Ο Κώστας Καϊάφας έγινε το Σάββατο ο πρώτος προπονητής της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, που τόλμησε να μιλήσει για το πρόβλημα νοοτροπίας που κουβαλάει η ομάδα μας τα τελευταία χρόνια. Δεν μίλησε με αινίγματα, δεν ανέφερε πουθενά την έκφραση “οικονομικό πρόβλημα”, δεν ωραιοποίησε την κατάσταση: “την ώρα που πρέπει να κάνουμε το έξτρα βήμα δεν μπορούμε και πρέπει να μας προβληματίσει”.
Ο Καϊάφας ξέρει ποιο σωματείο εκπροσωπεί και ξέρει τι λείπει από την ομάδα: το αίσθημα της ανάγκης για νίκες κάθε εβδομάδα και της άρνησης να ηττηθείς. Προσπαθεί εδώ και καιρό να το δουλέψει, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία πως κάθε εβδομάδα στόχος είναι η νίκη ανεξαρτήτως αντιπάλου, ενώ σε ανύποπτο χρόνο είχε αναφέρει και σε διοικούντες πως δεν πρέπει να περάσει το μήνυμα πως οι ισοπαλίες είναι “ΟΚ” επειδή παίξαμε καλά. Χρειάζεται πάντως δουλειά και σταθερότητα για να αποκτήσουμε ξανά το κατάλληλο πνεύμα.
Μιας και αναφέραμε το Καϊάφα πάντως, νιώθουμε πως οφείλουμε να πούμε κάποια πράγματα. Είναι καλή η κριτική και εφόσον καλόπιστη (που όλοι οι ΟΜΟΝΟΙΑΤΕΣ καλόπιστα κριτικάρουν) σίγουρα ευεργετική. Στο αγωνιστικό κομμάτι όμως, πριν ισοπεδώνουμε τα πάντα πρέπει να σκεφτόμαστε τα δεδομένα. Αυτά λένε πως ο Καϊάφας με το μικρότερο προϋπολογισμό δεκαετίας και με την ομάδα τα Χριστούγεννα να μοιάζει με το σπίτι του Big Brother, άγγιξε τους ομίλους του Europa League και έφτασε την περασμένη εβδομάδα να είναι κοντά στο μπάσιμο για το πρωτάθλημα. Κι όλα αυτά, χωρίς να κρυφτεί ούτε και μια φορά πίσω από το οικονομικό σαν δικαιολογία, ενώ η πραγματικότητα είναι πως σε κάποιες φάσεις έπρεπε να κάνει και το συνδικαλιστή. Είναι λοιπόν κουραστικό σε κάθε απώλεια, να ψάχνουμε αν έκανε μια αλλαγή λάθος, για να πούμε πως φταίει ο προπονητής.
