Δεν είναι δύσκολο να εντοπίσει κανείς το τι πήγε λάθος στην ΟΜΟΝΟΙΑ και αντί σήμερα να θεωρείται… πρώτο όνομα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο, να γίνεται ξανά «κουρελού».
Στην εποχή Σταύρου Παπασταύρου υπήρξαν, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, τρεις περιόδοι.
Η πρώτη περίοδος ήταν αυτή του Άνχελ Γκόμεθ. Ο Παπασταύρου, όντας ανίδεος από ποδόσφαιρο, εμπιστεύτηκε τις τύχες του ποδοσφαιρού σε άτομα τα οποία επίσης ήταν ανίδεα και την κατάληξη την θυμόμαστε. Η επιλογή ενός δήθεν τεχνικού διευθυντή ο οποίος έφερε συμπατριώτη του προπονητή για να μας κουβαλήσουν και παίκτες τριτοτέταρτης κατηγορίας της Ισπανίας. Μάλιστα τότε κάποιοι στην ομάδα, οι οποίοι είναι ακόμη και σήμερα εκεί, θεώρησαν ότι πάμε να κάνουμε το πρωτάθλημα περίπατο.
Η δεύτερη περίοδος ήρθε όταν αποφάσισε να δώσει τα… κλειδιά σε ανθρώπους του ποδοσφαίρου. Έφερε τον Λάρκου ο οποίος επέλεξε τον Μπεργκ και μαζί με τον Σίμο συνέθεσαν την τριανδρία των επιτυχιών. Τα αποτελέσματα γνωστά. Δύο πρωταθλήματα, πρώτες παρουσίες σε Ευρωπαϊκούς ομίλους. Μία συνταγή επιτυχημένη και η οποία φάνταζε ικανή να μας καθιερώσει στην κορυφή.
Όμως δυστυχώς ήρθε και η τρίτη περίοδος της θητείας Παπασταύρου, όταν αποφασίστηκε να σπάσει εκείνη η επιτυχημένη συνταγή. Οι εγωισμοί, η προσπάθεια κάποιων να τραβήξουν πάνω τους μερίδιο των επιτυχιών, οι προσωπικές διαμάχες έφεραν τη διάλυση του μοντέλου που μας έβγαλε στους δρόμους. Αποτέλεσμα; Ιστορική πρώτη στο δεύτερο γκρουπ και μία φετινή χρονιά η οποία προδιαγράφεται ξανά παταγώδης αποτυχία.
Είναι μάλλον εύκολο για τον πρόεδρο να αντιληφθεί τελικά τι είναι αυτό που πήγε λάθος. Και κάποιος φίλος μία μέρα, είπε το όλοσωστο και παραβολικό… το πρόβλημα στην ΟΜΟΝΟΙΑ είναι ότι αδυνατούμε να βάλουμε τον σιδερά μας κάμνει σίδερα. Τίποτε άλλο. Μόνο σίδερα.
