Στην τελευταία της παράσταση μπροστά από τον ΠΡΑΣΙΝΟ ΛΑΟ στην οποία διεκδικούσε το 17ο κύπελλο, η ΟΜΟΝΟΙΑ ξέμεινε από “καύσιμο” και γνώρισε μια μεγάλη ήττα από την Πάφο, κλείνοντας έτσι μια μέτρια χρονιά με τον χειρότερο τρόπο και χωρίς τίτλο.
Η ήττα με 3-0 και μάλιστα σε τελικό κυπέλλου είναι γεγονός ότι, έφερε κατήφεια και απογοήτευση στον κόσμο της ομάδα μας, που αλλιώς περιμέναν να εξελιχθούν τα πράγματα το βράδυ της 18η Μαίου κι αλλιώς τα ίδια να εξελίσσονται. Εκείνο φυσικά που προβλημάτισε περισσότερο είναι πως η ΟΜΟΝΟΙΑ στο πιο κρίσιμο ραντεβού της χρονιάς επέλεξε να κάνει την χειρότερη της εμφάνιση και να γνωρίσει την ήττα με κατεβασμένα πραγματικά τα χέρια,
Όσον αφορά στο τι έγινε χθες στο παιχνίδι δεν θα πούμε πολλά πράγματα, άλλωστε δεν μπορούμε. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπήκε στον αγωνιστικό χώρο “μουδιασμένα” και με το “καλημέρα” η άμυνα της καρδιοχτύπησε. Δεν έφταναν όλα αυτά ήρθε και το γκολ στο 8ο λεπτό, αλλάζοντας όλα τα σχέδια του κ. Αναστασίου που είχε κατά νου, ενώ όσο περνούσε ο χρόνος η ομάδα αντί να ψάξει με μανία να μπει ξανά στο παιχνίδι έδειχνε να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος κατί που έδωσε το δικαιώμα στον αντίπαλο να σκοτώσει το ματς από το ημίχρονο.
Σε όλο το 90λεπτό είδαμε να λείπει από το παιχνίδι της ομάδα μας η φρεσκάδα και η γρηγοράδα που είχε το τελευταίο δίμηνο σε αρκετά παιχνίδια, παίκτες “κλειδιά” έμειναν μακριά από τον καλό τους εαυτό, ενώ σε αρκετά σημεία της αναμέτρησης, το παιχνίδι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν αρκετά προβλέψιμο κάτι που έδινε στους ποδοσφαιριστές της Πάφου την ευκαιρία να “πνίξουν” πολλές επιθετικές προσπάθειες της ομάδα μας και μάλιστα με τεράστια ευκολία.
Το να γίνουμε Μετά Χριστό προφήτες και να αναφέρθουμε τι θα μπορούσε να γίνει πριν το παιχνίδι για να μην έρθει αυτή η “ντροπιαστική” όπως θα την χαρακτηρίζαμε ήττα, θα ήταν ανούσιο και ανώφελο. Αυτό που μένει στο τέλος της βραδιάς είναι το αποτέλεσμα, το οποίο για την ομάδα μας δεν ήταν καθόλου μα καθόλου καλό κι αυτό θα πρέπει να είναι ένα μάθημα για την επόμενη σεζόν.
Φυσικά από αυτό το αποτέλεσμα, δεν είναι σωστό να μηδενίσουμε ούτε τον Γιάννη Αναστασίου, ούτε και τους ποδοσφαιριστές του, οι οποίοι τους τελευταίους μήνες έδωσαν τα πάντα στα πλέι – οφ, κατάφεραν να εξασφαλίσουν την Ευρώπη, φυσικά κι αναγνωρίζεται η μεγάλη προσπάθεια τους, όμως η τρίτη θέση και η μη κατάκτηση του τίτλου όπως και να το δούμε είναι αποτυχία.
