Η περσινή χρονιά ήταν πρωτόγνωρη για όλους. Τα οικονομικά προβλήματα μας γονάτισαν, αντιδάσαμε όλοι σαν οικοδόμημα, ανακάμψαμε, η ομάδα έπαιξε υπέροχο ποδόσφαιρο -το καλύτερο στο νησί- και κατέκτησε τελικά την τρίτη θέση, κάτι που φαινόταν αδύνατο λίγους μήνες πριν. Λόγω των δεδομένων, ο κόσμος χειροκρότησε την προσπάθεια, αποθέωσε τους παίκτες. Ίσως όμως να στείλαμε και λάθος μηνύματα προς όλο το ποδοσφαιρικό τμήμα.
Οι τρίτες θέσεις δεν είναι για πανηγύρια, ούτε οι δεύτερες. Στην ιστορία μένει μόνο ο πρωταθλητής και η ΟΜΟΝΟΙΑ δημιουργήθηκε για να είναι μόνιμη πρωταθλήτρια. Από τη στιγμή λοιπόν που προπονητής, παίκτες και συμβούλιο αρνούνται να δεχτούν πως η μείωση στον προϋπολογισμό, μειώνει τις πιθανότητες για τίτλο, υποχρεούνται να δείχνουν με τη συμπεριφορά και την απόδοση τους πως μόνο για το πρωτάθλημα, ζουν και αναπνέουν.
Δεν συμβιβαζόμαστε στη μετριότητα το λέμε ξανά. Δεν είναι εντάξει που χάσαμε από Ανόρθωση και Απόλλωνα, είναι πισογύρισμα, πρόκειται για ομάδες μικρότερες από εμάς. Λυπούμαστε που θα ξεχωρίσουμε 1 ποδοσφαιριστή, αλλά θέλουμε να έχουν όλοι τη συγκέντρωση και το πάθος του Μορέιρα κάθε εβδομάδα. Να μας δείχνουν πως δεν θέλουν να χάσουν με τίποτα. Και ότι αντιλαμβάνονται τι σημαίνει ο τίτλος για μας. Η δεύτερη θέση, δεν είναι επιτυχία όταν σε λένε ΟΜΟΝΟΙΑ. Αν δεν μπορούμε θα φανεί στην πορεία, ας μην θεωρηθεί όμως αποδεκτό.
