Με την ευκαιρία των τελευταίων γεγονότων που αντιμετώπισε η ομάδα μας, μου είναι αδήριτη η ανάγκη να εκφράσω την άποψή μου. Με όλο μου το σεβασμό προς τον πρόεδρο της ομάδας μας κύριο Δώρο Σεραφείμ, θα ήθελα να εκφράσω τη δική μου άποψη σχετικά με τη διχόνοια που ξέσπασε ανάμεσα στους οπαδούς.
Εν πρώτης, είναι επιτακτική η ανάγκη να αναφέρω ότι αναγνωρίζω το περίφημο έργο του κύριου Σεραφείμ, ο οποίος πρόσφερε πολλά στο σωματείο σε προηγούμενη θητεία. Στην παρούσα θητεία όμως παρέλαβε δυστυχώς ένα σωματείο που βρίσκεται σε οικονομικό χάος. Ως αποτέλεσμα η ευθύνη είναι πολύ μεγάλη και η μόνη διέξοδος για την σωτηρία είναι η συσπείρωση του κόσμου μας.
Αναγνωρίζω ότι δεν πρέπει ως οπαδοί να αντιδρούμε με τρόπο που επιβαρύνει το σωματείο μας με επιπλέον πρόστιμα και τιμωρίες. Παρόλα αυτά κατά την προσωπική μου άποψη δεν είναι οι τιμωρίες που επιβαρύνουν την οικονομική κατάσταση του σωματείου, αλλά ο συνεχής πόλεμος που δέχεται το σωματείο από τις οργανώσεις ΚΟΠ και UEFA.
Ο ρόλος του προέδρου πρέπει να είναι ηγετικός με όραμα, να προσπαθήσει να κερδίσει οπαδούς, όπου στην προκειμένη περίπτωση είναι ο κόσμος της ομάδας και να μπορεί να αντιμετωπίζει τις διάφορες περιστάσεις (ΚΟΠ και διαιτησία). Αξιότιμε κύριε Σεραφείμ, αυτά λοιπόν είναι τα τρία βασικά συστατικά που πρέπει να υιοθετήσετε ως πρόεδρος. Η προεδρική καρέκλα της Ομόνοιας είναι βαριά και πρέπει να την τιμά όποιος την κερδίζει.
Τέλος, ως σωματείο με αριστερή ιδεολογία έχουμε μάθει να αγωνιζόμαστε για μια πιο δίκαιη κοινωνία. Καιρός λοιπόν για πράξεις.
ΑΝΩΝΥΜΗ ΦΙΛΑΘΛΟΣ ΟΜΟΝΟΙΑΣ
