Του Ανδρέα Βιολάρη / Sigmalive
Όταν τον Μάιο του 2013, στην τελευταία αγωνιστική των πλέι-οφ, η Ομόνοια κέρδιζε την ΑΕΚ, ανέβαινε στην 3η θέση με 66 βαθμούς και εξασφάλιζε το ευρωπαϊκό εισιτήριο, οι φίλοι της ομάδας πίστεψαν πως ήταν το ιδανικό φινάλε σε μια προβληματική σεζόν η οποία δεν θα επαναλαμβανόταν. Ωστόσο, στην επόμενη περίοδο τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα. Οι «πράσινοι» τερμάτισαν στην 5η θέση, την χειρότερη στη σύγχρονη ιστορία τους, μάζεψαν μόλις 59 βαθμούς (σε 36 αγώνες μάλιστα) και το μόνο παρήγορο ήταν η εξασφάλιση μιας θέσης στα ευρωπαϊκά κύπελλα της νέας σεζόν. Δεν χρειάζεται εκ βαθέων ανάλυση για να καταλήξει κανείς στους λόγους που οδήγησαν στην προβληματική και καθόλου τιμητική για το σωματείο εικόνα των τελευταίων δύο χρόνων. Επιγραμματικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι οφείλεται στην τραγική οικονομική κατάσταση που περιήλθε το σωματείο, απόρροια -κυρίως- των «εγκλημάτων» της διοίκησης Μιλτιάδη Νεοφύτου, -λιγότερο- στους κακούς χειρισμούς της επόμενης διοίκησης, αλλά και των λανθασμένων επιλογών που έγιναν στο μετεγγραφικό σχεδιασμό. Έχοντας πιάσει πάτο στην περσινή περίοδο, ο κόσμος της Ομόνοιας ευελπιστεί ότι η νέα σεζόν θα αποτελέσει την αρχή ενός καλύτερου αύριο για τον ιστορικό Σύλλογο.
Η διοίκηση Δώρου Σεραφείμ και το επιτελείο του Κώστα Καϊάφα ήξεραν πως τα πράγματα δεν θα ήταν καθόλου εύκολα. Μπαίνοντας όμως στον χορό διαπίστωσαν πως τα δεδομένα είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι περίμεναν, δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να… χορέψουν. Δια στόματος των δύο ανδρών ξεκαθάρισε πως πρωταρχικός και μεγάλος στόχος για την Ομόνοια είναι η οικονομική εξυγίανση και όλα τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα. Δύσκολα θα ακούσει κανείς διοίκηση ή τεχνική ηγεσία να μιλά για κατάκτηση του πρωταθλήματος. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το «τριφύλλι» έχει μηδαμινές πιθανότητες για να το πετύχει. Ο πήχης λοιπόν τοποθετείται στο χαμηλότερο για τα δεδομένα και την ιστορία του συλλόγου σημείο. Η χρονιά ξεκίνησε σε χαμηλούς τόνους και έτσι αναμένεται να κυλήσει μέχρι τέλους.
Την ίδια ώρα, όμως, κανείς δεν βάζει ταβάνι. Παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, οι «πράσινοι» στοχεύουν στη δημιουργία ενός ποιοτικού, ανταγωνιστικού και διεκδικητικού συνόλου, το οποίο υπό προϋποθέσεις μπορεί να πρωταγωνιστήσει και γιατί όχι να κατακτήσει και κάποιον τίτλο.
Ο ρόλος του κόσμου
Το μόνο σίγουρο είναι πως ο κόσμος της Ομόνοιας περιμένει καλύτερες μέρες. Για να έρθουν όμως καλύτερες μέρες, θα χρειαστεί και η δική τους συνεισφορά. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην οικονομική συνεισφορά. Θα χρειαστεί και μεγάλη υπομονή και ακόμα μεγαλύτερη στήριξη. Η όποια μουρμούρα για την καθυστέρηση που παρατηρείται στην ολοκλήρωση του μετεγγραφικού σχεδιασμού, η μη απόκτηση του Κολαούτι και του κάθε Κολαούτι, ή ακόμα και για κάποιες αδυναμίες που παρουσιάζει η ομάδα στα πρώτα φιλικά, μόνο καλό δεν κάνουν στην παρούσα φάση. Όσο δύσκολο και να είναι, οι φίλοι της Ομόνοιας οφείλουν να χαμηλώσουν και αυτοί τον πήχη των απαιτήσεων και προσδοκιών τους, να προσαρμοστούν στην σκληρή πραγματικότητα και να συνεχίζουν να στηρίζουν την ομάδα τους. Στο τέλος της ημέρας, η ένδοξη ιστορία 66 χρόνων δεν διαγράφεται με δύο ή τρεις κακές περιόδους. Η Ομόνοια θα συνεχίσει να υπάρχει, όσο υπάρχει και ο κόσμος της. Και όσο υπάρχει συσπείρωση και στήριξη, τόσο συντομότερα θα επιστρέψει η ομάδα τους στο δρόμο που θέλουν. Το δρόμο των επιτυχιών.
