Στο 27’ ο Γκαρσία άλλαξε τον Κυριάκου και πήγε στην κορυφή, ο Σκέμπρι πήγε αριστερά, ο Ράμος δεξί μπακ και ο Μαργκάσα στα αριστερά και ο Λεάντρο στα χαφ.
Μια έξωθεν και δυο εσωτερικές αλλαγές. Αυτή ήταν η σύνθετη κίνηση του Κώστα Καϊάφα στο ντέρμπι με την Ανόρθωση. Κίνηση, που άλλαξε άρδην τη φυσιογνωμία του αγώνα, γιατί μέχρι εκείνη την ώρα, η Ομόνοια, ήταν ωσεί παρούσα στο γήπεδο. Οι γραμμές της είχαν μεγάλες αποστάσεις, ενώ το αριστερό άκρο, έμπαζε συνεχώς. Η ομάδα έδεσε και πήρε μπρός, αφού ο Γκαρσία κάλυψε το κεντροεπιθετικό κενό, συνδέοντας τα δύο γραμμές, προσδίδοντας τους μεγαλύτερη εμβέλεια και κυρίως ρόλο στο παιχνίδι, ενώ οι Μαργκάσα και Λεάντρο ανέβασαν απόδοση με την αλλαγή των θέσεων.
Ήταν η κλασική περίπτωση αγώνα που κερδήθηκε από τον πάγκο. Δεν είναι μαιτρ του πάγκου ο Κώστας Καϊάφας. Είναι ένας συνεχώς εξελισσόμενος προπονητής που διαθέτει ένα προσόν, απαραίτητο για κάποιον που σε μεταγενέστερο στάδιο της καριέρας του, ενδέχεται να εκτιμηθεί ως ένας καλός προπονητής. Δεν διστάζει να προβεί, όχι απλώς σε αλλαγές, αλλά σε τομές στην ομάδα, όταν διαπιστώσει ότι κάτι δεν πάει καλά. Η κίνηση του στο ντέρμπι με την Ανόρθωση δεν ήταν μεμονωμένη. Έχει κάνει σε αρκετά παιχνίδια, τέτοιες εκτεταμένες… μετατροπές. Που, είτε δεν περιορίζονται στην απλή αλλαγή στην ενδεκάδα, είτε αφορούν εσωτερικές αλλαγές, διαφοροποιούσες τη δομή της ομάδας.
Είναι λογικό να μην λειτουργούν πάντα θετικά οι όποιες αλλαγές. Σημασία όμως έχει το ότι διαβάζει και αφομοιώνει καλά το παιχνίδι και είναι συνεχώς σε εγρήγορση για να επιχειρήσει αυτό που θεωρεί θετικό για την ομάδα χωρίς να σκέφτεται και να ξανασκέφτεται, μέχρι να τον βρει το …ενενηντάλεπτο. Παίρνει άμεσα την απόφαση, την εφαρμόζει και παίρνει και το ρίσκο. Είτε κερδίσει είτε χάσει, τη μάχη τη δίνει.
Ο Κώστας Καϊάφας θα κριθεί συνολικά στο τέλος της σεζόν. Ως όμως, επί μέρους στοιχείο της δουλειάς του, το πιο πάνω έχει κριθεί ως προσόν. Πoιός οπαδός δεν νοιώθει ικανοποίηση όταν βλέπει τον προπονητή της ομάδας του να δείχνει εν διαρκή στην πράξη ότι καίγεται να κερδίσει το κάθε παιχνίδι. Προσέξτε στις δυο λέξεις. «Στην πράξη». Γιατί στη θεωρία, δεν υπάρχει προπονητής που δεν θέλει να κερδίσει το παιχνίδι.
