Με τους Τέιλορ, Πλατινί, Θερβέρα, Αλαμπί εκτός πλάνων, τους Σκέμπρι, Μπρουκς ήδη παρελθόν και τους Ασσίς, Αντράντε στην πόρτα της εξόδου αφού δεν τα βρίσκουν στο οικονομικό με την ομάδα μας, τον Λεάντρο παροπλισμένο ως τον Οκτώβρη και τον Εφραίμ να μην έχει γνωστοποιήσει ακόμα τον επόμενο σταθμό της καριέρας του, θεωρούμε πως δεν υπάρχει πλέον νόημα να μιλάμε για διατήρηση κορμού. Κάποιοι παίκτες, άγνωστο ακόμα πόσοι, θα παραμείνουν, η αλήθεια είναι όμως πως η ΟΜΟΝΟΙΑ θα ξαναχτιστεί σχεδόν από μηδενική βάση.
Είτε συμφωνεί κανείς με χτίσιμο, είτε διαφωνεί (εμείς για παράδειγμα είχαμε κάνει λόγο για διατήρηση κορμού σε προηγούμενο άρθρο), είναι αυτό που είναι. Και το λέμε γιατί δεν προέκυψε μόνο με ποδοσφαιρική λογική η ανάγκη ανοικοδόμησης, αλλά και λόγω οικονομικού. Αν δεν υπήρχε η ανάγκη για παράδειγμα για τόσο δραστικές μειώσεις, δεν θα συζητούσαμε για Σκέμπρι, Ασσίς, Αντράντε και Εφραίμ. Αυτή είναι όμως η πραγματικότητα που έχουμε να διαχειριστούμε και πρέπει να θυμόμαστε πως πρώτος στόχος είναι να σωθεί η ΟΜΟΝΟΙΑ οικονομικά.
Για να σωθεί πάντως, πρέπει να παίζει και μπαλίτσα, να ικανοποιεί τον κόσμο της δηλαδή. Τα τα στοιχεία που θα βοηθήσουν προς αυτή την κατεύθυνση είναι δύο: ο έγκαιρος προγραμματισμός και η επιτυχία των μεταγραφών, ειδικά εκείνων χαμηλού κόστους. Το τεχνικό τημ πρέπει να έχει επαρκή χρόνο να δουλέψει για να επιτευχθεί ομοιογένεια. Για να παίξει καλή μπάλα η ΟΜΟΝΟΙΑ, χρειάζεται και ποιότητα στο ρόστερ της. Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως οι επόμενες 2 εβδομάδες είναι πολύ σημαντικές για την πορεία της ομάδας.
