Τη συνέντευξη πήρε ο Χαράλαμπος Ρωσσίδης
Η αποχώρηση του Τίμπορ Μίτσινετς από την Ομόνοια το καλοκαίρι του 1991, άφηνε ένα μεγάλο κενό στην επίθεση. Ο χρόνος πίεζε, παίκτες πηγαινοέρχονταν για δοκιμαστικά, αλλά δεν έπειθαν. Βαριά η φανέλα με το 9. Όπως και η παρακαταθήκη των Καϊάφα, Τζεβίζοφ. Δεν σηκώνει αστεία η συγκεκριμένη θέση.
Η άφιξη του Ούγγρου επιθετικού Γιόζεφ Τζούριακ, μπορεί να μην σκόρπισε θύελλα ενθουσιασμού, όμως με την απόδοσή του, ο Ούγγρος πολύ σύντομα κέρδισε μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές των Ομονοιατών. Αγωνίστηκε στην Ομόνοια τις σεζόν 1991-92 και 1992-93. Κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1993, ενώ το 1992 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος, πετυχαίνοντας 21 τέρματα. Είχε τεράστια συμβολή στις επιτυχίες της Ομόνοιας, ενώ αξέχαστος παραμένει ο τρόπος με τον οποίο πανηγύριζε τα γκολ που σημείωνε (με το ασυνήθιστο «αεροπλανάκι). Είτε με τη φανέλα της Φερεντσβάρος, είτε με της Ομόνοιας, ο Τζούριακ απέδειξε ότι γεννήθηκε για να σκοράρει. Όπως έλεγαν τότε οι αθλητικοί σχολιαστές… «ο Τζούριακ ήταν εκεί».
Όλοι όσοι είχαν την τύχη να συνεργαστούν μαζί του, εκφράζονται κολακευτικά για τον αδαμάντινο χαρακτήρα του. Ένας άνθρωπος ευαίσθητος, ευγενικός που σέβεται τους πάντες. Μπορεί να έφυγε από την Κύπρο το 1993, όμως παρέμεινε κοντά στην Ομόνοια. Τα τελευταία 20 χρόνια διατηρεί άριστη συνεργασία με την ομάδα μας, για παίκτες που αγωνίζονται στο ουγγρικό πρωτάθλημα.
Γιόζεφ προτού περάσουμε στα της Ομόνοιας, μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την παιδική σου ηλικία στην Ουγγαρία και τα πρώτα σου ποδοσφαιρικά βήματα;
Γεννήθηκα σε μια μικρή πόλη της Ουγγαρίας. Στην πίσω πλευρά του σπιτιού υπήρχε ένα γήπεδο. Μετά το σχολείο, εκεί την έβγαζα όλη μέρα. Ίσως να έκανα ένα μικρό διάλειμμα για φαγητό και μετά πάλι εκεί μέχρι το βράδυ (γέλια). Αγωνιζόμουν στις ποδοσφαιρικές ομάδες του σχολείου μου. Θαύμαζα τον επιθετικό Florian Albert, ο οποίος ανακηρύχθηκε καλύτερος Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής το 1967. Το όνειρό μου ήταν να αγωνιστώ στην Ferencvaros, από 3 χρονών την υποστήριζα. Και τα κατάφερα. Στα 24 μου είχα υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο.
Πώς κατέληξες στην Κύπρο; Τι σε έφερε στην Ομόνοια;
Μου τηλεφώνησε ένας manager και μου είπε ότι μια κυπριακή ομάδα ενδιαφέρεται. Ο προπονητής της Ομόνοιας τότε, ο Βραζιλιάνος Γκρατσιάνο Τζακαρέλ, ήρθε στην Ουγγαρία για να με παρακολουθήσει. Όταν το έμαθε ο προπονητής μου, για κάποιο λόγο δεν με έβαλε να αγωνιστώ. Ο Τζακαρέλ δεν είδε τίποτα. Έτσι, έπρεπε να έρθω στην Κύπρο για δοκιμαστικά. Αγωνίστηκα σε ένα φιλικό εναντίον του Ολυμπιακού στο παλιό ΓΣΠ. Αν θυμάμαι καλά κερδίσαμε 3-1 και είχα σκοράρει ένα γκολ. Μετά τον αγώνα η διοίκηση της Ομόνοιας δεν αποκάλυψε τις προθέσεις της και έτσι επέστρεψα στην Ουγγαρία. Αγωνίστηκα σ’ ένα ματς με την Φερεντσβάρος, όπου σκόραρα ένα γκολ και έδωσα μια ασσίστ. Την Τρίτη το βράδυ πήρα τηλεφώνημα από την Κύπρο και την Πέμπτη ήμουν στο νησί. Το Σάββατο η Ομόνοια αγωνιζόταν για το Σούπερ Καπ με τον Απόλλωνα, αλλά δεν είχα δικαίωμα συμμετοχής επειδή δεν είχαν έρθει τα χαρτιά μου.
Πώς ένιωσες τους πρώτους μήνες στο νησί; Ήταν μεγάλη η αλλαγή για σένα;
Προσαρμόστηκα πολύ γρήγορα. Ο κόσμος ήταν πολύ φιλικός. Οι συμπαίκτες μου με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Κάθε νύχτα κάναμε κάτι μαζί. Είτε βγαίναμε για φαγητό, είτε ήμουν προσκεκλημένος σε κάποιο σπίτι. Επίσης ο κόσμος ήταν δίπλα μου από το πρώτο λεπτό. Για να καταλάβετε, τις πρώτες δύο βδομάδες, προτού μετακομίσω στο διαμέρισμά μου, με επισκέπτονταν Ομονοιάτες φίλαθλοι στο ξενοδοχείο. Δεν τους γνώριζα. Ήθελαν να με γνωρίσουν και να με ξεναγήσουν στην πόλη. Γευματίζαμε μαζί, μιλούσαμε. Σε χρόνο ρεκόρ απέκτησα νέους φίλους. Θυμάμαι στην αρχή η θερμοκρασία ήταν πολύ ψηλή. Έκανε πολλή ζέστη. Όμως, μπορώ να πω ότι προσαρμόστηκα σχετικά γρήγορα. Πάντως, από τότε έλεγα σε φίλους και συγγενείς ότι σε μια άλλη ζωή θα ζούσα μόνιμα στην Κύπρο.
Το επίπεδο του πρωταθλήματος πώς το είχες βρει;
Για να είμαι ειλικρινής δεν βρήκα μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα δύο πρωταθλήματα. Τέσσερις-πέντε ομάδες, η Ομόνοια, ο ΑΠΟΕΛ, ο Απόλλωνας και η Ανόρθωση μπορούσαν άνετα να σταθούν ανάμεσα στις πρώτες 8 του Ουγγρικού πρωταθλήματος.
Σκόραρες με το καλημέρα στη Λεμεσό ενάντια στον Απόλλωνα..
Χάσαμε 5-2 σε εκείνο το παιγνίδι και είχα ισοφαρίσει σε 2-2. Ήμουν πολύ ευτυχισμένος που σκόραρα και που για πρώτη φορά έκανα το αεροπλανάκι στην Κύπρο.
Μίλησέ μας λίγο για το περίφημο αεροπλανάκι. Πανηγύριζες με τον ίδιο τρόπο και στην Ουγγαρία ή ήταν ένας πανηγυρισμός που υιοθέτησες με την άφιξή σου στην Κύπρο;
Το είχα ξανακάνει 1-2 φορές στην Ουγγαρία, όταν σκόραρα σε κρίσιμα ματς. Το έκανα επειδή ένιωθα πανευτυχής. Ένιωθα ότι η αδρεναλίνη μου έβγαινε έξω… πετούσα. Στην Κύπρο το έκανα για πρώτη φορά στη Λεμεσό. Τη δεύτερη αγωνιστική σκόραρα και πάλι, αλλά δεν έκανα το αεροπλανάκι. Οι φιλάθλοι τότε με ρωτούσαν γιατί δεν το έκανα. Τους άρεσε, ήθελαν να το βλέπουν. Έγινε λαϊκή απαίτηση το αεροπλανάκι.
Μίλησέ μας λίγο για την Ομόνοια της περιόδου 91-92. Ποιους ποδοσφαιριστές ξεχώρισες περισσότερο; Ανακηρύχθηκες και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με 21 τέρματα..
Ήμουν ποδοσφαιριστής του τετραγώνου. Και ήμουν πολύ τυχερός που είχα εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές δίπλα μου. Ο Κάντηλος μου έδωσε πολλές ασσίστ και έτοιμα γκολ στο πιάτο. Ο Ξιούρουππας ήταν επίσης πολύ καλός παίκτης, αγωνιζόταν μαζί μου μπροστά. Κάποιες φορές παίζαμε με 3 επιθετικούς, με Κάντηλο και Ξιούρουππα στα άκρα και εγώ στην κορυφή. Όμως ο Ξιούρουππας πατούσε περιοχή και έδινε μεγάλες βοήθειες. Οι αμυντικοί δεν πρόσεχαν μόνο εμένα αλλά και αυτόν. Επίσης ο Τούτιτς που έπαιζε πιο πίσω, ήταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής, με φοβερή τεχνική. Έδινε σπουδαίες μπαλιές. Η Ομόνοια έπαιζε πάντοτε επιθετικά, με το ίδιο στυλ, είτε εντός είτε εκτός.
Όμως η ομάδα άλλαξε γρήγορα προπονητή….
Ναι, είχαμε κάποια άσχημα αποτελέσματα και απομακρύνθηκε ο κ. Τζακαρέλ. Ήρθε ο κ. Άρσωφ, ο οποίος μπορώ να πω ότι ήταν πολύ τυχερός. Είχε εξαιρετικούς παίκτες στη διάθεσή του, αλλά και πολύ καλούς χαρακτήρες. Υπήρχε πολύ καλή ατμόσφαιρα στην ομάδα και οικογενειακό κλίμα, το οποίο βοήθησε να κερδίσουμε το πρωτάθλημα την επόμενη χρονιά.
Για το γκολ ενάντια στον ΑΠΟΕΛ στον προημιτελικό του Κυπέλλου στο τελευταίο λεπτό της παράτασης;
Ο Κώτσιος (σσ. Κώστας Κων/νου) έβγαλε μια μακρινή σέντρα, ο Ξιούρουππας μόλις που άγγιξε την μπάλα με το κεφάλι του, η οποία ερχόταν προς τα πάνω μου (χρησιμοποιεί τα δάκτυλά του και πάνω στο τραπέζι περιγράφει την εξέλιξη της φάσης). Έγειρα το κορμί μου, σχεδόν έπεσα πλάγια στο έδαφος και με ένα περίεργο βολέ έκανα το 3-2. Ο κόσμος της Ομόνοιας βρέθηκε από την κόλαση στον παράδεισο. Ο κόσμος του ΑΠΟΕΛ το αντίθετο. Θυμάμαι ότι δευτερόλεπτα πριν πανηγύριζαν. Ήταν σαν να έπεσε βόμβα στο Μακάρειο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Όλο το βράδυ ο κόσμος της Ομόνοιας πανηγύριζε. Δεν κερδίσαμε το Κύπελλο εκείνη τη χρονιά, αλλά ήταν μια τεράστια νίκη σε βάρος του ΑΠΟΕΛ που κανένας δεν πρόκειται να ξεχάσει. 20 χρόνια μετά, όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι στην Κύπρο το θυμούνται
Να σου πω και κάτι άλλο; Πριν λίγο καιρό αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Ήμουν για κάποιους μήνες στο νοσοκομείο. Ξέρεις τι έκανα κάποιες φορές; Έβαζα το CD με τα γκολ που σκόραρα στην Ομόνοια (το βγάζει από το τσαντάκι του και το δείχνει). Και αμέσως ένιωθα καλύτερα. Έβλεπα το γκολ απέναντι στον ΑΠΟΕΛ και ένιωθα μια απέραντη χαρά. Και κάθε φορά που το ξαναβλέπω μου σηκώνεται η τρίχα. Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα. Πέρασα όμορφα χρόνια στην Φερεντσβάρος, αλλά στην Ομόνοια ήταν τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου.
Την επόμενη χρονιά η Ομόνοια κέρδισε το πρωτάθλημα και είχες διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο..
Είχαμε πολύ καλό έμψυχο υλικό. Στην ομάδα επέστρεψε ο Γιώργος Σαββίδης από την ΑΕΚ Αθηνών. Ο Μαλέκκος από την προηγούμενη χρονιά είχε ξεκινήσει να παίζει πολύ καλά. Ήμασταν όλοι μια οικογένεια, κοντά ο ένας στον άλλον. Η προσθήκη του Σαββίδη έδωσε ώθηση στην ομάδα, καθώς επίσης το ανέβασμα του Τούτιτς, ο οποίος την προηγούμενη χρονιά είχε πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, λόγω του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Θυμάμαι ήταν πολύ λυπημένος, δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Την επόμενη χρονιά όμως ήταν εξαιρετικός. Ευαγόρας, Πέτσας, Χαρίτου, Μαλέκκος, Σαββίδης και Τούτιτς βοήθησαν την ομάδα να κερδίσει το πρωτάθλημα. Παίζαμε πολύ καλό ποδόσφαιρο.
Κάποιοι φίλοι της Ομόνοια διερωτώνται: Γιατί μόνο 2 χρόνια στην Ομόνοια Γιόζεφ;
Αυτό ήταν για μένα το μεγάλο ερώτημα. Δύο-τρία παιγνίδια πριν το τέλος της σαιζόν 92-93, το ΔΣ της Ομόνοιας με κάλεσε για συνάντηση. Περίμενα πώς και πώς την ανανέωση του συμβολαίου μου. Μου είπαν πόσο ευχαριστημένοι ήταν από μένα, πόσο με αγαπούσαν και πόση εκτίμηση έτρεφαν προς το πρόσωπό μου. Όμως μου είπαν ότι ήμουν μεγάλος σε ηλικία και ότι ήθελαν να στραφούν σε πιο νεαρούς παίκτες. Μα ήμουν μόνο 32. Όταν μου το ανακοίνωσαν, ειλικρινά, νόμισα ότι πέθανα. Μου χρειάστηκαν έξι μήνες για να συνέλθω. Ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί. Κερδίσαμε το πρωτάθλημα. Ο κόσμος με αγαπούσε.
Ο κ. Άρσωφ προτίμησε κάποιες άλλες επιλογές. Ευνοούσε την κάθοδο δύο Γεωργιανών επιθετικών (αναφέρεται στους Γκοκριτσιάνιν και Κιζιλασβίλι, οι οποίοι αγωνίστηκαν στην Ομόνοια τις σαιζόν 93-94, 94-95). Μου έλεγε ότι «μόνο σκοράρω γκολ». Τι άλλο έπρεπε να κάνω; Στις ελάχιστες φορές που συζητήσαμε τετ-α-τετ, πριν την έναρξη της προετοιμασίας της σαιζόν 92-93, μου είπε ότι ήταν ευχαριστημένος που σκόραρα 21 γκολ την πρώτη χρονιά, όμως ήθελε περισσότερα από μένα στο γήπεδο. Με ήθελε να παίζω όπως τον Γκόγκιτς. Μα κάθε παίκτης είναι διαφορετικός. Ήμουν παίκτης του τετραγώνου.
Οι συμπαίκτες μου με ήθελαν να μείνω. Οι φίλαθλοι το ίδιο. Ζητούσαν να ανανεώσω.
Και μετά;
Πήγα πίσω στη Φερεντσβάρος. Προπονητής ήταν ο ίδιος από τότε που έφυγα. Μου κρατούσε ακόμη κακία και δεν με κράτησε στο ρόστερ. Πήγα σε μια ομάδα της δεύτερης κατηγορίας, την οποία προπονούσε ένας άλλος πρώην προπονητής μου στη Φερεντσβάρος. Δύο-τρεις μήνες μετά που συνήλθα από το σοκ της φυγής μου από την Ομόνοια ξεκίνησα να έχω καλή απόδοση. Στους έξι μήνες με ζήτησε η VAC (ομάδα πρώτης κατηγορίας). Είχα ένα εκπληκτικό εξάμηνο. Σκόραρα 8-9 γκολ και κερδίσαμε το πρωτάθλημα Ουγγαρίας ! Να σας πω ότι το πιο κρίσιμο παιγνίδι της σαιζόν ήταν απέναντι στη Φερεντσβάρος και σκόραρα 2 γκολ. Έπρεπε να δώσω κάποιες απαντήσεις στον προπονητή εκείνο. Θυμάμαι ήταν πολύ λυπημένος εκείνη τη μέρα (γέλια).
Κερδίσαμε την έξοδό μας στην Ευρώπη και κληρωθήκαμε με την παντοδύναμη τότε Παρί ΣΖ η οποία είχε στις τάξεις της φοβερούς ποδοσφαιριστές όπως οι Γουεά, Ζινολά, Ραΐ. Χάσαμε και τους δύο αγώνες, 3-0 στο Παρίσι και 2-1 στη Βουδαπέστη. Ήταν όμως μια αξέχαστη εμπειρία για μένα, το γεγονός ότι αγωνίστηκα απέναντι σε όλους αυτούς τους αστέρες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Μετά την Ομόνοια είχα ακόμη 2 πολύ καλές χρονιές στην Ουγγαρία. Μπορούσα να προσφέρω κι άλλα στην Ομόνοια.
Για το τελευταίο παιγνίδι της χρονιάς 92-93
Στο τελευταίο ματς της σαιζόν 92-93, όταν κερδίσαμε τον Απόλλωνα στο Μακάρειο, δεν αγωνίστηκα. Ενώ έπαιξα σε όλα τα παιγνίδια της σαιζόν, σε εκείνο το ματς ο προπονητής με άφησε στον πάγκο. Κερδίσαμε 2-0 και ήμουν ευτυχισμένος που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Αλλά το ότι δεν αγωνίστηκα, έστω για πέντε λεπτά, ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα. Ήμουν πολύ λυπημένος μετά το παιγνίδι γιατί πίστευα ότι ο προπονητής μπορούσε να με έβαζε για λίγο. Ήξερε ότι ήταν το τελευταίο μου παιγνίδι στην Ομόνοια. Ήθελα να νιώσω για μια τελευταία φορά αυτό το συναίσθημα και αυτό τον κόσμο, πριν φύγω. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι κερδίσαμε. Μετά από λίγα χρόνια έμαθα ότι κ. Άρσωφ εκμυστηρεύτηκε σε έναν κοινό μας φίλο ότι έκανε μεγάλο λάθος εκείνη τη μέρα που δεν με έβαλε να αγωνιστώ έστω για λίγα λεπτά.
Πάντως διατήρησες μια στενή σχέση με το σωματείο από τότε που έφυγες;
Ναι, έχω πολλούς φίλους στην Κύπρο, οι οποίοι με επισκέπτονται συχνά στην Ουγγαρία. Παλιοί συμπαίκτες, αγνοί φίλαθλοι. Και στο αγωνιστικό κομμάτι, όποτε μου ζητηθεί, βοηθώ. Για παράδειγμα όταν οι Ευαγόρας και Σαββίδης ανέλαβαν το σκάουτινγκ της Ομόνοιας, ήρθαν αρκετές φορές στην Ουγγαρία για να παρακολουθήσουν παίκτες. Ζητούσαν τη γνώμη μου. Είχα πει ότι Λεάντρο και Άλβες είναι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές. Επίσης, διάφοροι μάνατζερς με ρωτούν συχνά για ποδοσφαιριστές. Μια απάντηση που συνηθίζω να δίνω είναι: «Είναι καλός, αλλά όχι τόσο καλός για να παίξει στην Ομόνοια».
Για τον κόσμο της Ομόνοιας…
Τους αγαπώ. Και ξέρω ότι με αγαπούν κι αυτοί. Όταν η διοίκηση μου ανακοίνωσε, τότε, ότι δεν θα ανανεωθεί το συμβόλαιό μου, οι φίλαθλοι ετοίμασαν ένα μεγάλο πάρτι για μένα. Μου έδωσαν πολλά δώρα. Ήταν απίστευτο. Θυμάμαι, επίσης, όταν κερδίσαμε το πρωτάθλημα, η ομάδα διοργάνωσε ένα μεγάλο πάρτι στην Carlsberg, ανοικτό για τον κόσμο. Είχε χιλιάδες Ομονοιάτες. Εκεί, με αποθέωσαν και με πετούσαν ψηλά. Αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ (κοιτάζει τα χέρια του, δείχνοντάς μου πόσο ανατριχιάζει που το θυμάται).
Όπως γνωρίζεις η Ομόνοια αντιμετωπίζει αρκετά οικονομικά προβλήματα σήμερα. Προς ποιες κατευθύνσεις πιστεύεις πρέπει να στραφεί;
Κοίταξε, η Ομόνοια είναι μια ειδική περίπτωση. Ο κόσμος θέλει πάντα νίκες. Η Ομόνοια δεν μπορεί να είναι 5η ή 6η. Πρέπει πάντα να διεκδικεί το πρωτάθλημα. Πρέπει να ψάξει να βρει χαμηλού κόστους ταλέντα στην Ευρώπη, αλλά και στην Κύπρο. Οι ακαδημίες της είναι εξίσου σημαντικές. Εκεί είναι το μέλλον. Αν γίνει καλή δουλειά και βγουν 3-4 ταλέντα, αυτό θα έχει θετικό αντίκτυπο στο σωματείο.
[nggallery id=320]
