Είναι δύσκολο τη στιγμή που ο αιώνιος αντίπαλος μας να πανηγυρίζει το νταμπλ, εμείς να προσπαθούμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να μειώσουμε το χρέος και να μιλάμε για μακροπρόθεσμους στόχους, γνωρίζοντας πως ενώ είμαστε στη διαδικασία, αυτοί ίσως πάρουν κι άλλα. Πρέπει να αντιληφθούμε όλοι όμως, πως τα δεδομένα μας αυτή τη στιγμή είναι πολύ διαφορετικά και πρέπει να τραβήξουμε το δικό μας δρόμο, ανεπηρέαστοι από το τι κάνουν οι άλλοι.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι υποχρεωμένη να ρίξει κατακόρυφα το μπάτζετ, είναι αναγκασμένη κάθε χρόνο να μικραίνει το μεγάλο της χρέος. Την ίδια στιγμή όμως, πρέπει να κτίζει για το μέλλον και προς αυτή τη κατεύθυνση πρέπει να πιέσει ο κόσμος. Αυτά τα χρόνια που είναι άγνωστο αν θα διεκδικούμε ή όχι πρωτάθλημα, πρέπει να έχουμε την απαίτηση το ποδοσφαιρικό τμήμα να μπαίνει σιγά σιγά σε πιο υγιείς, επαγγελματικές βάσεις. Για το θέμα τεχνικού διευθυντή τα είπαμε πολλές φορές και θεωρούμε πως έπρεπε ήδη να έχει τελειώσει. Μιλάμε περισσότερο για τη στελέχωση του ρόστερ.
Επιβάλλεται αυτές τις 1-2 μεταβατικές σαιζόν, νεαροί παίκτες να ετοιμαστούν για να είναι σε θέση να αποτελέσουν στο μέλλον τη ραχοκοκκαλιά της ομάδας. Χρειάζεται η εμπειρία και προφανώς δεν θα γίνουμε ΑΕΚ Αθηνών ή Αλκή, πρέπει όμως παράλληλα με αυτήν να ετοιμάζεται η επόμενη φουρνιά παικτών, είτε αυτοί είναι από τις ακαδημίες μας, είτε άλλοι όπως ο Ρούμπιο, ο Αλίπιο, ο Ατάντα και οι νεαροί που ήρθαν από την Αλκή. Αυτά τα χρόνια η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να χτίζει και αυτό δεν το κάνεις με παίκτες που σε 1-2 σαιζόν δεν θα είναι καν εδώ.
