Ένα εξαιρετικό άρθρο φιλοξενείται στην ιστοσελίδα 24sports.com.cy το οποίο φέρει την υπογραφή του Ανδρέα Βιολάρη και το οποίο αναφέρεται στο όλο σκηνικό και στο παρασκήνιο που διαδραματίζεται τις τελευταίες ημέρες για το θέμα με τον αριθμό των ομάδων στο πρωτάθλημα αλλά και για το πόσες θα υποβιβαστούν στην Β’ κατηγορία.
Αυτούσιο το άρθρο:
Ποιο είναι το κακό να διεξαχθεί και του χρόνου πρωτάθλημα με 14 ομάδες; Πειράζει που δεν θα υπάρξει υποβιβασμός δύο ομάδων με το τέλος της κανονικής διάρκειας (όπως προνοεί η προκήρυξη); Που είναι το πρόβλημα να μην υπάρξει τετραπλός υποβιβασμός; Όλα τα πιο πάνω προεξοφλούν ότι του χρόνου θα παρακολουθήσουμε ένα λιγότερο ενδιαφέρον πρωτάθλημα; Με τη δική μου λογική η απάντηση σε όλα τα πιο πάνω είναι απλή: Όχι!
Παρά το γεγονός ότι ανέκαθεν θεωρούσα ότι οι 14 ομάδες (πόσο μάλλον οι 16 που είχαμε σε κάποιες σεζόν), είναι πολλές για μια χώρα με το μέγεθος της Κύπρου, δεν μπορώ να πω ότι είμαι πολέμιος των 14 ομάδων. Δεν με ενοχλεί, ούτε με χαλάει.
Με ενοχλεί όμως αφάνταστα η απύθμενη θρασύτητα των ποδοσφαιρικών παραγόντων μας. Με χαλάει τα μάλα, η υποκρισία όλων όσοι ελέγχουν και αποφασίζουν για τις τύχες του – άμοιρου – κυπριακού ποδοσφαίρου. Έχω σιχαθεί την κουτοπονηριά και τις μεθόδους που με το θράσος της εξουσίας χρησιμοποιούν κάποιοι, με μοναδικό γνώμονα το συμφέρον της ομάδας τους και το προσωπικό όφελος. Έχω σιχαθεί να εμπαίζουν με τη νοημοσύνη μας και να λειτουργούν ωσάν να μην τους… βλέπει κανείς, λες και απευθύνονται σε ηλίθιους.
Λόγια και υποσχέσεις του αέρα
Όταν στις 15 Μαΐου του 2020 μας ανακοίνωναν την απόφαση – φαρσοκωμωδία για οριστική διακοπή του πρωταθλήματος και διατυμπάνιζαν πως «πάνω από όλα είναι η υγεία», παράλληλα μας ενημέρωσαν πως «τα μέλη του ΔΣ δεσμεύτηκαν ότι δεν θα επαναφέρουν εισήγηση για αύξηση των ομάδων στην Α’ Κατηγορία από 12 σε 14 για την ποδοσφαιρική περίοδο 2021-2022».
Πήρες στα σοβαρά αγαπητέ αναγνώστη την πιο πάνω δέσμευση; Πίστεψες πως όντως οι παράγοντες του ποδοσφαίρου μας θα τηρούσαν την υπόσχεσή τους; Σίγουρα όχι εγώ. Μπορώ μάλιστα να φανταστώ και να τους κάνω εικόνα την ώρα της… δέσμευσης να χαμογελούν και να ψιθυρίζουν ο ένας στον άλλο «άτε κουμπάρε. Δεσμεύτου να σιωπήσουν, να περάσουμε ως παρακάτω τζιαι όταν έρτει η ώρα πάλε θα κάμουμε τα δικά μας»…
Με ζάρια πειραγμένα…
Όπως και έγινε. Τα φέρανε από από δω, τα φέρανε από ‘κει και άντε ξανά τα ίδια, τα ίδια απ’ την αρχή. Και τώρα τι να σου πω και εσένα αγαπητέ αναγνώστη και τι να μου πεις κι εμένα, έτσι όπως παίξαμε κι οι δυο με ζάρια πειραγμένα;
Λόγια ψεύτικα, όπως έγραψαν και τραγούδησαν οι αδελφοί Κατσιμίχα και υποσχέσεις που ξέραμε ότι αργά ή γρήγορα θα τις αναιρούσαν. Και όταν έφθασε η ώρα της κρίσης, έβγαλαν από την τσέπη τα πειραγμένα ζάρια και έριξαν… εξάρες!
Τώρα που άρχισαν να σφίγγουν τα ζωνάρια, έπεσαν και πάλι οι μάσκες. Και κάποιοι έδειξαν ξανά το πραγματικό τους πρόσωπο. Μας υπενθύμισαν πως το μοναδικό που τους ενδιαφέρει είναι το δικό τους συμφέρον (οικονομικό ή άλλο) και δεν νοιάζονται ούτε στο ελάχιστο για το κοινό συμφέρον και το άθλημα που «υπηρετούν».
Μόνο στη νήσο Κύπρο
Αντιλαμβάνομαι πως κάποιοι μπορεί να νιώθουν αδικημένοι και πως, όπως δηλώνουν, το παιχνίδι για αυτούς δεν παίχτηκε επί ίσοις όροις. Προφανώς θεωρούν πως είναι απόλυτα δίκαιο και παιχνίδι ίσων όρων το να τροποποιούμε τους κανονισμούς και να αλλάζουμε τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθληματος μεσούσης της σεζόν! Απίθανα πράματα που συμβαίνουν μόνο στη νήσο Κύπρο!
Δυστυχώς η πανδημία έχει επηρεάσει τον ποδόσφαιρο (και τον αθλητισμό γενικότερα) σε ολόκληρο τον πλανήτη. Αλλά ας μείνουμε εντός Ευρώπης. Τους τελευταίους μήνες έχουν αναβληθεί εκατοντάδες παιχνίδια στα πρωταθλήματα των 55 χωρών μελών της UEFA, ομάδες έχασαν παιχνίδια στα χαρτιά λόγω κορωνοιού και κατ’ επέκταση αλλοιώθηκαν αποτελέσματα και ο βαθμολογικός πίνακας. Σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα όμως δεν αποφάσισαν να αλλάξουν τον τρόπο διεξαγωγής του πρωταθλήματος τους στην τρέχουσα περίοδο!
Ανίσχυρη και ανύμπορη η ΚΟΠ
Και μέσα σε όλα αυτά, υπάρχει (;) και η ΚΟΠ. Η ηγεσία της Ομοσπονδίας μας όχι μόνο αδυνατεί να βρει τους τρόπους για να λύσει μια και καλή το διαχρονικό πρόβλημα με την αυξομείωση του αριθμού των ομάδων στην Α’ κατηγορία, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις είναι και συνένοχη. Συνένοχη είτε με την ανοχή που επιδεικνύει, είτε με την ενεργή συμμετοχή της στις ζυμώσεις και τα παρασκήνια.
Ότι και να ισχύει, η αίσθηση που έχουμε είναι πως η ΚΟΠ είναι ανίσχυρη και ανήμπορη να διαχειριστεί την όλη κατάσταση και επιτρέπει στον κάθε τυχάρπαστο παράγοντα να αλωνίζει στα κυπριακά γήπεδα και να αποφασίζει για τύχες του ποδοσφαίρου μας. Και δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι στον ορίζοντα που να μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε ότι θα αλλάξει τα επόμενα χρόνια.
