Μόνο ένας ανόητος θα καταλόγιζε ευθύνη στο Γιανίκ Φερέρα για το αγωνιστικό χάλι της Ομόνοιας. Υπάρχει ένα μέρος ευθύνης εκ μέρους του, αλλά το μεγάλο μέρος (της ευθύνης) ανήκει σε αυτούς που ετοίμασαν (sic) την ομάδα για την τρέχουσα σεζόν.
Και λεφτά είχαν –ο φετινός προϋπολογισμός του τμήματος είναι πολύ ψηλός – και πολλές και καλές επιλογές. Αλλά δυστυχώς… Αντε μην τα ξαναλέμε γιατί γινόμαστε όλο και πιο γραφικοί.
Ο κόουτς της Ομόνοιας έχει τεθεί στο στόχαστρο του κόσμου λόγω της βαριάς ήττας από το ΑΠΟΕΛ αφού είναι αλήθεια ότι η ενδεκάδα που παρέταξε εκείνη τη μέρα, εκ των πραγμάτων, αποδείχθηκε λανθασμένη. Προσωπικά δεν τον βρίσκω ανεπαρκή με βάση την καθοδήγηση της ομάδας και τις παρεμβάσεις του στο γήπεδο. Να προσθέσω μάλιστα ότι κεντροεπιθετικά η Ομόνοια στο ματς με την ΑΕΚ ήταν πολύ καλή, (είδαμε εξαιρετικούς συνδυασμούς με συμμετοχή αρκετών παικτών), αλλά δυστυχώς αναποτελεσματική.
Αντίθετα παρεμβάσεις του, έχουν αποδειγμένα βοηθήσει την ομάδα. Η μη χρησιμοποίηση του Νικόλα Παναγι;vτου και η διατήρηση στην ενδεκάδα του ανεκδιήγητου φέτος Γιαν Λέτζιακς είναι λανθασμένες ενέργειες, αλλά δεν αποτελούν κριτήριο επάρκειας. Για να τελειώνουμε. Δεν μπορώ να κρίνω ως «λίγο» έναν προπονητή που κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο σε ματς πρωταθλήματος μόλις στις 31 Οκτωβρίου. Και επι πλέον βρήκε μια ομάδα φτιαγμένη από άλλους, σχεδόν εντελώς «αδούλευτη» ( αγωνιστικά) και με τη ψυχολογία κατεβασμένη στον Άδη.
Άποψη μου είναι ότι το πρόβλημα είναι το ότι ο νεαρός προπονητής είναι… αλλού από πλευράς ένταξης στο περιβάλλον όπου εργάζεται. Δεν έχει ενταχθεί στο περιβάλλον που αντικειμενικά υπάρχει σε μια μεγάλη ομάδα. Δεν έχει καταφέρει να γίνει μέλος αυτού του απαιτητικού περιβάλλοντος. Και ως εκ τούτου δεν συμπεριφέρεται ως προπονητής μιας μεγάλης ομάδας. Στις δηλώσεις του μιλά ως προπονητής μιας συνηθισμένης ομάδας. Ίσως λόγω έλλειψης ικανοποιητικών σχετικών βιωμάτων.
Το ότι είπε μετά την ήττα από την ΑΕΚ πως «δεν μπορούμε να πούμε σήμερα για τίτλο, παρά μόνο για το επόμενο παιχνίδι. Πρέπει να συγκεντρωθούμε και για το κύπελλο», δεν είναι καθόλου μεμπτό. Μίλησε εύστοχα και ρεαλιστικά.
Όμως κε Φερέρα δεν μπορείς να λες ότι …«Παίξαμε τρία ματς εκτός έδρας μαζί, δεν πιστεύω ότι είναι θέμα ψυχολογίας τα εκτός. Παίζαμε με καλές ομάδες, τον Άρη, τον ΑΠΟΕΛ και την ΑΕΚ, κάναμε ό,τι μπορούσαμε σήμερα, δεν τα καταφέραμε. Πρέπει να δούμε τη συνέχεια».
Ούτε να λες μετά το ματς με τον Ακρίτα ότι …«Ήταν ένα δύσκολο παιχνίδι, ανεξάρτητα με το τι σκέφτεται ο κόσμος, ήταν ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι».
Αμ δε το άλλο; «Κερδίσαμε 13 από τους 18 βαθμούς στο πρωτάθλημα, μια καλύτερη επίδοση σε σχέση με πριν, άρα βελτιωνόμαστε».
Μα είναι δυνατό, η όποια μεγάλη ομάδα να …κάνει ότι μπορεί με καλές ομάδες …να μη τρέχει τίποτα και ..πάμε για τη συνέχεια;
Να λες ότι το ματς με τον ουραγό ήταν δύσκολο παιχνίδι, (ναι όπως εξελίχθηκε ήταν δύσκολο), αλλά λέγοντας το να το θεωρείς επίτευγμα το ότι η Ομόνοια κέρδισε; (γιατί με αυτήν ακριβώς την έννοια το είπε).
Να βελτιώνεται η ομάδα μέσα από τις ήττες (!) και να χύνει κιλά ιδρώτα για να καταφέρει να παραμείνει στην πρώτη εξάδα;
Όλες αυτές είναι άστοχες δηλώσεις που μικραίνουν την Ομόνοια.
Αυτά δεν τα λες όταν είσαι προπονητής στη δημοφιλέστερη ομάδα του τόπου – έστω και αν αυτός ο τόπος είναι η μικρή Κύπρος- μια ομάδα που έμαθε να ζει με τους τίτλους.
Επίσης όταν είσαι προπονητής σε μια μεγάλη ομάδα έχεις την αυτοπεποίθηση που δεν σου επιτρέπει να έχεις καμιά έγνοια για το τι θα πει η κερκίδα. Και δεν έχεις καμιά ανάγκη να απαντήσεις στην κριτική της (κερκίδας) μέσα από συνέντευξη εκτός αν είναι για κάτι πάρα πολύ χοντρό. Απαντάς μέσα στο γήπεδο με τις κινήσεις σου.
Και κάτι τελευταίο. Ανεξαρτήτως αν είσαι προπονητής μεγάλης ή μικρής ομάδας. Δείχνεις ανωτερότητα στα καφριλίκια της αντίπαλης κερκίδας.
Πέτρος Παπαγιώργης – 24sports.com.cy
