“Είμαστε η ΟΜΟΝΟΙΑ και όσο έχουμε μαθηματικές ελπίδες θα παλεύουμε”, λέει ξανά και ξανά ο Τόνι Σαβέφσκι, θέλοντας οι πάντες να εμπεδώσουν ότι οι δυσκολίες δεν μας μικραίνουν, ούτε πρέπει να αλλάξουν το mentality του πρωταθλητή που τρέχει μες το DNA μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ακόμα και στις χειρότερες μας χρονιές πιστεύουμε μέχρι τέλους.
Στην προκειμένη περίπτωση πάντως, οφείλουμε να πούμε ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Η ΟΜΟΝΟΙΑ έχει μπροστά της μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να αποδείξει ότι θα κυνηγήσει τις πιθανότητες της μέχρι τέλους. Ο τρόπος με τον οποίο θα προσεγγίσουν οι ποδοσφαιριστές του Σαβέφσκι το παιχνίδι, θα δείξει αν συμμερίζονται την άποψη του ότι μπορούν να το παλέψουν μέχρι τέλους. Παράλληλα ίσως να κρίνει σε κάποιο βαθμό πρόωρα την προοπτική της ομάδας να πετύχει τον καταρχή της στόχο, που είναι η είσοδος στην τετράδα.
Τα προβλήματα φυσικά δεν λείπουν, αλλά αυτά δεν πρέπει να αποτελούν δικαιολογία. Την αδυναμία μας για παράδειγμα να αποδώσουμε μετά από εθνικές, την ξέρουμε εδώ και 2-3 χρόνια. Αν δεν έχει διορθωθεί ακόμα, ο μόνος που φταίει είμαστε εμείς και ο τρόπος που διαχειριζόμαστε την κατάσταση. Οι τραυματισμοί είναι επίσης γνωστοί και πρέπει να τύχουν της ανάλογης αντιμετώπισης. Στο κάτω κάτω, είμαστε και εκ των πραγμάτων υποχρεωμένοι να συνηθίσουμε τα μικρά ρόστερ και την παρουσία νεαρών στην αποστολή, αφού αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει για κάποι χρόνια.
Μεγάλη ευκαιρία ενόψει λοιπόν. Κερδίζεις και αναπτερώνεις το ηθικό του κόσμου. Χάνεις και τον κάνεις να πει “δε βαριέσαι”. Στα προηγούμενα μεγάλα ραντεβού, η ΟΜΟΝΟΙΑ έπαιξε μπάλα αλλά δεν κέρδισε και το αποτέλεσμα είναι το -12. Δεχόμαστε την Κυριακή να κερδίσει χωρίς να παίξει μπάλα. Το ιδανικό είναι φυσικά να κερδίσει με καλή απόδοση. Τις δυνατότητες τις έχει.
