Η Κυριακή στο Αλφαμέγα δεν ήταν αυτό που περιμέναμεμε την ΟΜΟΝΟΙΑ να πραγματοποιεί μέτρια εμφάνιση και να δέχεται την ήττα από τον Απόλλων.
Το τριφύλλι έμεινε μακριά από τον καλό του εαυτό με μια εμφάνιση άχρωμη και δίχως τις αρετές που θέλουμε και απαιτούμε από αυτή την ομάδα. Μας έλειψε η φαντασία, η δημιουργία, το πάθος και εκείνη η αποφασιστικότητα στις κρίσιμες στιγμές που κάνει τη διαφορά σε μεγάλα παιχνίδια.
Μπορεί να φτιάξαμε μεγάλες φάσεις όμως πέρα από την έλλειψη καθαρού μυαλού σε κανέναν σημείο του αγώνα δεν επιβάλαμε τον δικό μας ρυθμό και νόμο, όπως κάναμε σε άλλα παιχνίδια. Παίκτες-κλειδιά, που συνήθως «τραβούν το κουπί» στην επίθεση, δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν και έμειναν μακριά από τις δυνατότητές τους. Ακόμη και όταν ο Απόλλωνας έμεινε με 10 παίκτες και το σκορ ήταν στο 1-0, η ομάδα που έβγαλε αντίδραση και το πίστεψε ακόμη περισσότερο δεν ήμασταν εμείς.
Και κάπως έτσι με δύο φοβερά γκολ και πανομοιότυπα, με τους αντιπάλους μας να σουτάρουν ανενόχλητοι έξω από την περιοχή μας, δεχθήκαμε μια ήττα που μας έριξε από την κορυφή και κυρίως μας υπενθύμισε πως μόνο με την ποιότητα δεν πας πουθενά. Χρειάζεται πίστη, θέληση και πάθος απέναντι σε κάθε αντίπαλο, πόσο μάλλον σε ένα ντέρμπι.
Το πρωτάθλημα έχει δρόμο, τίποτα δεν τελείωσε και το βράδυ της Κυριακής στη Λεμεσό πρέπει να γίνει μάθημα για να το μετατρέψουμε σε μια κακή παρένθεση. Έτσι κι αλλιώς χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει και την Πέμπτη έχουμε τελικό στο Conference απέναντι στην Ντιναμό Κιέβου.
