Μετά από κάθε ήττα, ερχόταν ο πανικός. Ο κόσμος φώναζε δικαιολογημένα για αυτά που έβλεπε, η ΟΜΟΝΟΙΑ έμοιαζε με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Σήμερα, μια μέρα μετά από ήττα σε αιώνιο ντέρμπι, τα συναισθήματα είναι εντελώς διαφορετικά. Σίγουρα η ήττα μας πειράζει, ειδικά από τη στιγμή που αξίζαμε κάτι καλύτερο. Δεν επικρατεί όμως πανικός, γιατί η ομάδα έδειξε πως είναι ζωντανή και πως (αγωνιστικά) έρχονται καλύτερες μέρες.
Οι παίκτες μας έτρεξαν πολύ, πάλεψαν κάθε φάση, προσπάθησαν πραγματικά να πάρουν το τρίποντο. Το σκορ πραγματικά μας αδικεί, το Αποέλ δεν ήταν καλύτερο και το γκολ του μάλιστα ήρθε κόντρα στη ροή του αγώνα. Υπήρχαν στιγμές που η ομάδα μας, παρότι δεν δημιούργησε πολλές μεγάλες φάσεις, έκλεισε τον αντίπαλο στη περιοχή του και έψαξε το γκολ. Μάλιστα αυτό συνέβηκε ακόμα και μετά την κόκκινη κάρτα του Χάρη Κυριάκου.
Ο κόσμος έχει κρίση και αντιλαμβάνεται πότε πρέπει να αντιδράσει και πότε να στηρίξει την προσπάθεια. Αν η ΟΜΟΝΟΙΑ συνεχίσει από εκεί που έμεινε χθες, θα έρθουν καλύτερες μέρες και η απόσταση από την κορυφή θα μειωθεί. Συνεχίζουμε την προσπάθεια, βλέπουμε κάθε εβδομάδα κάθε παιχνίδι ξεχωριστά και στο τέλος θα κάνουμε ταμείο. Η ΟΜΟΝΟΙΑ μπορεί για πολλά περισσότερα.
