Αν και μας ενοχλεί πολύ η υποκρισία, μας χαροποιεί ιδιαίτερα που η εκστρατεία κατά του bullying έχει ξεκινήσει για τα καλά και στη Κύπρο. Χιλιάδες παιδιά αλλά και μεγαλύτεροι ανθρώποι, καταπιέζονται καθημερινά και δεν έχουν πραγματικά που να μιλήσουν. Ευθύνες δεν έχουν μόνο όσοι ασκούν ψυχολογική βία, αλλά και οι γονείς τους για την ανατροφή τους, όσοι βλέπουν και δεν μιλούν, αλλά κυρίως η κοινωνία που επέτρεψε εδώ και χρόνια να υποθάλπεται αυτό το φίδι. Είναι η ίδια η κοινωνία που έδωσε την εντύπωση στα παιδιά πως είναι ΟΚ να στοχοποιoύνται άτομα λόγω της διαφορετικότητας τους, είτε με τη μορφή του φυλετικού ρατσισμού (φτάσαμε να έχουμε εκφράσεις όπως “είμαι τίποτε η μαυρού σου;”), είτε με την μορφή του σεξουαλικού ρατσισμού (“είσαι τέλεια πούστης”), είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Αντί να διδάξουμε ότι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να αντιδρούμε, αφήσαμε για χρόνια να θεωρείται “ΟΚ” να τα βάλεις με τον αδύνατο, με τον περιθωριοποιημένο.
Σε αυτό το σημείο ακόμα κάτι. Δεν είναι bullying προφανώς, γιατί ένας άνθρωπος με τόσο δυνατό χαρακτήρα όσο ο Ποτέ, δεν θα επέτρεπε σε κανένα να μειώσει τον χαρακτήρα ή το κύρος του. Όταν όμως κάποια ΖΩΑ από τη κερκίδα του Αποέλ και της Ανόρθωσης επιτέθηκαν ρατσιστικά στον Μίκα, παράγοντες του Αποέλ με πρώτο και καλύτερο το Ποταμίτη, αλλά και δημοσιογράφοι, μας είπαν ότι κακώς αντέδρασε ο Ποτέ, ενώ άλλοι προσπάθησαν αν τον μετατρέψουν από θύμα σε θύτη! Αναλογιστείτε απλά, τι μήνυμα περάσατε προς τα έξω με αυτές τις μπούρδες, είτε αναπαράγοντας τις, είτε δίνοντας βήμα στον κάθε Ποταμίτη και τον κάθε όμοιο του. Αναλογιστείτε πόσοι μικροί μετανάστες στην Κύπρο, γίνονται θύματα του ίδιου ρατσισμού, του ίδιου bullying και δεν έχουν ούτε τη σωματική, ούτε τη δύναμη χαρακτήρα του Ποτέ για να αντιδράσουν. Μετά, σκεφτείτε σοβαρά, θα κάνουμε την εκστρατεία κατά του Bullying ειλικρινή και μακροχρόνια, ή θα την κάνουμε τώρα που είναι της μόδας;
