Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα που θα έπρεπε να απασχολούν σήμερα την ΟΜΟΝΟΙΑ –και δυστυχώς δεν το βλέπουμε να αντιμετωπίζεται με την απαιτούμενη σοβαρότητα– είναι η διαχείριση των δικών της παιδιών. Παιδιών που προέρχονται από τις ακαδημίες της, ανδρώθηκαν ποδοσφαιρικά στο «Ηλίας Πούλλος» και που σήμερα, λίγο πριν ή μετά την καθιέρωσή τους, κοιτάζουν αλλού.
Ο Κακουλλής είναι ήδη στον δρόμο από το εξωτερικό για άλλη Κυπριακή ομάδα και συγκεκριμένα στον Άρη Λέμεσού. Ο Χαραλάμπους, με συμβόλαιο που λήγει σε έντεκα μήνες, όπως όλα δείχνουν ετοιμάζει επίσης βαλίτσες για Λεμεσό και για Άρη Λεμεσού. Και όλα αυτά όχι επειδή δεν είχαν χώρο ή δεν ήταν αρκετά καλοί, αλλά επειδή βλέπουν αλλού καλύτερη προοπτική.
Ας το πούμε καθαρά: όταν τα παιδιά σου επιλέγουν να συνεχίσουν την καριέρα τους σε βασικούς ανταγωνιστές σου εντός Κύπρου, τότε κάτι δεν κάνεις καλά. Δεν είναι απλά ένα ζήτημα προτάσεων ή χρημάτων. Είναι κυρίως θέμα εμπιστοσύνης, αίσθησης προοπτικής και αξιοποίησης. Όταν οι ίδιοι οι παίκτες σου νιώθουν πως η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν μπορεί να τους δώσει αυτό που χρειάζονται, τότε η ζημιά δεν είναι μόνο αγωνιστική. Είναι και ηθική.
Η επιστροφή του Χένινγκ Μπεργκ συνοδεύτηκε από μεγάλες προσδοκίες. Ο Νορβηγός θεωρείται ως ο ιδανικός άνθρωπος για την ανάπτυξη και καθιέρωση νεαρών ποδοσφαιριστών κι αυτό φρόντισε να το αποδείξει στην πρώτη του θητεία στην ΟΜΟΝΟΙΑ.
Φυσικά, με τα δεδομένα που διαμορφώνονται σήμερα και τις έντονες πληροφορίες που θέλουν τον Χαραλάμπους να βρίσκεται κοντά στον Άρη Λεμεσού, δεν μπορούμε να στοχοποιήσουμε τον Χένινγκ Μπεργκ για την εξέλιξη αυτή. Το βάρος της ευθύνης πέφτει ξεκάθαρα στη Διοίκηση, η οποία δείχνει ανήμπορη να διατηρήσει στην ομάδα τα δικά της παιδιά.
Κι εδώ γεννιέται ένα ερώτημα που δεν μπορεί να αγνοηθεί:
Πώς είναι δυνατόν να καμαρώνεις για την παραγωγή ταλέντων, να χτίζεις πάνω σε αυτά, και την ίδια στιγμή να τα βλέπεις να φεύγουν; Πού είναι η συνέχεια, πού είναι η σταθερότητα, πού είναι η προοπτική που υπόσχεσαι όταν δεν μπορείς να κρατήσεις ούτε τους ποδοσφαιριστές που ανέδειξες εσύ;
Το χειρότερο απ’ όλα; Το μήνυμα που περνάει προς τα έξω είναι ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ «τρώει» τα δικά της παιδιά. Ότι δεν τα πιστεύει, δεν τα στηρίζει, δεν τους προσφέρει το πλαίσιο για να μεγαλώσουν και να πρωταγωνιστήσουν εδώ. Και όταν δεν το κάνεις εσύ, θα το κάνει κάποιος άλλος. Ακόμη κι αν αυτός είναι ο Άρης, η Πάφος ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα.
Αν δεν αλλάξει άμεσα αυτή η λογική, θα χάνουμε διαρκώς παίκτες-κεφάλαια, και θα παρακολουθούμε τις “δικές μας” επιτυχίες να καταγράφονται σε φανέλες άλλων ομάδων. Με τον κόσμο να βλέπει και να βράζει. Και με το οικοδόμημα να αποδομείται από μέσα.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ δεν χρειάζεται απλώς να βγάζει ταλέντα. Πρέπει να μάθει να τα κρατάει. Γιατί χωρίς αυτά, δεν έχει μέλλον.
Του Παναγιώτη Τούμπα
