Κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει το Σερτζίνιο, που για οικονομικούς λόγους επιθυμεί να συνεχίσει την καριέρα του στην πατρίδα του. Ο Βραζιλιάνος δεν έχει να σκεφτεί μόνο τον εαυτό του και το μέλλον του, αλλά και την οικογένεια του. Τη γυναίκα και τη κορούλα του. Από τη στιγμή που η πρώτη δεν νιώθει ασφάλεια, φυσιολογικό είναι να νιώθει και ο παίκτης ανήσυχος. Και σχεδόν κανένας ανήσυχος παίκτης δεν μπορεί σχεδόν ποτέ να δώσει 100%.
Λέμε σχεδόν γιατί ο κάθε ένας έχει διαφορετικά δεδομένα και χαρακτήρα. Ο Λεάντρο για παράδειγμα, ήταν πέρσι ανεπηρέαστος από τα οικονομικά προβλήματα, δεν άντεξε όμως όταν σαν αρχηγός, έπρεπε πρώτα να κάνει το συνδικαλιστή και τον άνθρωπο μεταξύ ποδοσφαιριστών και διοίκησης. Όταν απαλλάχθηκε από αυτή την ευθύνη, ανέβασε και απόδοση. Το ρόλο του συνδικαλιστή φέτος παίζει πολλές φορές το τεχνικό τημ, τα οικονομικά όμως σαφέστατα επηρεάζουν.
Δεν φταίνε σε τίποτα οι παίκτες λοιπόν. Την ίδια στιγμή όμως, είναι μια πραγματικότητα που πρέπει να αντιμετωπιστεί, η οικονομική. Πώς; Η εύκολη απάντηση είναι να πληρώνονται οι παίκτες. Η ΟΜΟΝΟΙΑ πρέπει σε κάθε της βήμα, να έχει γνώμονα ότι πρέπει να είναι συνεπής στο μισθολόγιο. Γενικότερα όμως, πρέπει παρά τα οικονομικά προβλήματα, να καλλιεργηθεί κλίμα ασφάλειας, να ξέρουν ότι τα λεφτά τους δεν θα τα χάσουν. Και οι επιλογές παικτών να γίνονται και με βάση τα δεδομένα του κάθε ενός.
