Του Ανδρέα Βιολάρη | Σημερινή
Ανατρέχοντας στο αρχείο μας βρήκαμε ένα πρόσφατο ρεπορτάζ της Ομόνοιας, με τίτλο «Αυτοί που θέλουν και μπορούν».
Δημοσιεύτηκε τέλη Νοεμβρίου, παραμονές του αγώνα κόντρα στον ΑΠΟΕΛ. Η αναφορά μας, όμως, δεν σχετιζόταν μόνο με το ποιοι παίκτες θα έπαιζαν στο ντέρμπι «αιωνίων», αλλά με τη γενικότερη εικόνα που έβγαζε εκείνη την περίοδο το «τριφύλλι» και με το ποιοι παίκτες (δεν) μπορούσαν ή (δεν) ήθελαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες.
Μέχρι πρόσφατα, στο ρόστερ της Ομόνοιας υπήρχαν ποδοσφαιριστές οι οποίοι δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Οι λόγοι διάφοροι και διαφορετικοί για κάθε ποδοσφαιριστή, όλοι όμως απόρροια των οικονομικών προβλημάτων που ταλανίζουν τον σύλλογο της Λευκωσίας. Κάποιοι δεν ήθελαν και κάποιοι άλλοι δεν μπορούσαν. Για τον έναν ή τον άλλο λόγο αποχώρησαν τελικά οι Ακουισταπάτσε, Σκαραμοτσίνο, Στεπάνοφ, Σερτζίνιο και Γκριγκαλασβίλι.
Βελτίωση και αριθμοί
Αφού, λοιπόν, στο «Ηλίας Πούλλος» έμειναν αυτοί που πραγματικά θέλουν να αποτελέσουν κομμάτι της ομάδας και ο Κώστας Καϊάφας έχει σχηματίσει πλέον μια ολοκληρωμένη εικόνα για το ποιοι πραγματικά μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις ενός μεγάλου συλλόγου, έστω και υπό τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν, τις τελευταίες εβδομάδες βλέπουμε μια διαφορετική Ομόνοια. Μια Ομόνοια εντυπωσιακά βελτιωμένη στο γήπεδο και με ελάχιστες μεταπτώσεις στην απόδοσή της από παιχνίδι σε παιχνίδι αλλά και μέσα σε ένα 90λεπτο. Αυτοί που συνεχίζουν, όπως φυσικά και οι δύο που επέστρεψαν (Λεάντρο, Σκέμπρι), δείχνουν και να θέλουν αλλά και να μπορούν να βοηθήσουν την ομάδα να πετύχει τους στόχους της.
Αυτή η βελτίωση φαίνεται και στον βαθμολογικό πίνακα. Για πρώτη φορά στο φετινό πρωτάθλημα οι «πράσινοι» πανηγύρισαν τρεις συνεχόμενες νίκες, σε αυτό το διάστημα πέτυχαν 8 γκολ (όσα δέχθηκαν στις προηγούμενες 8 αγωνιστικές!) και δέχθηκαν μόνο ένα, πατώντας για πρώτη φορά την 3η θέση.
Καϊάφας σε… νορμάλ συνθήκες
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, που είναι σαφώς πιο φυσιολογικές σε σχέση με τους προηγούμενους 2-3 μήνες, μπορούμε να κρίνουμε καλύτερα, πιο δίκαια αλλά και πιο αυστηρά τον Κώστα Καϊάφα. Ο Κύπριος τεχνικός απέδειξε και το περασμένο καλοκαίρι ότι, κάτω από νορμάλ περιστάσεις, και χωρίς να υπάρχει μουρμούρα στα αποδυτήρια, μπορεί να παραγάγει έργο. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχε μερίδιο ευθύνης για την απογοητευτική εικόνα που παρουσίασε η ομάδα του κατά τη φθινοπωρινή περίοδο. Θα ήταν άδικο, όμως, να τον κρίνουμε αυστηρά γνωρίζοντας τις καθημερινές δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει. Πιο αυστηρά μπορούμε να τον κρίνουμε στη συνέχεια, αφού από τη μια έχουν ξεπεραστεί -ώς ένα βαθμό- κάποιες δυσκολίες και το κλίμα στο «Ηλίας Πούλλος» έχει βελτιωθεί και από την άλλη βρίσκεται σχεδόν έναν χρόνο στον πάγκο και η -όποια- περίοδος χάριτος έχει παρέλθει.
Χαμηλοί τόνοι
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Κύπριος τεχνικός πρέπει να στηθεί στον τοίχο για μια κακή εμφάνιση ή για 1-2 συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Ούτε η διαφοροποίηση των βαθμολογικών δεδομένων πρέπει να ξεγελά και να αποπροσανατολίζει τον κόσμο. Δεν λέμε να μην υπάρχουν απαιτήσεις, αλλά ας μην ξεχνάμε με ποια δεδομένα και στόχους ξεκίνησε η φετινή σεζόν. Ούτε έγινε υπερομάδα από τη μια μέρα στην άλλη, ούτε λύθηκαν όλα τα προβλήματα, ενώ και το ρόστερ μόνο πλήρες δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Η φετινή Ομόνοια δεν έχει στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι μηδενικές οι πιθανότητές της για να το πετύχει. Καλό θα ήταν να παραμείνουν χαμηλοί οι τόνοι απ’ όλους και η ομάδα να συνεχίσει με τη λιγότερη δυνατή πίεση να βλέπει κάθε επόμενο παιχνίδι και όπου τη βγάλει.
Ο ρόλος της διοίκησης
Στην προσπάθεια για να συνεχίσει να λειτουργεί σωστά η ομάδα μέσα στο γήπεδο και να διατηρηθεί το καλό κλίμα στο «Ηλίας Πούλλος», έχει να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο η διοίκηση. Η αλήθεια είναι πως τις τελευταίες εβδομάδες έγιναν υπερπροσπάθειες για να εξευρεθούν πόροι και να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της προς τους παίκτες. Λίγο πριν φύγει το 2014 οι παίκτες πήραν μέρος των δεδουλευμένων τους, όπως πήραν και διαβεβαιώσεις ότι στο άμεσο μέλλον θα αλλάξει και το σκηνικό με τις μισθοδοσίες. Οι ποδοσφαιριστές θα βλέπουν πιο συχνά το… χρώμα του χρήματος και δεν θα μένουν απλήρωτοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν καταφέρει η διοίκηση να πετύχει αυτόν τον εξαιρετικά σημαντικό στόχο, τότε θα δημιουργηθούν ακόμα πιο ιδανικές συνθήκες για να φτάσει η ομάδα όσο πιο μακριά μπορεί.
