στην Α’ Κατηγορία».
Τι αναμένεις να γίνει στο πρωτάθλημα της Β’ Κατηγορίας;
«Όταν αναστάληκε το πρωτάθλημα, ήμασταν στο γκρουπ πρωταθλήματος, όμως μείναμε λίγο πίσω και η διαφορά είναι τέτοια που δεν μας επιτρέπει να ελπίζουμε σε άνοδο. Κάναμε καλά παιχνίδια, δυστυχώς κάποια ατυχή αποτελέσματα δεν μας άφησαν ελπίδες».
Κάνετε προπόνηση από το σπίτι;
«Όχι, εμείς δεν κάνουμε προπόνηση. Αναμένουμε να μας δώσουν άδεια να ξεκινήσουμε».
Προπονητής της Ομόνοιας τη σεζόν 2008-09. Τερματίσατε στη 2η θέση. Τι θυμάσαι;
«Πονώ λίγο αλλά θα πω… Ήταν μια περήφανη σεζόν για όλους. Παίξαμε αρκετά καλό ποδόσφαιρο, είχαμε την καλύτερη επίθεση και την καλύτερη άμυνα. Κερδίσαμε την ΑΕΚ στην Αθήνα. Παίξαμε στα ίσα τη Μάντσεστερ Σίτι. Παλέψαμε με τον ΑΠΟΕΛ όλη τη σεζόν για να πάρουμε πρωτάθλημα. Δυστυχώς χάσαμε ένα ματς, ο ΑΠΟΕΛ έφυγε μπροστά και χάσαμε το πρωτάθλημα. Δεν την ξεχνώ με τίποτα αυτή τη χρονιά, κάθε βδομάδα ήταν γεμάτο το γήπεδο».
Την αμέσως επόμενη σεζόν πήρε το τελευταίο πρωτάθλημα η Ομόνοια…
«Αυτό ήταν το πιο ακριβό πρωτάθλημα που πήρε η Ομόνοια. Και τελικά έκανε μεγάλη ζημιά στον σύλλογο. Έφερε την ομάδα όλα αυτά τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και πέρσι μακριά από τον στόχο της. Από την ημέρα που έφυγα εγώ, έδιωξαν σχεδόν όλους τους ποδοσφαιριστές, έφεραν άλλους 25 νέους παίκτες. Πόσο ανέβηκε το μπάτζετ δεν ξέρω, σίγουρα ξέρουν καλύτερα αυτοί που ήταν εκεί τότε. Με τόσα λεφτά… έπρεπε να παίξει τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ! Και τελικά ήταν μια ομάδα που πήρε το πρωτάθλημα με το ζόρι. Μετά στην Ευρώπη έμεινε εκτός από μια άσημη ομάδα της Ρουμανίας και απ’ εκεί άρχισε να έχει οικονομικό πρόβλημα. Έδιωξαν μακριά εμάς που αγαπάμε την Ομόνοια».
Τι θυμάσαι πιο χαρακτηριστικά από την προπονητική σου καριέρα;
«Αυτό που δεν μπορώ να ξεχάσω ήταν τη σεζόν που ήμουν στην Ομόνοια ως πρώτος προπονητής. Το ματς με την ΑΕΚ, που κερδίσαμε στην Αθήνα, τα ματς με τη Σίτι, με την Ανόρθωση που την κερδίσαμε δύο φορές. Την ίδια ώρα, όμως, δεν ξεχνώ τα ματς με την Πέγεια που χάσαμε δύο φορές σε τρεις μέρες. Ο ενάμιση χρόνος ως προπονητής στην Ομόνοια άξιζε όλη την καριέρα μου. Ήμουν περήφανος εκείνη την περίοδο, από την ομάδα μου και το ποδόσφαιρο που έπαιξε και από τον κόσμο που μας ακολουθούσε και δυστυχώς δεν πήραμε το πρωτάθλημα».
Θεωρείς τον εαυτό σου Ομονοιάτη;
«Ναι, είμαι Ομονοιάτης και δεν φοβάμαι να το πω. Όμως, είμαι επαγγελματίας και όπου δουλεύω δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, για το καλό της ομάδας μου».
Ως ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας τι θυμάσαι πιο έντονα;
«Το πρωτάθλημα του 1993! Ήταν μια πολύ καλή σεζόν. Έβαλα 19 γκολ. Καλή ομάδα, παίκτες όπως οι Κάντηλος, Ξιούρουππας, Μαλέκκος, Σαββίδης, Πέτσας και άλλοι. Τρομερή ομάδα. Αξίζαμε το πρωτάθλημα».
Τι μπορείς να πεις από την εμπειρία σου στην Κίνα;
«Πέρασα πάρα πολύ καλές στιγμές. Μακάρι να πάω ξανά. Στην Κίνα το ποδόσφαιρο έχει πάει μπροστά και για έναν προπονητή είναι όνειρο να δουλεύει εκεί. Οι άνθρωποι εκεί σου προσφέρουν τα πάντα για να δουλέψεις σωστά. Στην Κύπρο είμαστε πίσω πολλά χρόνια από την Κίνα στην οργάνωση. Επίσης, δεν υπάρχει περίπτωση να έλθει κάποιος να πει στον προπονητή “μα γιατί κάνεις αυτά, γιατί παίζεις έτσι”. Ο προπονητής έχει την ευθύνη για την ομάδα, για το αποτέλεσμα. Εντελώς διαφορετική η κουλτούρα σε σχέση με την Κύπρο. Εδώ όλοι θέλουν να τα ξέρουν όλα. Αυτά στην Κίνα δεν υπάρχουν. Ο προπονητής αυτό που ξέρει το κάνει. Εάν έχει καλά αποτελέσματα μένει, εάν όχι φεύγει. Απλά τα πράγματα».
Είναι καλά και τα λεφτά…
«Να σας πω. Τα λεφτά είναι κάτι άλλο. Μόνο εδώ στην Κύπρο παίρνουμε λεφτά χωρίς να αποδείξουμε την αξία μας. Στην Κίνα πρέπει να δείξεις την αξία σου, αποτέλεσμα για να πάρεις λεφτά. Εάν δεν μπορέσεις θα σου πουν ένα “ευχαριστώ” και φεύγεις. Από την πρώτη στιγμή που πας εκεί αναλαμβάνεις την ευθύνη για το αποτέλεσμα. Μεγάλα ονόματα προπονητών πήγαν εκεί, όπως είναι ο Σκολάρι, ο Λίπι, ο Έρικσον. Οι οποίοι, ναι, παίρνουν αρκετά χρήματα».
