Για τον Νικόλα Παναγιώτου τι να πούμε; Έκανε ξανά εντυπωσιακό παιχνίδι, έχοντας στις πλείστες περιπτώσεις κοντά του τον, κατά τα άλλα, ασυγκράτητο Φαράζ τον οποίο έβαλε χθες στο τσεπάκι. Τρομερός στα αμυντικά του καθήκοντα, είχε ξανά τα ανεβάσματα του, ενέπνεε σιγουριά. Έκανε εξαιρετικό παιχνίδι και αδικείται από τη συνολική εικόνα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στην «Αρένα».
Ο Νικόλας είναι σήμερα ότι καλύτερο, ότι πιο αξιόπιστο διαθέτει στο ρόστερ της η ΟΜΟΝΟΙΑ και κάποιες φορές δείχνει να είναι αβοήθητος και απελπιστικά μόνος, σε ότι αφορά στο πάθος και στην προσπάθεια που καταβάλλει.
Πάρα πολύ καλός ήταν και ο Χαράλαμπος. Έτρεξε σε ακόμα έναν αγώνα ασταματητα και προσπαθούσε μόνος στο χώρο του κέντρου να αναχαιτήσει, να πάρει μπάλα, να δημιουργήσει, να καλύψει τους χώρους που άλλοι άφηναν ανοικτούς. Κανένας Φράνσον και κανένας Κασάμα δεν μπορούν να συγκριθούν με τον Χαράλαμπο, αφού μιλάμε για παίκτες της ίδιας θέσης, ούτε σε ότι αφορά στην ποιότητα ποδοσφαίρου που παράγουν στο γήπεδο, ούτε ασφαλώς με τη θέληση και το πάθος που πρέπει να παρουσιάζουν στα παιχνίδια της ομάδας.
