Η μεγαλύτερη μας φετινή αγωνιστική αδυναμία αφορούσε στις θέσεις των ακραίων μεσοεπιθετικών. Σχεδόν σε ολόκληρη τη χρονιά ο Λοΐζου τράβηξε μόνος το κουπί. Έδωσε πράγματα κι ο Μπρούνο όσο ήταν στην ομάδα.
Ο Ζαχαρίου άργησε να μπει σε αγωνιστικό ρυθμό, ο Σράντι λίγα έδωσε στην ομάδα στο δεύτερο μισό της σεζόν, ενώ ο Μπάρκερ μάλλον πρέπει να μείνει εκτός συζήτησης.
Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο οι θέσεις στα δύο άκρα της μεσοεπιθετικής γραμμής θα πρέπει να καλυφθούν τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά.
Ο Μπάρκερ είναι δεδομένο πως θα αποζημιωθεί για να αποχωρήσει. Ο Σράντι ήδη αποτελεί παρελθόν ενώ να μην ξεχνάμε πως ο Λύβιος είχε αποκτηθεί στις 10 Ιανουαρίου, προτού δηλαδή παρθεί απόφαση για πώληση του Μπρούνο. Οπότε ο Μπρούνο μπορεί να θεωρηθεί και αφαίρεση από το ρόστερ η οποία δεν καλύφθηκε ποτέ.
Με τα δεδομένα αυτά κρίνουμε πως ο προγραμματισμός θα πρέπει να περιλαμβάνει τρεις ποδοσφαιριστές που θα αγωνίζονται στα φτερά της επίθεσης.
Τρεις παίκτες οι οποίοι θα έρθουν για να πλαισιώσουν τους Κύπριους Λοΐζου και Ζαχαρίου και οι οποίοι θα προσδώσουν όλα εκείνα τα στοιχεία που στερήθηκε φέτος η ομάδα στην προσπάθεια της μέσα στη σεζόν.
