Το ότι δεν πάμε για πρωτάθλημα, ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ το έχει εμπεδώσει εδώ και αρκετό καιρό. Το αναγνωρίζει, αλλά στηρίζει και είναι εκεί, συμπαραστάτης στην προσπάθεια κι ας μην απολαμβάνει να ξέρει πως μόνο αν του πάνε όλα θετικά θα είναι εκεί μέχρι τέλους. Ήττες σαν τη χθεσινή είναι ανεπίτρεπτες και προσβάλουν ανεπανόρθωτα την περηφάνια και την αξιοπρέπεια του τελευταίου ΟΜΟΝΟΙΑΤΗ που πονάει και αγαπάει την ομάδα.
Είπαμε, δεν πάμε για πρωτάθλημα, αλλά όχι κι έτσι ρε παιδιά. Δεν χρειάζεται να είσαι ομάδα των δέκα εκατομμυρίων για να επιβληθείς κόντρα σε μια Αγία Νάπα που αγνοούσε μέχρι χθες τη λέξη νίκη. Το δίλεπτο 65-67 του χθεσινού ματς είναι από τα πιο απαράδεκτα σημεία της ιστορίας μας και το ξαναλέμε, προσβάλλει την αξιοπρέπεια μας. Με οικονομικά προβλήματα ή χωρίς, μας λένε ΟΜΟΝΟΙΑ και κάποια πράγματα όπως η σοβαρότητα και το πάθος είναι αδιαπραγμάτευτα.
Κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Μπορούμε να αποδεχθούμε ότι θα μείνουμε για ένα διάστημα μακριά από τίτλους και θα τους κτυπάμε μόνο υπό προϋποθέσεις. Δεν μπορούμε να δεχθούμε όμως να γίνονται παιχνίδια μας με τόσο αδύνατες ομάδες, ρώσικη ρουλέτα επειδή το μυαλό μας είναι αλλού.
