Μοιάζει αυτονόητος ο τίτλος κι όμως πολλές φορές το ξεχνάμε. Αναλωνόμαστε για ώρες στο αν θα είμαστε δυνατοί ή αδύνατοι, μετά καταριόμαστε την τύχη μας για την προκλήρωση και στη συνέχεια, ενώ οι διαφορές μεταξύ των υποψηφίων ήταν έτσι κι αλλιώς λεπτές, προβάλουμε τα δυνατά σημεία της επόμενης αντιπάλου, αντί τα τρωτά εκείνα που πρέπει να κτυπήσουμε. Αυτό συνέβαινε για χρόνια, χθες όμως η αντίδραση ήταν διαφορετική…
Οι υπερβάσεις γίνονται κόντρα σε αντιπάλους θεωρητικά πιο μεγάλους από μας. Τέτοια ήταν και η Τορίνο, τέτοια ήταν και η Λυών και πάει λέγοντας. Αν δεν ήταν υψηλό εμπόδιο, δεν θα το αναφέραμε σαν υπέρβαση. Και αν περιμέναμε πως στον τέταρτο προκριματικό θα αντιμετωπίζαμε Μέταλουργκ, τότε δεν είμασταν ποτέ έτοιμοι! Η ΟΜΟΝΟΙΑ όμως και οι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ είναι έτοιμοι! Πιστεύουν, είναι έτοιμοι να παλέψουν μέχρι τελικής πτώσεως!
Φαβορί σίγουρα δεν είμαστε, το αντίθετο μάλιστα. Η Ντιναμό έχει τεράστιο προϋπολογισμό, έχει και βλέψεις! Φιλοδοξίες όμως έχουμε και εμείς και δεν πρόκειται να βγάλουμε τα όνειρα μας σε πλειστηριασμό επειδή βρήκαμε εμπόδιο! Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να κάνει ότι περνάει από το χέρι της για να μπει στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ με πίστη, υπομονή και αυτοπεποίθηση. Κι αυτό ισχύει για ολόκληρο το οικοδόμημα!
