Έχει δίκαιο ο κόουτς: δεν πρέπει να ξεχνάμε την μεγάλη προσπάθεια που έγινε για να πάμε Ευρώπη, ούτε ότι θα μπορούσαμε εύκολα να μην είμασταν καν εδώ. Την ίδια στιγμή όμως, πρέπει να τονίσουμε και ότι αφού κάναμε πέρσι τα αδύνατα δυνατά, αφού ξεπεράσαμε οικονομικές δυσκολίες και αγωνιστικά εμπόδια και κτίσαμε μια άνευ προηγουμένου δυναμική, θα έπρεπε να την εκμεταλλευτούμε και δεν το κάναμε.
Σκεφτείτε απλά τα δεδομένα. Ψυχολογία στα ύψη, με τον κόσμο να νιώθει άτρωτος λόγω του περσινού του επιτεύγματος, αλλά και λόγω της εξαιρετικής μπάλας που έπαιζε η ομάδα. Γήπεδο γεμάτο και ο αντίπαλος άπειρος. Όλες οι προϋποθέσεις με το μέρος μας και στο τέλος της ημέρας, πετάξαμε για άλλη μια φορά τη δυναμική που κτίσαμε στο κάλαθο των αχρήστων.
Προσέξτε δεν πετάξαμε ότι κτίσαμε, είναι πολύ νωρίς να μιλάμε για τέτοια. Είναι όμως σχεδόν σαν να το κάνουμε επίτηδες, όποτε πάρει η ομάδα φόρα, δείχνουμε τάσεις αυτοκαταστροφής. Πρέπει να μας προβληματίσει, πρέπει να εντοπιστούν οι λόγοι και κυρίως πρέπει να διορθωθούν τα αίτια. Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι μεγάλη ομάδα και θα κτίσει ξανά αργά ή γρήγορα τη δυναμική και τις προϋποθέσεις. Πρέπει να είναι σε θέση να τις εκμεταλλευτεί.
