Τον Ζοσέ Μουρίνιο, ο γράφον δεν τον συμπαθεί ιδιαίτερα. Το αντίθετο, θεωρώ της ομάδες του αποτελεσματικές, αλλά αντιπαθητικές. Είναι όμως μόνο μια προσωπική άποψη, τη στιγμή που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τα αποτελέσματα του Πορτογάλου τεχνικού. Εκείνο που έκανε εντύπωση είναι η προσέγγιση του Μουρίνιο στον αποκλεισμό από την Παρί. Είπε χαρακτηριστικά τα εξής:
“Δεν είναι ώρα ούτε για κλάμα, ούτε όμως για χαρά. Είναι ώρα να αναλύσουμε τι πήγε λάθος και να το διορθώσουμε”
Αυτή η ψυχραιμία και ηρεμία, είναι κλειδί για μια ομάδα. Η ικανότητα να μην πανικοβάλλεσαι στα δύσκολα και να βρεις τι έκανε λάθος, είναι ακριβώς αυτή που στο τέλος της ημέρας -μαζί με τις διορθωτικές κινήσεις φυσικά- θα σε βοηθήσει να βελτιωθείς. Είναι ακριβώς αυτό που μας λείπει τα τελευταία χρόνια, αφού σε κάθε νίκη θεωρούμε πως είμαστε έτοιμοι για μεγάλα πράγματα, σε κάθε ήττα φωνάζουμε και ψάχνουμε κάποιον να δαχτυλοδείξουμε.
Την περασμένη εβδομάδα η ΟΜΟΝΟΙΑ στο β’ 45λεπτο δεν έπαιξε καλά και έχασε από την ΑΕΚ. Ήταν η πρώτη κακή εμφάνιση μες το 2015, αφού είχαν προηγηθεί αρκετές καλύτερες. Ελπίζουμε πως στο Ηλίας Πούλλος διατηρήθηκε η ηρεμία, αναζητήθηκαν οι λόγοι, πάρθηκαν οι ανάλογες διορθωτικές κινήσεις. Το Σάββατο έχουμε αγώνα και πάμε με καθαρό μυαλό να τον πάρουμε. Η ισορροπία στις αντιδράσεις μας όμως, όσον αφορά καθαρά το αγωνιστικό κομμάτι, πρέπει να μας γίνει βίωμα.
