Σε αυτή την κατηγορία δημοσιεύονται απόψεις από αναγνώστες. Δημοσιεύσουμε κάθε άποψη που θα μας σταλεί, χωρίς κατανάγκη να την ασπαζόμαστε, με την προϋπόθεση πως θα τηρεί τους στοιχειώδεις κανόνες του λόγου και να είναι ενυπόγραφη (έστω με κάποιο ψευδώνυμο)
Θέλω εδώ και αρκετό καιρό να εκφράσω την άποψη μου για όσα συμβαίνουν στην ομάδα μου. Όταν από το ’90 και μετά έχεις κατακτήσει τα 4 από τα 24 πρωταθλήματα, ε κάπου έχεις μείνει πίσω. Έχουμε επίσης περάσει από τις δύο (που είναι ουσιαστικά μία) – κατά γενική ομολογία- χειρότερες διοικήσεις που έχουν περάσει ποτέ από το σωματείο: δεκάδες εκατομμύρια χρέος, κακός προγραμματισμός, ράβε-ξήλωνε ομάδας, έλλειψη επαγγελματισμού σε όλα τα επίπεδα, συνεχή ψέμματα και εμπαιγμός του λαού, παραμέληση των άλλων τμημάτων του σωματείου πέραν από το ποδοσφαιρικό (ωσάν να είμαστε ποδοσφαιρικό σωματείο και όχι αθλητικό) και πολλά άλλα. Και τα μισά να ισχύουν – μιλάμε για ντροπή…
Δυστυχώς ή ευτυχώς έχουμε περάσει σε νέα (;) εποχή, ακολουθώντας το «παλιό μοντέλο» διοίκησης. Παρ’ όλο που σε κάποιους τομείς έχουμε όντως βελτιωθεί, επειδή απέχουμε έτη φωτός από την Ομόνοια που εγώ ονειρεύομαι θα ήθελα να πω 2-3 πράγματα χωρίς να επαναλαμβάνω όσα έχουν γραφτεί επανειλημμένα.
«Μοντέλο» Διοίκησης
Έχουμε λοιπόν, επανέλθει στο «μοντέλο» διοίκησης του σωματείου της προ-Μιλτιάδη εποχής. Ένα μοντέλο σφικτό, χωρίς μεγάλα ανοίγματα, με μεγάλες αρμοδιότητες στο ΔΣ του σωματείου, συλλογικό σε επίπεδο ΔΣ, χωρίς όμως επαγγελματισμό και στρατηγική. Για να μην παρεξηγηθώ, υπάρχει μια σχετική πρόοδος σε κάποιους τομείς. Αυτό όμως που απουσιάζει είναι και αυτό που κατα εμένα μπορεί να μας οδηγήσει σε καλύτερες μέρες: όραμα και στρατηγική.
Η ομάδα δεν φαίνεται να έχει κάποιο σοβαρό πλάνο (πέραν από της οικονομικής εξυγίανσης και αυτό με ερωτηματικά). Έχουν γραφτεί (κυρίως προ των εκλογών) δεκάδες άρθρα με προτάσεις από τον κόσμο, έχει δοθεί και το πλάνο της ομάδας που διεκδίκησε εκλογή στο ΔΣ. Ούτε την τεχνογνωσία του κόσμου εκμεταλλευόμαστε ούτε τις προτάσεις που τέθηκαν στο τραπέζι. Δεν φαίνεται ούτε να υπάρχει κάποιο όραμα στην παρούσα φάση, κτησίματος μια ισχυρής και υγιούς ομάδας. Παράδειγμα; Έχουν λεχθεί πολλά για την πρόσληψη τεχνικού διευθυντή. Ο πρόεδρος της ομάδας διακήρυττε ότι έχει μάλιστα επεξεργαστεί το θέμα. Τελικά τί καταλάβαμε μετά από όλα αυτά; Ότι δυστυχώς και το ΔΣ αλλά και πολλής κόσμος της ομάδας δεν έχει καταλάβει τί στο καλό είναι ο τεχνικός διευθυντής. Και είναι πραγματικά γελοίο να ακούμε ότι δεν χρειάζεται να πάρουμε τώρα τ.δ. γιατί δεν θα έχει ουσιαστικό ρόλο να επιτελέσει και η δουλειά του θα κριθεί σε βάθος χρόνου! Έλα ρε σοβαρά; Και για να είμαι ειλικρινής από τη στιγμή που το ΔΣ δεν αντιλαμβάνεται τη χρήση του τ.δ. και απλά κάπου το άκουσε και είπε να το εκμεταλλευθεί προεκλογικά, εγώ ΔΕΝ θα ήθελα την πρόσληψη του στην παρούσα φάση, πολύ απλά γιατί για να πετύχει κάτι πρέπει να το αντιλαμβάνεσαι και να το χρησιμοποιάς σωστά. Και για να μην φορτωθεί το μοντέλο του τ.δ. αύριο με τις αποτυχίες της ομάδας και να μας βγούν κάποιοι από αριστερά λέγοντας ότι «είδατε ότι δεν χρειαζόμαστε τ.δ.» προτιμώ να μην προσληφθεί τώρα. Ένας Τ.Δ. μπορεί να είναι και ο Ξιούρουππας (τυχαίο ονομα), μπορεί να είναι και ο Κρόϋφ. Και τις αρμοδιότητες του εσύ τις καθορίζεις και δεν έχουν να κάνουν (μόνο) με το στήσιμο της ομάδας…Έλεος πλέον.
Η χρήση του τ.δ.; Πολυδιάστατη. Αλλά έστω και σε επίπεδο στησίματος ομάδας δεν καταλάβουμε ότι ο τρόπος που δουλεύουμε είναι γελοίος; Δηλαδή πόσο νου να έχεις Εφραιμ Χριστοφή, Αβραάμ, Αλωνεύτη και να φέρνεις Λούα Λούα. Να έχεις 6 κεντρικούς αμυντικούς μες τον Αύγουστο αλλά 2ο αμυντικό χαφ γιοκ, να διώχνεις τον Σπούγκιν για οικονομικούς λόγους να φέρνεις Θερβέρα και να χάνεις χρήματα από ενδεχόμενες επιτυχίες λόγω του ότι ξήλωσες (πάλε) όχι μόνο την ομάδα αλλά και την άμυνα κυρίως. Να διώχνεις Ντανιέλσον για να φέρεις Εμπέμπα. Να φέρνεις χωρίς κανένα λόγο τον Οζ Ράλλυ και να τον διώχνεις μετά από λίγες εβδομάδες. Να φέρνεις παίχτες τύπου Τάντιτς, Λεόνι και … Τάσος Κυριάκος. Να κάνεις «πρωταθλητισμό» για 2 χρονιές με 1 αμυντικό χαφ. Να αφήνεις τον μοναδικό σου καθαρό επιθετικό να φύγει το Φεβρουάριο. Τραγικό…
«Επαγγελματισμός» και επαγγελματισμός
Το να λες ότι θα προσλάβεις τ.δ. ή ότι ακολουθάς ένα πλάνο οικονομικής εξυγίανσης (ομολογουμένως καλύτερο εκ των πραγμάτων από της «διοίκησης» Μυλωνά) δεν σημαίνει ότι είσαι επαγγαλματική ομάδα. Αλλά και αυτό το «επαγγελματισμός» έχει καταντήσει νέο φρούτο όπως και ο τ.δ. Στην Κύπρο δεν υπάρχουν σοβαρές επαγγελματικές ομάδες. Η άποψη μου είναι ότι μόνο η Ομόνοια (και ακόμα 1-2) ομάδες μπορούν αν θέλουν να δουλέψουν πραγματικά επαγγελματικά. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά στην Ευρώπη (και πιό δίπλα, στην Ελλάδα) αλλά το θέμα δεν είναι να αντιγράψουμε κάποιο μοντέλο αλλά να εφαρμόσουμε αυτό που μπορούμε – ή τουλάχιστον να αρχίσουμε από κάπου. Για τελευταία φορά λοιπόν: Το ΔΣ δεν μπορεί και δεν πρέπει να λαμβάνει καθαρά αγωνιστικές αποφάσεις – το ΔΣ ελέγχει το «τεχνικό τημ» (οποιασδηποτε μορφής με ή χωρίς τ.δ.) και ελέγχεται αυστηρά από τα μέλη του.
Παράδειγμα; Δεν ξέρω αν έχουμε ποτέ διερωτηθεί γιατί η Ομόνοια είναι νεκροταφείο ποδοσφαιρικών ταλέντων. Παραδείγματα δεκάδες – πιό πρόσφατα; Αλίπιο, Ρούμπιο. Δύο εξαιρετικά πλήν ακατέργαστα ταλέντα (για όσους παρακολουθούν ποδόσφαιρο) τα οποία οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή. Και μακάρι να βγω ψεύτης. Αλλά γιατί; Η άποψη μου είναι επειδή δεν έχουν τις κατάλληλες συνθήκες (επαγγελματικές) για να αναπτυχθούν. Και σε μια περίοδο που πρέπει να κτίσουμε για το μέλλον, δεν μπορούμε να αναπτύξουμε ταλέντα όπως είμαστε. Οι σοβαρές ομάδες έχουν αθλητικό ψυχολόγο. Τελεία και παύλα. Εχουν σταθερότητα στον τρόπο εκγύμνασης και σταθερότητα στην τεχνική ηγεσία. Έχουν αθλητικό διατροφολόγο και σοβαρούς αθλίατρους. Λειτουργούν με τον Χ τρόπο ανεξάρτητα από το ποιός είναι προπονητής και γυμναστής. Η Ομόνοια με τις νοοτροπίες του ’80 δεν πάει πουθενά. Και ας αφήσουν κάποιοι τις βλακείες ότι τη δεκαετία του ’80 μεσουρανούσαμε. Αυτά είναι παιδικά επιχειρήματα. Η ανάλυση ΤΩΡΑ γίνεται με τις συνθήκες του ΤΩΡΑ όχι με του ’80 (αυτό λέγεται διαλεκτική)!
Δεύτερο και χιλιοειπωμένο παράδειγμα; Ακαδημίες. Γιατί μετά τον Αλωνεύτη μόνο ο Χάρης κάνει καριέρα στην Ομόνοια; Δεν είναι μόνο θέμα ευκαιριών. Γιατί και ο Αλωνεύτης και ο Χάρης, στην Ομόνοια πήραν ευκαιρίες, δεν πήραν στην Γκλάντμπαχ. Οι σοβαρές λοιπόν ομάδες έχουν επαγγελματίες στις ακαδημίες, έχουν πλάνο, προσφέρουν τις κατάλληλες συνθήκες (όχι μόνο ποδοσφαιρικές αλλά και γενικότερες) για διαπαιδαγώγηση και σφυρηλάτηση αθλητικού πνεύματος – αθλητών που θα τα δίνουν όλα παντού, δεν θα συμβιβάζονται με την ήττα, θα δουλεύουν σκληρά, θα τρέφονται σωστά κτλ. Επίσης οι ομάδες ανάπτυξης και τα 2α πρέπει να αγωνίζονται ΑΚΡΙΒΩΣ όπως αγωνίζεται η 1η ομάδα. Με το να ανεβάζουμε απλά αθλητές στην 1η ομάδα δεν κάνουμε τίποτα. Δεν είναι ανάγκη να πάμε στη Λα Μασία, στις γερμανικές, γαλλικές και άλλες ακαδημίες για να μάθουμε. Οι ακαδημίες στην Ελλάδα έχουν και τα καλά και τα κακά τους – ας ξεκινήσουμε από κάπου. Ημίμετρα, ημίμτερα, ημίμετρα.
Και κάτι άλλο για τις ακαδημίες. Θέλουμε να βγάζουμε ποδοσφαιριστές; Βάλτε σοβαρό πλάνο και τρόπο λειτουργίας, υπογράψτε το και προσλάβετε τεχνικό διευθυντή ακαδημίας. ΧΤΕΣ. Εγώ σε ποιόν θα πήγαινα; Με την ουρά στα σκέλια σε αυτόν που έδιωξαν οι προηγούμενοι φωστήρες από προπονητή. Στον Σαβέβσκι. Διαπιστευτήρια παραγωγής ταλέντων δεν έχει ανάγκη να σας δώσει εσάς. Ο Παπασταθόπουλος είναι από τους καλύτερους αμυντικούς στη Μπουντεσλίγκα. Με την ουρά στα σκέλια ΧΤΕΣ…
Τρίτο παράδειγμα; Σκάουτιγκ. Πόσοι ποδοσφαιριστές πρέπει να περάσουν από την ομάδα για να καταλάβουμε ότι οι επαγγελματικές ομάδες έχουν συστήματα αξιολόγησης όχι μόνο των ποδοσφαιριστών που τους προτείνονται αλλά και στο τί θέλουν και τι χρειάζονται; Υπάρχουν ακόμη και Κύπριοι σκάουτερς που δουλεύουν στην Αγγλία. Δεν είναι ΜΟΝΟ θέμα να βρίσκεις καλούς ποδοσφαιριστές και καλούς χαρακτήρες (που χρειάζεσαι τημ, όχι μάνατζερς για να πετύχεις και τα δύο). Είναι επίσης θέμα να βρίσκεις ποδοσφαιριστές που να ταιριάζουν ΜΕΤΑΞΥ τους. Το στήσιμο ομάδας είναι – σχεδόν – επιστήμη. Δηλαδή, αλήθκεια, αν πάρω τον Gerrard και τον Lampard και τους βάλω στην ίδια ομάδα σημαίνει θα κτίσω το κέντρο μου επειδή είναι και οι 2 εξαιρετικοί; Δεν ταιριάζουν μαζί πώς να το κάνουμε δηλαδή. Και διάλεξα αυτό το παράδειγμα γιατί η συνύπαρξη τους στην Εθνική στην ίδια 11άδα ήταν καταστροφική σε πρόσφατη διοργάνωση…
Αλήθεια πόσα χρήματα πρέπει να δαπανηθούν για να καταλάβουμε ότι έχοντας επαγγελματίες σε κάθε πόστο αποφέρει κέρδη μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα; Ε μα έλεος πλέον. Και πότε το σκέφτεστε να γίνει; Το Σεπτέμβριο;;;
Οικονομική εξυγίανση
Νομίζω έχουμε καταλήξει στο ότι το οικονομικό αποτελεί προτεραιότητα. Ας βάλουμε λοιπόν ένα πλάνο – π.χ. 3 χρόνια για να καλύψουμε Χ ποσό του χρέους. Γιατί; Επειδή ο προγραμματισμός της νέας σεζόν πρέπει να κτιστεί γύρω από αυτό το στόχο. Δηλαδή; Θέλουμε 3 χρόνια για να καλύψουμε Χ ποσό; Τότε οι ανανεώσεις και τα νέα συμβόλαια πρέπει να είναι (όχι όλα αλλά τα περισσότερα) μέχρι το 2017. Για να τελειώνει επιτέλους η ιστορία με τις μειώσεις. Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια καταντήσαμε αηδεία. Για να αφεθεί η ομάδα αγωνιστικά να φτάσει εκεί που μπορεί, απρόσκοπτα. Για να δέσουμε ποδοσφαιριστές σημαντικούς σε μια ομάδα που θα έχει βάθος την 3ετία. Το ίδιο συμβόλαιο πρέπει να προσφερθεί στον προπονητή. Για να κτίσει και να κάνει αυτά που θέλει και να έχει το χρόνο που πρέπει. Χωρίς αχρείαστες πιέσεις.
Και κάτι άλλο που τονίζει και το omonoianews συχνά πυκνά. Η Ομόνοια είναι αθλητικό σωματείο ΔΕΝ είναι ούτε εταιρεία, ούτε λογιστικός οίκος. Γιατί η νοοτροπία που κουβαλούμε εδώ και κάποιους μήνες είναι επικίνδυνη…
Αθλητικό όχι ποδοσφαιρικό σωματείο
Το να είναι οικονομικά αυτοσυντήρητα τα υπόλοιπα τμήματα του σωματείου έχει και τα καλά του έχει και τα κακά του. Ας είναι όμως (τουλάχιστον επι του παρόντος). Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να στηρίξει το ΔΣ τα άλλα τμήματα. Ε μα έλεος πλέον πόσος καιρός πρέπει να περάσει για να μπουν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ τα ρόστερ των άλλων τμημάτων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ –πού παρακαλώ;; – στην επισημη ιστοσελίδα του σωματείου! Γιατί δεν προβάλλετε (πέραν από κάποιες φιλότιμες προσπάθειες του Α. Δημητρίου) τους αγώνες των άλλων τμημάτων.
Πάρτε αθλητές σε αγώνες των άλλων τμημάτων, δώστε κίνητρα στον κόσμο να πάει. Συνδέστε την οικονομική εξυγίανση του ποδοσφαιρικού τμήματος με την ανάπτυξη των άλλων τμημάτων. Μπορούν και το βόλλεϋ (έχει εξαιρετική ομάδα) και το φούτσαλ (με σωστές κινήσεις) και η καλαθόσφαιρα (αφήνω την εξαιρετική ομάδα ποδηλασίας) να κάνουν πρωταθλητισμό (ή καλύτερα να κάνουν ΣΤΑΘΕΡΑ πρωταθλητισμό) και να μας κάνουν περήφανους (ξανά). Αλλά με πλάνο και όραμα, όχι κατά λάθος και επειδή υπάρχουν 2-3 άτομα που τους βγαίνει η ψυχή για να υπάρχουν τα τμήματα. Και επιτέλους ανοιξτε γυναικεία τμήματα. Πώς μπορεί η ΟΜΟΝΟΙΑ να μη δίνει ευκαιρίες σε γυναίκες αθλήτριες να αγωνιστούν με το έμβλημα της Ομόνοιας…
Στόχοι ομάδας
Βάλτε στόχους. Το ΔΣ οφείλει να καθοδηγείται από ΑΘΛΗΤΙΚΟ πλάνο. Τί ζητούμε τι νέα χρονιά; Άστε τις βλακείες του Μυλωνά που ξεκίνησε με «μισή» ομάδα το πρωτάθλημα και απέλυσε τον προπονητή γιατί δεν διεκδικούσαμε τάχατες πρωτάθλημα και μας έφερε τον χειρότερο προπονητή της τελευταίας (τουλάχιστον) δεκαετίας. Ποιός; Ένας υπό παραίτηση πρόεδρος…
Αξιολογείστε σωστά το ποιοί είμαστε και πού πάμε. Δώστε τη δυνατότητα στον προπονητή, όχι μόνο να κτίσει ομάδα αλλά και να δώσει ευκαιρίες σε νεαρούς. ΤΩΡΑ είναι η ευκαιρία. Και ας μην πάρουμε πρωτάθλημα του χρόνου. Θα κτίσουμε για το μέλλον. Και κάποτε (όχι κατα ανάγκη τώρα) ο Φιλιώτης και ο Θεράποντος θα είναι αρχηγοί της ομάδας! Σιγά σιγά όμως όχι απότομα. Δεν είναι καλό παράδειγμα ούτε η ΑΕΚ Αθηνών ούτε ο Άρης Θεσσαλονίκης. Ο κάθε Φιλιώτης πρέπει να μάθει δίπλα στον Σπούγκιν (αμην και πότε), ο Θεράποντος δίπλα στον Εφραίμ (αμήν και πότε), ο Αλίπιο δίπλα στον Ασσίς (αμήν και πότε) και ο Ιβάνοφ δίπλα στον Άλβες (αμήν και πότε). Δηλαδή; Κρατήστε τον κορμό που θα μας βοηθήσει να κτίσουμε την Ομόνοια του μέλλοντος. Σε αυτό θέλω να έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στον Καϊάφα…Με τον τσαμπουκά που έχει και με τις γνώσεις που (τελικά) έχει, θα κρατήσει τον κορμό, θα επιμένει και θα ακολουθήσει αυτή τη φιλοσοφία κτησίματος ομάδας. Και ο Μέσσι ήταν υπό την προστασία του Ροναλτίνιο κάποτε, ο Χέντερσον του Τζέραρντ και ο (αγαπημένος μου) Τσάβι του Γκουαρντιόλα. Έτσι κτίζονται οι ομάδες.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ κάποτε ιδρύθηκε για κάποιους σκοπούς – ούτε για τα χρήματα του Τσάμπιονς Λήγκ ούτε για το πώς έχει σήμερα καταντήσει το ποδόσφαιρο γενικά. Όμως, μπορούμε να δουλέψουμε επαγγελματικά και όχι μόνο να αγωνιστούμε σε ομίλους, να γίνουμε ξανά ομάδα τίτλων κτλ αλλά και να δώσουμε ευκαιρίες στα δικά μας παιδιά, να βγάλουμε ΑΘΛΗΤΕΣ. Αυτή είναι η ΟΜΟΝΟΙΑ.
Α.Κ.
