Είναι ένας παλαίμαχος ποδοσφαιριστής που αγάπησε την ομάδα του και αγαπήθηκε από τους φιλάθλους. Αποχώρησε από το γήπεδο στα 32 του για να αφοσιωθεί στη δουλεία, στην οικογένεια του, αλλά και στα κοινά της Λάρνακας. Σήμερα για δεύτερη θητεία ασκεί το λειτούργημα του Δημοτικού Συμβούλου στη Λάρνακα και προσπαθεί να είναι συνεχώς κοντά στο κόσμο της πόλης.
Το Skala Times συνομιλεί με τον Νικόλα Γεωργίου για το ποδόσφαιρο στην Κύπρο, για την πόλη του Ζήνωνα και για άλλα ενδιαφέροντα. Περισσότερα στη συνέντευξη που ακολουθεί.
Βλέποντας σήμερα την ποδοσφαιρική σκακιέρα πόσο διαφορετική είναι από τότε που ήσουν εσύ ποδοσφαιριστής;
Θα έλεγα ότι παλαιότερα υπήρχε εντονότερα το πάθος του κόσμου. Θυμάμαι το 2002 η Ομόνοια είχε σπάσει ρεκόρ πωλήσεων εισιτηρίων, αν θυμάμαι καλά είχε φτάσει τις 146 χιλιάδες από τις πωλήσεις εισιτηρίων σε όλη την σεζόν, σε πρωτάθλημα δύο γύρων. Για την Κύπρο ήταν ένα μεγάλος αριθμός. Έβλεπες στα μάτια των οπαδών το έντονο πάθος και την αγάπη για την ομάδα. Ίσως να συνέτεινε και το γεγονός ότι υπήρχαν περισσότεροι Κύπριοι παίχτες και οι 2-3 ξένοι που υπήρχαν ήταν παρά πολύ καλοί.
Άρα το πάθος του κόσμου υπήρχε εντονότερο όταν ήσουν εσύ ποδοσφαιριστής.
Ναι. Θυμάμαι πηγαίναμε τελικό κυπέλου και είχαμε συνοδεία από αυτοκίνητα μέχρι μοτοσικλετιστές βαν και οτιδήποτε άλλο φανταστεί… νιώθαμε ότι ήμαστε κάτι το ξεχωριστό για τον κόσμο.
Ίσως βέβαια και τα τόσα σκάνδαλα που είδαν το φως της δημοσιότητας όσον αφορά στο ποδόσφαιρο να ήταν οι υπαίτιοι να χαθεί το πάθος του κόσμου για το ποδόσφαιρο.
Μα πάντα υπήρχαν τα σκάνδαλα! Πιστεύω ότι ο κόσμος θέλει να δει την αγάπη των παιχτών προς την ομάδα και ελκυστικό ποδόσφαιρο και τότε θα τρέξει και πάλι με τον ίδιο ενθουσιασμό. Αν μιλήσουμε για την δική μου ομάδα, την Ομόνοια, πέρσι το καλοκαίρι στα ευρωπαϊκά παιχνίδια κατάφερε να πουλήσει 20 χιλιάδες εισιτήρια. Άρα, όταν ο κόσμος δει κάποια πράγματα όπως τα θέλει, πάλι θα τρέξει όπως παλιά με την ίδια αγάπη, πάθος και ενθουσιασμό. Επιμένω ότι είναι σημαντικό να νιώσει την αγάπη και τον σεβασμό των παιχτών προς την ομάδα. Επίσης η περισσότερη συμμετοχή Κύπριων παιχτών λειτουργεί πιστεύω θετικά. . Δεν γίνεται να βλέπεις μια ομάδα με 18 ξένους! Αν πάρουμε παράδειγμα την Barcelona οι μισοί είναι Ισπανοί! Μια ομάδα δεν μπορεί να αποτελείται από περισσότερους ξένους και λιγότερους ντόπιους!
Αυτά είναι διαχρονικά προβλήματα και πιστεύω ότι τώρα με την οικονομική κρίση, οι ομάδες έχουν αντιληφθεί τι γίνεται. Ο κόσμος αγαπά παθολογικά το ποδόσφαιρο, αλλά δεν θέλει να τον κοροϊδεύει κανένας!
Νικόλα εσύ νιώθεις ότι άξιζε η διαδρομή σου στο ποδόσφαιρο;
Καταρχάς να σου αναφέρω ότι έχω κάνει τιμητική και με την βοήθεια του φίλου και δημοσιογράφου Μιχάλη Γαβριηλίδη έχουμε εκδώσει ένα βιβλίο με τον τίτλο «Κατάθεση Ψυχής». Το ποδόσφαιρο είναι κάτι που το ζεις πολύ γρήγορα, η οποιαδήποτε πορεία του ποδοσφαιριστή είτε είναι σπουδαία, είτε όχι, λήγει γρήγορα. Θυμάμαι τον Σαβέβσκι που μας έλεγε «να απολαύσετε το ποδόσφαιρο διότι θα τελειώσει γρήγορα, θα είναι σαν όνειρο». Και κάποτε τον σκέφτομαι, σαν να τον ακούω τώρα να το λέει στην προπόνηση.. Είχε απόλυτο δίκαιο, το ποδόσφαιρο τελειώνει γρήγορα.
Τώρα για να απαντήσω στην ερώτηση σου, ναι φυσικά και άξιζε! Στο τέλος της ημέρας μένουν όλα τα ωραία τα όμορφα τα δύσκολα, το κλάμα, η χαρά… Τι να πρωτοθυμηθώ; Απλά ευχαριστώ τον Θεό που έζησα όλα αυτά.
Ολόκληρη η συνέντευξη του Νικόλα εδώ
