Το καλοκαίρι, όταν είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε με το Ζοσέ Μορέιρα μας εξήγησε πως “όταν χάνουμε, αλλά χειροκροτούμε στο κόσμο δεν το κάνουμε γιατί δεν μας νοιάζει που χάσαμε, ούτε γιατί ζητούμε το χειροκρότημα του. Το κάνουμε για να πούμε ευχαριστώ στον κόσμο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ που είναι πάντα εδώ και μας στηρίζει.” Το προχθεσινό χειροκρότημα των παικτών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ προς το ΛΑΟ, ήταν ίσως το πιο δυνατό και πιο έντονο των τελευταίων χρόνων. Και μόνο τυχαίο δεν ήταν.
Sold Out με τη Ντινάμο. Χάνεται η πρόκριση όπως χάνεται και αμέσως μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και των ιστοσελίδων, ο κόσμος στέλνει μήνυμα στους παίκτες πως “ξέρουμε πως κάνατε ότι μπορούσατε, δεν φταίτε, συνεχίζουμε”. Τρεις μέρες αργότερα, γεμίζει την Ανατολική και τη Δυτική, με τη φωνή του σπρώχνει στο πρώτο γκολ και όταν το πράγμα στραβώνει στο δεύτερο ημίχρονο, δεν σταματάει. Εξακολουθεί να στηρίζει μέχρι που δίνει φτερά στα πόδια του Ρουσιά που σκόραρε!
Ότι κι αν λεχθεί για αυτό το κόσμο είναι λίγο. Έχει γραφτεί τόσες και τόσες φορές, αλλά η επανάληψη του δεν είναι ούτε κουραστική, ούτε γραφική, γιατί τούτος ο ΛΑΟΣ είναι μοναδικό φαινόμενο…
