Με αφορμή την χθεσινή ανάρτηση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ για τον Κούσουλο ο Δημοσιογράφος, Πέτρος Παπαγιώργης της ιστοσελίδας 24sports.com.cy, αρθογραφεί για τον αρχηγό της ομάδας μας.
Αυτούσιο το δημοσίευμα:
Μέσω ανάρτησης που πραγματοποίησε χθες η Ομόνοια έκανε ιδιαίτερη αναφορά στη δύσκολη και επίπονη πορεία του Γιάννη Κούσουλου κατά την απελθούσα σεζόν και τη διαδρομή από τον σοβαρό τραυματισμό στην κατάκτηση του κυπέλλου ως αρχηγός.
Ήταν μια ανάρτηση ειδικά αφιερωμένη στον συγκεκριμένο παίκτη σε σχέση με την κατάκτηση του κυπέλλου. Έμμεσα όμως υπενθύμισε στον καθένα από μας ότι ο Γιάννης Κούσουλος είναι πέραν από ένας ποδοσφαιριστής. Είναι άτομο με ιδιαίτερη προσωπικότητα που έχει δημιουργήσει μια μοναδική σχέση με τον κόσμο.
Ο Γιάννης Κούσουλος έγινε μέρος της ιστορίας της Ομόνοιας για αυτό που είναι. Ήρθε το 2018 και ήταν διατεθειμένος για την –μέχρι εκείνη τη στιγμή- πιο μεγάλη πρόκληση της καριέρας του: Να φορέσει την τιμημένη πράσινη φανέλα και να την τιμήσει και αυτός με την παρουσία του. Ίδρωσε, πάλεψε και κατέκτησε στόχους. Δεν έσκυψε ποτέ το κεφάλι στις δύσκολες και κακές στιγμές και έλαμψε δικαίως.
Οι κακές στιγμές περιλαμβάνουν και τις εξωαγωνιστικές. Έμεινε εκτός γηπέδων για περισσότερο από ένα χρόνο λόγω σοβαρού τραυματισμού (οστικό οίδημα). Το τελευταίο ματς πριν τον τραυματισμό του ήταν στις 20.7.21 (Ντιναμό –Ομόνοια 2-0 για το ν προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λινγκ ), επανελθών ως αλλαγή μετά από αρκετό χρονικό διάστημα Μπήκε μέσα ως αλλαγή στο 86’ στο ματς Ομόνοια-ΑΕΚ 3-2 που έγινε στις 3.9.22 κατά τη δεύτερη αγωνιστική πρωταθλήματος 2022-23).
Αυτό έγινε μέσα σε αποθέωση με τον κόσμο να αναφωνεί ρυθμικά το γνωστό σύνθημα «Είναι τρελός ο αρχηγός». Ο Γιάννης Κούσουλος όχι μόνο κατάφερε και ξεπέρασε το πρόβλημα του, αλλά κατέκτησε και τρόπαιο. Αυτό το επίτευγμα –γιατί τέτοιο ήταν- ήταν αποτέλεσμα της τεράστιας ψυχικής του δύναμης και ειδικότερα της χαλύβδινης του θέλησης να επιστρέψει στα γήπεδα, αγωνιζόμενος ξανά σε απαιτητικές συνθήκες.
Πέρα από σπουδαία ποδοσφαιρική κλάση, που δεδομένα ξέραμε πως διαθέτει, -και επανέρχεται σε …αυτήν σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου με τον αριθμό των παιχνιδιών αυξανόμενο – ανέδειξε και αναδεικνύει αρχηγικά χαρακτηριστικά, έδειξε πως μπορεί να είναι εμβληματικός για την ομάδα και αποτελεί εκείνον πάνω στον οποίο μπορεί να ακουμπήσει το « τριφύλλι» στη δύσκολη στιγμή.
Ο «Κούσου», (the machine κατά το Χένινγκ Μπεργκ), ανήκει στις σταθερές δομές που ξεκινά η Ομόνοια για την επόμενη σεζόν. Σε ένα ρόστερ που θα αλλάξει σε αρκετό βαθμό ο Κύπριος άσος είναι ένας από τους παίκτες που μπορείς να σταθείς. Μαζί με τον Καρίμ Ανσαριφάρντ, το Φαμπιάνο, τον (καλό) Γιαν Λέτζιακς, τον Φουάντ Μπασιρού, το Λοΐζο Λοΐζου τον Ανδρόνικο Κακουλλή.
Παλιά καραβάνα το …machine στην ομάδα, αλλά όχι η παλιότερη. Έχει ενταχθεί το καλοκαίρι του 2018, ελθών από τη Νέα Σαλαμίνα. Ήταν η πρώτη χρονιά της ανάληψης του ποδοσφαιρικού τμήματος από το Σταύρο Παπασταύρου και το σχεδιασμό είχε κάνει ο Ανχελ Γκόμες (άλλη …ιστορία και αυτός) που κουβάλησε ένα σωρό ποδοσφαιριστές με τον Γιάννη Κούσουλο να είναι τώρα ο μόνος που βρίσκεται ακόμη στο ρόστερ. Μέχρι πέρυσι ήταν και ο Ζιόρντι Γκόμεθ. Που ήλθε και αυτός το 2018. Μόνο αυτοί οι δυο επέζησαν ενώ όλοι οι άλλοι έφυγαν νωρίς.
Ο «Κούσου» όμως που διατηρεί συμβόλαιο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι δεν είναι ο παλιότερος ποδοσφαιριστής της Ομόνοιας. Αυτό τον τίτλο φέρει ο Κωνσταντίνος Παναγή που αγωνίζεται στην Ομόνοια από το 2014 ελθών από τον Ολυμπιακό.
Ο Γιάννης Κούσουλος είναι παίκτης κομβικός, ξεχωριστός και καθοριστικός. Μένει απτόητος στα δύσκολα και βγαίνει μπροστά όταν χρειάζεται. Είναι πρότυπο επαγγελματία, σκίζεται για τη φανέλα και τα δίνει όλα στο γήπεδο. Παίκτης υπόδειγμα και παράδειγμα μαζί.
Δεν είναι ο παίκτης αυτός ακόμη το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς όταν μιλάει για την Ομόνοια, (δεν είναι με άλλα λόγια σημαία), γιατί ακόμη δεν φορά την πράσινη φανέλα για πολλά χρονιά. Θα γίνει όμως αν ανανεώσει τη συνεργασία το επόμενο καλοκαίρι.
Ο κόσμος όμως που τον έχει στην καρδιά του γιατί αποτελεί τη συνειδητή εκπροσώπηση του παίκτη με το ανεξάντλητο ψυχικό σθένος και την έντονη αγωνιστικότητα (αυτό που λέμε ψυχάρα) προσδοκεί ότι …«Εδώ θα μείνει».
