Ο κύριος Μιχάλης, συνταξιούχος από τον Στρόβολο, πήγε σήμερα στην τράπεζα και πήρε στους υπαλλήλους το πιο κάτω ποίημα το οποίο μας προώθησαν για να το απολαύσουμε όλοι.
Ήμουν στ’ αποδυτήρια
τζ’είχα μεγάλην σκέψη
έτρωεμε ταλοίμονον
το δεύτερον ημίχρονον
είτουν να αρκινέψη
Επήα ήβρα τον Ποτέ
να μας βοηθήσει πάλι
ο παικταράς ο δυνατός
είναι τζιαί συνονόματος
φωνάζουν τον Μιχάλη
Λαλεί μου μείνει ήσυχος
έ να τά κανονήσω
θα βάλω την βοηθητική
τον φίλο μου τον ποιητή
να τον ευκαριστήσω
Στο ενενήντα φτάσαμεν
τζιη ώρα επερνούσεν
λαλώ θα την πατήσουμεν
πάλε έ θα νικήσουμεν
μα ο Ποτέ γελούσεν
Με αγωνίαν φτάσαμεν
στο ενενήνταπέντε
που την αριστερήν μερκά
μιαν μεγάλη πουμπουρκά
ούλοι ακούσαμέντε!
Ήτουν ο φίλος ο Ποτέ, ας έσιει την ευτζιή μου
ετρύπησεν τα δίκτυα, τζι’έπνασεν το βλατζιήν μου
