Ίσως το μεγαλύτερο λάθος, τουλάχιστον αγωνιστικά γιατί οικονομικά είναι άλλη κουβέντα, του περσινού καλοκαιριού, ήταν το ξήλωμα του κορμού της ομάδας. Οι αποχωρήσεις των Χριστοφή, Άλβες, Σπούγκιν, Φρέντι, Ντανιέλσον, 5 ποδοσφαιριστών με αρκετές συμμετοχές στην εντεκάδα (οι 3 πρώτοι αναντικατάστατοι) είχε σημαντικό αντίκτυπο στην ομοιογένεια της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και σε κάποιο βαθμό στην ποιότητα της. Ποιότητα έχει και η φετινή ΟΜΟΝΟΙΑ και επιδίωξη είναι να την κρατήσει.
Γίνεται έτσι αντιληπτό, πως οι ανανεώσεις των Εφραίμ και Σκέμπρι, αλλά και του Ασσίς αν συνεχίσει το ποδόσφαιρο, είναι προτεραιότητες τόσο της τεχνικής ηγεσίας όσο και της διοίκησης. Η ΟΜΟΝΟΙΑ του τελευταίου μήνα δείχνει πως έχει δυνατότητες και η παραμονή του βασικού κορμού της ομάδας φαντάζει επιβεβλημένη. Είναι και η Ευρώπη στη μέση, που απαιτεί ομοιογένεια και χημεία.
Βέβαια να μην παρεξηγηθούμε. Σε αυτό τον κορμό η τεχνική ηγεσία καλείται να κτίσει, γιατί υπάρχουν και αδυναμίες. Αυτές πρέπει να διορθωθούν, ενώ δεν μπορούμε να ξεχνάμε πως σε κάποια σημεία του πρωταθλήματος πληρώσαμε και την έλλειψη βάθους. Επιλογές υπάρχουν, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό και η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί να ανεβάσει το επίπεδο του υλικού της, μειώνοντας το μπάτζετ της.
