Η όλη υπόθεση έχει παρατραβήξει. Η κυπριακή διαιτησία έχει δεχθεί φέτος τόσα πολλά καρφιά, που πλέον δεν μπορεί να τα αποδίδει όλα στην προκατάληψη. Σε κάποιες κακές διαιτησίες, ήρθαν να προστεθούν οι αποκαλύψεις Παναγή, τα ηχογραφημένα με μέλος της επιτροπής διαιτησίας να τους κατευθύνει, οι καταδικαστέες επιθέσεις εναντίων τους. Δεν γίνεται να επιμένουμε πως το πρόβλημα είναι μόνο οι υπόλοιποι. Πρέπει και οι διαιτητές να κάνουν αυτοκριτική, να αλλάξουν δομή, να αλλάξουν προσέγγιση.
Μέχρι τότε πάντως, το άλλο που δεν γίνεται είναι να μαδάμε τη μαργαρίτα κάθε φορά που λαμβάνει χώρα ένα περιστατικό εναντίων τους. Θα γίνει η αγωνιστική, δεν θα γίνει; Συνέπεια τούτου ξεκινάνε άλλα ερωτήματα όπως “ποιον συμφέρει τελικά να αναβληθούν οι αγώνες;”, με αποτέλεσμα οι θεωρίες συνωμοσίας να αυξάνονται και να πληθύνονται, η προκατάληψη να μεγαλώνει με εκθετικούς ρυθμούς και το κυπριακό ποδόσφαιρο να θυμίζει πανηγύρι κανονικότατο.
Στο σημείο που βρίσκεται το πρωτάθλημα, κατά την ταπεινή μας άποψη, μια επιλογή έχει η ΚΟΠ: ξένους διαιτητές μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος και του κυπέλλου. Μέχρι οι διαιτητές να το πάρουν απόφαση, πως απαιτείται φρεσκάρισμα στα πρόσωπα, αναδιοργάνωση στις δομές και απεξάρτηση του από κόμματα, ομάδες και “μαστόρους” του ποδοσφαίρου, δεν υπάρχει άλλη οδός. Την προκατάληψη, θα την καταπολεμήσουν με πράξεις και όχι λόγια.
