Η πρώτη ήττα στο φετινό πρωτάθλημα ήρθε σε ένα παιχνίδι που πολλά πήγαν στραβά και παράλληλα δεν παρουσιαστήκαμε έτοιμοι για να ρισκάρουμε και να αντιμετωπίσουμε τις αναποδιές.
Η ήττα από την Ανόρθωση δεν είναι το τέλος του κόσμου, η αποβολή σίγουρα επηρέασε όμως επειδή είδαμε και ξέρουμε τις δυνατότητες της ομάδας μας περιμέναμε διαφορετική διαχείριση και αντίδραση από τον κόουτς και τους παίκτες μέσα στο παιχνίδι.
Να τα πάρουμε όμως πρώτα από την αρχή… Όσο οι δύο ομάδες έπαιζαν με 11 παίκτες ήταν φανερό ποια ήταν καλύτερη. Ειδικότερα στο πρώτο 15λεπτο η ΟΜΟΝΟΙΑ μπήκε με φόρα και μέχρι το 12ο λεπτό έφτιαξε τρεις μεγάλες φάσεις με Σίμιτς και Χάμπο όμως δεν βρήκε το γκολ.
Στο 15′ ήρθε ο τραυματισμός του Ρόγκουλιτς που σταμάτησε τη ροή του παιχνίδιού για αρκετό χρόνο, κάτι που σχολίασε και ο κόουτς μας, γεγονός που έκοψε τη φόρα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ.
Στο καπάκι στο 32′ ήρθε και η κίτρινη στον Στεπίνσκι που έγινε κόκκινη και κάπου εκεί αποσυντονίστηκε πλήρως η ΟΜΟΝΟΙΑ. Ο προπονητής μας επέλεξε να μην κάνει κάποια αλλαγή και μετακίνησε τον Χάμπο σε έναν ρόλο επιθετικού με οδηγίες να έρχεται και πιο πίσω ανάμεσα στις γραμμές.
Μια απόφαση που δεν του βγήκε καθώς η Ανόρθωση μας έβαλε πίεση και από την στιγμή που υπήρχαν και 10 λεπτά καθυστερήσεις στο τέλος το πληρώσαμε. Η Κυρία έβαλε πίεση και προηγήθηκε ένα λεπτό πριν τη λήξη του ημιχρόνου, με την ομάδα μας να πηγαίνει στα αποδυτήρια με την πλάτη στον τοίχο.
Στην επανάληψη η οδηγία του Νταμπράουσκας να συγκλίνουν οι Σεμέδο και Σίμιτς προς τον άξονα έκανε πιο συμπαγή την ομάδα όμως και πάλι επιθετικά δεν είχαμε καθαρό πλάνο αλλά ούτε και δυνάμεις για να απειλήσουμε.
Οι αλλαγές άργησαν κάπως να έρθουν και παρά το γεγονός ότι δεν φάνηκε η αριθμητική διαφορά στο Β’ μέρος, εντούτοις δεν ρισκάραμε αρκετά με αποτέλεσμα το παιχνίδι και ο χρόνος να κυλήσει υπέρ της Ανόρθωσης μέχρι το τέλος.
Δεν είμαστε οι ειδικοί για να αποφασίσουμε ποιες αλλαγές έπρεπε να κάνει και πότε ο Νταμπράουσκας όμως εκ του αποτελέσματος φάνηκε ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ θα μπορούσε να διεκδικήσει πολύ περισσότερα αν ήταν πιο τολμηρή. Σε τέτοια παιχνίδια χρειάζεται και το ρίσκο, ειδικά όταν βλέπεις πως απέναντι σου δεν υπάρχει μια ομάδα που μπορεί να σε τιμωρήσει εύκολα.
Από εκεί και πέρα δεν συμφωνούμε με όσα μηδενιστικά ακούγονται δεξιά και αριστερά. Δεν περιμένουμε να νικάμε κάθε εβδομάδα και να πάρουμε το πρωτάθλημα αήττητοι. Θα έρθουν και οι κακές μέρες, τα λάθη και οι αναποδιές. Το θέμα είναι να μειωθούν όσο πιο πολύ γίνεται και στο τέλος της ημέρας αυτό που μετράει είναι οι βαθμοί…
Πλέον προχωρούμε και βλέπουμε την επόμενη δοκιμασία που ακούει στο όνομα ΑΕΛ την ερχόμενη Παρασκευή στο ΓΣΠ. Ένα πολύ σημαντικό παιχνίδι, στο οποίο πρέπει να βγάλουμε αντίδραση και να μην επηρεαστούμε από την ήττα.
