Ψάχνει από κάπου να πιαστεί, μα δεν βρίσκει ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ από ψες. Η ομάδα εξακολουθεί να μην αποδίδει, ενώ συνεχώς αντί να ακούει για ποδόσφαιρο, ακούει για πληρωμές, χρέος, προβλήματα. Δυσκολεύεται φυσιολογικά να αναγνωρίσει από ποιον πρέπει να απαιτήσει ανάληψη ευθυνών. Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν είναι άμοιρος τέτοιων.
Στην αρχή της χρονιάς, είχε τονιστεί επανειλημμένα πως δεν πάμε για πρωτάθλημα, το εμπεδώσαμε, το χωνέψαμε, ο κόσμος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ ήταν και είναι έτοιμος να στηρίξει το πρότζεκτ. Για την ώρα όμως, φαίνεται πως η δυσκολία προσαρμογής στο συγκεκριμένο πλάνο, αφορά την αδυναμία να δει ο κόσμος προοπτική για το μέλλον. Ποδόσφαιρο δεν παίζουμε, ούτε επενδύουμε σε νεαρούς με αποτέλεσμα ο κόσμος να απομακρύνεται. Και δυστυχώς όσο απομακρύνεται ο ΛΑΟΣ, μειώνεται και η προοπτική μείωσης του χρέους.
Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει να πάρει αποφάσεις και δεν μιλάμε κατ΄ ανάγκην αγωνιστικά. Δεν πρόκειται να βγούμε από το λήθαργο με τους ρυθμούς που κινούμαστε, χρειάζονται ενδεχομένως τομές. Σε κάθε ήττα θα έχουμε τα ίδια. Πρέπει να αναζητηθούν διαφορετικά οι λύσεις. Για την ώρα Ζητειται Ελπίς.
