ΟΚ ωραία, το λένε όλοι: η ΟΜΟΝΟΙΑ για άλλη μια φορά σφαγιάστηκε. Αυτή τη φορά ο καραγκιόζης δεν ήταν Ρουμάνος, ήταν Κύπριος. Επιτέλους μιλάνε όλοι και για την καταδίωξη της ΟΜΟΝΟΙΑΣ στο θέμα των κίτρινων καρτών. Το θέμα όμως δεν είναι φετινό, είναι διαχρονικό. Τόσα χρόνια τα λέμε, ακούγαμε όμως ατάκες για “προκατάληψη” ακούγαμε για “σύνδρομο καταδίωξης” και άλλα τρελά. Αφού ο στόχος επετεύχθη (ο κάθε ένας μπορεί να αντιληφθεί τι λέμε), βλέπουμε και αντικειμενικότητα.
Κάθε αμφισβητούμενη φάση πάει ανάποδα. Αυτό πρέπει να δούμε όλοι. Τα ξεκάθαρα σαν τη κατά φαντασίαν κόκκινη του Στεπάνοφ μπορεί να τα δει και να τα πει οποιοσδήποτε. Ίσα ίσα νιώθει πως κερδίζει και βαθμούς αξιοπιστίας αν πει τα προφανή, κάτι παρόμοιο με το “έσφαξε σας ο Τούντορ” που μας είπαν όλοι με ευκολία επειδή παίζουν εκ του ασφαλούς. Αν θα λεχθεί κάποια στιγμή όλη η αλήθεια, δείτε εκείνες τις “δύσκολες φάσεις”, εκείνες τις “οριακές” που πάντα πάνε εναντίων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ γιατί προσφέρουν από τη φύση τους το τέλειο άλλοθι στους διαιτητές, τους μαστόρους τους.
Αν είναι να πούμε αλήθειες για τη διαιτησία, ας τις πούμε όλες. Γιατί σε 1-2 μήνες που άλλοι θα παίρνουν πέναλτι στο κέντρο του γηπέδου, ξέρουμε πως οι περισσότεροι έχετε έτοιμο το “όλες οι μεγάλες ομάδες ευνοούνται”….
