Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί, χωρίς κατανάγκη να την ασπαζόμαστε, με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο).
Αγαπητοί φίλοι,
Ξεκινήσαμε για ακόμη μια φορά μετά από μια αποτυχία της ομάδας μας να γράφουμε τις απόψεις και τους προβληματισμούς μας. Προσωπικά δεν θα σταθώ στην ήττα από την Ανόρθωση ή στην απόδοση των παιχτών ή τα προπονητικά κλπ. Θεωρώ ότι όλα αυτά δεν είναι καν τα κλαδιά του δέντρου. Είναι απλά τα φύλλα. Θεωρώ ότι πρέπει να δούμε το δέντρο και τη ρίζα πλέον με ρεαλισμό και να μην εθελοτυφλούμε.
Όταν τον περασμένο Μάρτιο η διοίκηση γύρισε στον κόσμο για να μαζέψει 2,5 εκατομμύρια και να περάσουμε τα κριτήρια τότε κατάλαβα ότι η κατάσταση της ομάδας όχι μόνο έφτασε σε οριακό σημείο αλλά το ξεπέρασε. Κατάλαβα επίσης ότι με αυτή την κίνηση εξαντλήσαμε όλες τις πηγές χρηματοδότησης της ομάδας. Τα κριτήρια του Ιούνη τα περάσαμε πουλώντας το Χριστοφή και τον Άλβες. Όλα αυτά με την ελπίδα ότι θα μπαίναμε σε ομίλους του Europa. Το να κάναμε ακόμη δύο παιγνίδια και να μην μπαίναμε σε ομίλους, κακά τα ψέματα, θα μας έδινε στην καλύτερη των περιπτώσεων ακόμα ένα μήνα ζωής με το μέγεθος του οικονομικού προβλήματος που έχουμε.
Αυτή την παράταση ζωής δεν την πήραμε και φάνηκε από τα τελευταία γεγονότα. Παίχτες απλήρωτοι για δύο μήνες πριν καν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Αυτό για μένα λέει ότι δεν έχουμε ούτε και σεντ στα ταμεία. Αυτά περί χορηγούς που άργησαν να πληρώσουν τα θεωρώ επικοινωνιακά παιγνίδια.
Αγαπητοί φίλοι ο οικονομικός εφιάλτης που ζει η ομάδα μας δεν έχει τελειωμό. Τα πράγματα όλο και χειροτερεύουν. Όσοι με ξέρουν λεν ότι είμαι ο πιο αισιόδοξος Ομονοιάτης. Καλή η αισιοδοξία αλλά ακόμη καλύτερος ο ρεαλισμός. Το πρόβλημα μας είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορεί να το λύσει ο κόσμος όσα λεφτά και να δώσει. Ο κόσμος είναι και οικονομικά αλλά και ψυχολογικά εξαντλημένος. Ο κόσμος δεν μπορεί να βλέπει όλες της ομάδες της Κύπρου που βγαίνουν Ευρώπη να έχουν μπει σε ομίλους και εμείς όχι. Αν υπήρχε ιντερτότο ίσως να τα κατάφερνε και το Παραλίμνι και η Άχνα. Μειωμένα Budjet, κέρδη 0,5 εκατομμύρια στο τέλος του χρόνου(αν τελικά κέρδη και όχι ζημιές πάλι) πάλι δεν μπορούν να ξοφλήσουν το τεράστιο χρέος. Το μόνο που κάνουν τα μειωμένα budjet είναι να μην μπορείς να κρατήσεις τους καλούς σου παίχτες και να μην μπορείς να πάρεις και αυτούς που θέλεις. Να μην ξεχνούμε και το κακό όνομα που έχει η Ομόνοια στην πιάτσα όσο αφορά τις πληρωμές μισθών στους παίχτες.
Σεϊχης δεν υπάρχει, η διοίκηση περιμένει από τον κόσμο, ο κόσμος δεν μπορεί, το χρέος τεράστιο, κάθε 3 μήνες πρέπει να μαζεύουμε 1-2 εκατομμύρια έξτρα από αυτά που πρέπει να μαζεύουμε για τα λειτουργικά έξοδα της ομάδας. Πραγματικά ας μου πει κάποιος πως θα γλυτώσουμε το αναπόφευκτο. Μακάρι να βγω ψεύτης, αλλά η εκτίμηση μου είναι ότι η Ομόνοια οδεύει προς ολοκληρωτική κατάρρευση.
Όσο και να με πληγώνει να δω την Ομόνοια να καταρρέει θεωρώ ότι η μοναδική λύση που υπάρχει είναι να πάρουμε από μόνοι μας την απόφαση να πάμε 3η ή 4η κατηγορία (δεν ξέρω τι προνοούν οι κανονισμοί) και να ξεκινήσουμε καθαροί με ένα 3-ετές πλάνο που θα ξαναφέρει την Ομόνοια εκεί που της αξίζει. Ξέρω ότι πολλοί ίσως να γελάσουν με αυτό που λέω αλλά θεωρώ ότι οι επιλογές που έχουμε είναι δύο: (1) Eίτε το κάνουμε από μόνοι μας το συντομότερο ή (2) είτε θα μας αναγκάσει η ΟΥΕΦΑ αργά και σταθερά εκεί που οδήγησε τη Ρέιντζερς και την ΑΕΚ.
Πείτε μου σας παρακαλώ ποιος Ομονοιάτης θα αντέξει να δει την ΟΜΟΝΟΙΑ να αγωνίζεται για να αποφύγει την διαβάθμιση όπως το πρόσφατο παράδειγμα της ΑΕΚ;
Απολογούμαι για την απαισιοδοξία. Μακάρι να βάλει ο Θεός το χέρι του.
Μια ζωή ΟΜΟΝΟΙΑ
Δώρος
