Οι Αμερικάνοι συνηθίζουν στον αθλητισμό να χρησιμοποιούν την έκφραση του τίτλου μας, θέλοντας να δείξουν πως δεν πρέπει ποτέ να θεωρείς ότι ένα παιχνίδι τελείωσε, μέχρι να τελειώσει πραγματικά. (η έκφραση αναφέρεται στη χοντρή σοπράνο στην όπερα, αλλά αυτή είναι άλλη συζήτηση). Η ψεσινή, πραγματικά ΕΠΙΚΗ πρόκριση της επόμενης αντιπάλου μας – αν περάσουμε το εμπόδιο της Μπουντούτσνοστ – στο 90 φεύγα, ήρθε για να μας το υπενθυμίσει.
Η Μέταλουργκ δεν κατάφερε να κερδίσει στην έδρα της αφού έμεινε στο 0-0. Στον επαναληπτικό βρέθηκε στο 60 με 2-0 πίσω στο σκορ. Λίγο μετά έχασε πέναλτι και εκεί που ένιωθες πως η ψυχολογία των παικτών της ήταν στο ναδίρ, όχι μόνο μείωσε αλλά έκλεισε ιδανικά το βγαλμένο από ταινία σενάριο, με γκολ-πρόκριση στο 92! Η χοντρή, τραγούδησε περίπου 2 λεπτά αργότερα…
Σκεφτείτε τώρα, πόσα παιχνίδια εγκαταλείψαμε με ψηλά χέρια την τελευταία σαιζόν. Πόσες φορές δεν είχαμε τα ψυχικά αποθέματα να παλέψουμε, επειδή μείναμε πίσω στο σκορ. Η ηττοπάθεια δεν μας ταιριάζει. Τα προβλήματα δεν θα μας λυγίσουν, κάθε εβδομάδα πρέπει να είμαστε πολεμιστές μες το γήπεδο! Δεν πρέπει να τα παρατάμε ποτέ! Γιατί όπως είπε και ο κορυφαίος καλαθοσφαιριστής όλων των εποχών Μάικλ Τζόρνταν “αν τα παρατήσεις μια φορά, κινδυνεύει να γίνει συνήθεια”.
