“Στην άμυνα λιοντάρια, επίθεση κανόνια”, λέει στο ρεφραίν του ο ύμνος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ. Κι αν τα λιοντάρια πολλές φορές στην ιστορία μας έβγαιναν κι αυτά να παίξουν επίθεση, τα κανόνια ήταν πάντα εκεί να πυροβολούν. Κάπως έτσι άλλωστε βγήκε και ότι η ΟΜΟΝΟΙΑ είναι φύση επιθετική ομάδα, που παίζει καλύτερα όταν βγάζει νούμερα μπροστά. Φέτος όμως, κάπου έχει χαθεί η συνταγή και εκτός από το υπερ-κανόνι Ποτέ, τα άλλα έχουν σιγάσει.
Εννιά γκολ σε εννιά αγώνες. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς, αλλά είναι η πραγματικότητα. Έξι από αυτά ήρθαν από τον συνεπέστατο σε απόδοση και σκοράρισμα Ποτέ, τα άλλα τρία από τους Ρουσιά, Φοφανά και Κιρμ. Μηδέν γκολ από τον άξονα, μηδέν γκολ από αμυντικούς, μόλις δύο από τα φτερά. Είναι ξεκάθαρο πως όσο δεν ανεβαίνουν ατομικά συγκεκριμένοι ποδοσφαιριστές στον τομέα του σκοραρίσματος, η ΟΜΟΝΟΙΑ θα έχει πρόβλημα. Ειδικά στα δυο ντέρμπι που ακολουθούν, ο Ποτέ θα έχει όλη την προσοχή των αντίπαλων αμυντικών. Αν δεν ανεβούν οι υπόλοιποι δηλαδή, δύσκολα θα πάρουμε αποτέλεσμα.
