Πόσες φορές να το πούμε και να το γράψουμε; Ήταν εξαιρετική η προοπτική που η ίδια η ομάδα δημιούργησε την τελευταία διετία. Οι επιτυχίες, η οικονομική ευρωστία, η ψυχολογική ανάταση και η στήριξη από τις χιλιάδες του κόσμου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι κύριοι αντίπαλοι μας παρουσίαζαν μεγάλη ανισορροπία σε όλα τα επίπεδα, ήταν στοιχεία που μας έκαναν να πιστεύουμε πως πάμε για εδραίωση στην κορυφή και μάλιστα για πολλά χρόνια.
Κι όμως αυτό που καταφέρνουμε σήμερα είναι να βλέπουμε μία ομάδα να σέρνεται στο γήπεδο, ανθρώπους οι οποίοι κρατούν τις τύχες της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, στο αγωνιστικό κομμάτι, να έχουν κάνει εγκλήματα και μία διοίκηση η οποία δείχνει να αντιφάσκει στις ενέργειες της αφού μία εφαρμόζει και μία όχι, αυτό που η ίδια διατυμπάνιζε. Ότι δηλαδή στην ομάδα θα βρίσκονται όσοι μπορούν να ανταποκριθούν.
Και αυτό που πραγματικά σε βγάζει έξω από τα ρούχα σου, είναι το γεγονός πως, όταν αρκετοί εντόπιζαν και έκαναν αναφορά στα όσα έγιναν ή δεν έγιναν, αυτό που εισέπρατταν ήταν έπαρση και ειρωνίες.
Και την αποκλειστική ευθύνη φέρει ο πρόεδρος Παπασταύρου. Ο οποίος αντί να βαδίσει στο επιτυχημένο πλάνο της διετίας 2019-2021, πίστεψε σε ανθρώπους οι οποίοι ουδεμία σχέση έχουν με το αντικείμενο, το ποδόσφαιρο δηλαδή. Κι όχι μόνο τους πίστεψε αλλά τους έδωσε και βαρύνοντα ρόλο εντός της ομάδας.
Και δεν αναφερόμαστε στον αρχισκάουτερ, ο οποίος τουλάχιστον, από αυτούς που εργάστηκαν στο κομμάτι του προγραμματισμού, ήταν ο μόνος σχετικός με το άθλημα.
Είμαστε στην επομένη του διασυρμού μας από το Αποέλ και περιμένουμε διοικητική αντίδραση. Διότι σήμερα όλοι μας βράζουμε και δεν πρόκεται κανείς μας να δεχθεί ημίμετρα.
